Sprawa C‑597/14 P

Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

przeciwko

Xavierowi Grauowi Ferrerowi

„Odwołanie — Znak towarowy Unii Europejskiej — Rozporządzenie (WE) nr 207/2009 — Artykuł 76 ust. 2 — Rozporządzenie (WE) nr 2868/95 — Artykuł 50 ust. 1 tiret trzecie — Graficzny znak towarowy — Sprzeciw właściciela wcześniejszego znaku towarowego — Dowód istnienia, ważności i zakresu ochrony wcześniejszego znaku towarowego — Uwzględnienie przez Izbę Odwoławczą dowodu przedstawionego z opóźnieniem — Oddalenie sprzeciwu przez Izbę Odwoławczą”

Streszczenie – wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 21 lipca 2016 r.

  1. Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie odwoławcze – Odwołanie od decyzji Wydziału Sprzeciwów Urzędu – Badanie przez izbę odwoławczą – Zakres – Okoliczności faktyczne i dowody nieprzedstawione na poparcie sprzeciwu w wyznaczonym w tym celu terminie – Uwzględnienie – Uznanie przysługujące izbie odwoławczej – Dodatkowe dowody – Wykluczenie

    (rozporządzenie Rady nr 207/2009, art. 76 ust. 2; rozporządzenie Komisji 2868/95, art. 1, zasada 50 ust. 1 akapit trzeci)

  2. Odwołanie – Zarzuty – Elementy uzasadnienia wyroku naruszające prawo Unii – Sentencja oparta na innych podstawach prawnych – Oddalenie

  1.  Artykuł 76 ust. 2 rozporządzenia nr 207/2009 w sprawie znaku towarowego Unii Europejskiej, który stanowi podstawę prawną zasady 50 rozporządzenia nr 2868/95 wykonującego rozporządzenie nr 40/94, zmienionego rozporządzeniem nr 1041/2005, stanowi, iż Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej może nie wziąć pod uwagę stanu faktycznego lub dowodów, których zainteresowane strony nie przedstawiły w odpowiednim terminie.

    W tym względzie gdy dowody zostały przedstawione w wyznaczonym przez Urząd terminie, przedłożenie uzupełniających dowodów pozostaje możliwe.

    Należy przyjąć taką samą interpretację art. 76 ust. 2 rozporządzenia nr 207/2009 w odniesieniu do dowodu istnienia, ważności i zakresu ochrony znaku towarowego, ponieważ we wspomnianym przepisie zawarto zasadę odgrywającą horyzontalną rolę w systematyce wspomnianego rozporządzenia, jako że znajduje ona zastosowanie niezależnie od charakteru danego postępowania. Z powyższego wynika, iż zasady 50 rozporządzenia wykonawczego nie można interpretować w ten sposób, że rozszerza ona uprawnienia dyskrecjonalne izb odwoławczych na nowe dowody.

    (por. pkt 25–27)

  2.  Zobacz tekst orzeczenia.

    (por. pkt 29)