Sprawa C‑521/14

SOVAG – Schwarzmeer und Ostsee Versicherungs-Aktiengesellschaft

przeciwko

If Vahinkovakuutusyhtiö Oy

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Korkein oikeus)

„Odesłanie prejudycjalne — Współpraca sądowa w sprawach cywilnych — Rozporządzenie (WE) nr 44/2001 — Artykuł 6 pkt 2 — Jurysdykcja — Powództwo z tytułu rękojmi i gwarancji lub powództwo interwencyjne wytoczone przez osobę trzecią przeciwko stronie postępowania toczącego się przed sądem, do którego wniesiono pierwotne żądanie”

Streszczenie – wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 21 stycznia 2016 r.

1. Prawo Unii Europejskiej — Wykładnia — Teksty wielojęzyczne — Jednolita wykładnia — Rozbieżności pomiędzy różnymi wersjami językowymi — Uwzględnienie ogólnej systematyki i celu danego uregulowania

   (rozporządzenie Rady nr 44/2001, art. 6 pkt 2)

2. Współpraca sądowa w sprawach cywilnych — Jurysdykcja i wykonywanie orzeczeń sądowych w sprawach cywilnych i handlowych — Rozporządzenie nr 44/2001 — Jurysdykcja szczególna — Powództwo z tytułu rękojmi i gwarancji lub powództwo interwencyjne wytoczone przez osobę trzecią przeciwko stronie postępowania toczącego się przed sądem, do którego wniesiono pierwotne żądanie, i ściśle związane z tym żądaniem — Właściwość tego sądu — Przesłanka

   (rozporządzenie Rady nr 44/2001, art. 6 pkt 2)

1.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (por. pkt 35)

2.  Artykuł 6 pkt 2 rozporządzenia nr 44/2001 w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych należy interpretować w ten sposób, że jego zakres stosowania obejmuje powództwo wytoczone przez osobę trzecią zgodnie z przepisami prawa krajowego przeciwko pozwanemu w pierwotnym postępowaniu, mające za przedmiot roszczenie ściśle związane z pierwotnie podnoszonym roszczeniem i którego celem jest uzyskanie zwrotu kwot odszkodowania wypłaconych przez tę osobę trzecią na rzecz powoda w pierwotnym postępowaniu, pod warunkiem że powództwo to nie zostało wytoczone jedynie w celu wyłączenia pozwanego spod jurysdykcji sądu dla niego właściwego.

   W istocie motyw 15 wspomnianego rozporządzenia podkreśla, że w interesie harmonijnego funkcjonowania wymiaru sprawiedliwości należy zmniejszać – tak dalece, jak jest to tylko możliwe – liczbę równoległych postępowań i zapobiegać powstawaniu takich sytuacji, w których w dwóch państwach członkowskich zapadają niezgodne ze sobą orzeczenia, podczas gdy motyw 12 tego samego rozporządzenia przypomina konieczność uzupełnienia jurysdykcji opartej na łączniku miejsca zamieszkania pozwanego jurysdykcją opartą na innych łącznikach ze względu na ścisły związek pomiędzy sądem a sporem prawnym lub w interesie prawidłowego wymiaru sprawiedliwości. Rozpatrzenie w ramach tego samego postępowania pierwotnie podnoszonego roszczenia oraz roszczenia podnoszonego przez osobę trzecią przeciwko jednej ze stron pierwotnego postępowania i ściśle związanego z pierwszym roszczeniem może bowiem sprzyjać realizacji wyżej wymienionych celów, w sytuacji gdy powództwo zostało wytoczone przez poszkodowanego przeciwko ubezpieczycielowi osoby odpowiedzialnej za spowodowanie szkody i gdy inny ubezpieczyciel, który wypłacił już w części odszkodowanie na rzecz poszkodowanego, ubiega się o zwrot tego odszkodowania od pierwszego ubezpieczyciela. Brak takiej możliwości niesie ryzyko dokonania przez dwa sądy w tej samej sprawie odmiennych rozstrzygnięć, których uznanie i wykonanie byłoby niepewne.

   (por. pkt 38–40, 47; sentencja)