Skarga wniesiona w dniu 30 października 2014 r. – Komisja Europejska przeciwko Republice Federalnej Niemiec

(Sprawa C-482/14)

(2015/C 016/27)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: W. Mölls, J. Hottiaux i T. Maxian Rusche, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Federalna Niemiec

Żądania strony skarżącej

1.

Republika Federalna Niemiec naruszyła swoje zobowiązania z art. 6 ust. 1 dyrektywy 2012/34/UE (1) (art. 6 ust. 1 dyrektywy 91/440/EWG) w ten sposób, że dopuściła, aby fundusze publiczne, które zostały wypłacone dla działalności gospodarczej związanej z zarządzaniem infrastrukturą kolejową, mogły być przenoszone na świadczenie usług przewozowych.

2.

Republika Federalna Niemiec naruszyła swoje zobowiązania z art. 6 ust. 4 dyrektywy 2012/34/UE (art. 6 ust. 1 dyrektywy 91/440/EWG) w ten sposób, że nie zapewniła, poprzez typ rachunkowości, możliwości monitorowania przestrzegania zakazu przenoszenia funduszy publicznych wypłacanych dla działalności gospodarczej związanej z zarządzaniem infrastrukturą kolejową na świadczenie usług przewozowych.

3.	Republika Federalna Niemiec naruszyła swoje zobowiązania z art. 31 ust. 1 dyrektywy 2012/34/UE (art. 7 ust. 1 dyrektywy 2001/14/WE) w ten sposób, że nie zapewniła możliwości wykorzystywania opłaty za użytkowanie infrastruktury tylko do finansowania działalności gospodarczej zarządcy infrastruktury.

4.

Republika Federalna Niemiec naruszyła swoje zobowiązania z art. 6 ust. 3 dyrektywy 2012/34/UE (art. 9 ust. 4 dyrektywy 91/440/EWG) oraz z art. 6 ust. 1 w związku z pkt 5 załącznika do rozporządzenia (WE) nr 1370/2007 (2) w ten sposób, że nie zapewniła oddzielnego wykazania funduszy publicznych na świadczenie publicznych przewozów pasażerskich w odpowiednich zestawieniach rachunkowych.

5.	Obciążenie Republiki Federalnej Niemiec kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie swojej skargi skarżąca podnosi następujące argumenty:

Niemcy dopuszczają, aby koncern Deutsche Bahn dzięki porozumieniom o podziale zysku mógł wykorzystywać dochody zarządcy infrastruktury kolejowej w formie opłat za infrastrukturę i funduszy publicznych na inne cele niż zarządzanie infrastrukturą. Środki te mogą być mianowicie wykorzystywane na cele usług przewozowych. Jest to niezgodne z art. 6 ust. 1 i art. 31 ust. 1 dyrektywy 2012/34/UE.

Ponadto rachunkowość zarządców infrastruktury nie pozwala na monitorowanie zakazu przenoszenia funduszy publicznych na usługi przewozowe. Niemcy dopuszczają to, co jest sprzeczne z art. 6 ust. 4 dyrektywy 2012/34/UE.

Wreszcie Niemcy nie zapewniają oddzielnego wykazania środków publicznych na świadczenie publicznych przewozów pasażerskich w odpowiednich zestawieniach rachunkowych. Jest to sprzeczne z art. 6 ust. 3 dyrektywy 2012/34/UE oraz z art. 6 ust. 1 w związku z pkt 5 załącznika do rozporządzenia (WE) nr 1370/2007.

---

(1)  Dyrektywa 2012/34/UE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 listopada 2012 r. w sprawie utworzenia jednolitego europejskiego obszaru kolejowego, Dz.U. L 343, s. 32.

(2)  Rozporządzenie (WE) nr 1370/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. dotyczące usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu pasażerskiego oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 1191/69 i (EWG) nr 1107/70, Dz.U. L 315, s. 1.