Sprawa C‑487/14

SC Total Waste Recycling SRL

przeciwko

Országos Környezetvédelmi és Természetvédelmi Főfelügyelőség

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Fővárosi Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság)

„Odesłanie prejudycjalne — Środowisko naturalne — Odpady — Przemieszczanie — Rozporządzenie (WE) nr 1013/2006 — Przemieszczanie wewnątrz Unii Europejskiej — Punkt wjazdu inny niż punkt przewidziany w dokumencie zgłoszeniowym i w uprzedniej zgodzie — Istotna zmiana charakterystyki przemieszczania odpadów — Nielegalne przemieszczanie — Proporcjonalność grzywny administracyjnej”

Streszczenie – wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 26 listopada 2015 r.

1. Środowisko naturalne — Odpady — Przemieszczanie — Rozporządzenie nr 1013/2006 — Odpady objęte procedurą uprzedniego zgłoszenia i zgody — Przemieszczanie wewnątrz Unii — Punkt wjazdu inny niż punkt przewidziany w dokumencie zgłoszeniowym i w uprzedniej zgodzie — Brak poinformowania właściwych organów — Istotna zmiana charakterystyki przemieszczania — Nielegalne przemieszczanie

   [rozporządzenie nr 1013/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady, zmienione rozporządzeniem nr 669/2008, art. 2 pkt 35 lit. d), art. 17 ust. 1]

2. Prawo Unii Europejskiej — Wykładnia — Teksty wielojęzyczne — Jednolita wykładnia — Rozbieżności pomiędzy różnymi wersjami językowymi — Ogólna systematyka i cel danego uregulowania jako punkt odniesienia

   (rozporządzenie nr 1013/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady, zmienione rozporządzeniem nr 669/2008)

3. Środowisko naturalne — Odpady — Przemieszczanie — Rozporządzenie nr 1013/2006 — Nielegalne przemieszczanie — Sankcja — Sankcja administracyjna — Proporcjonalność — Kryteria — Ustalenie spoczywające na sądzie krajowym

   (rozporządzenie nr 1013/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady, zmienione rozporządzeniem nr 669/2008, art. 50 ust. 1)

1.  Artykuł 17 ust. 1 rozporządzenia nr 1013/2006 w sprawie przemieszczania odpadów, zmienionego rozporządzeniem nr 669/2008, winien być interpretowany w ten sposób, że przemieszczanie do państwa tranzytu odpadów takich jak te, o których mowa w załączniku IV do tego rozporządzenia, przez przejście graniczne inne niż przejście wskazane w dokumencie zgłoszeniowym, na które właściwe organy wyraziły zgodę, należy uznać za istotną zmianę dotyczącą charakterystyki lub warunków przemieszczania, na które wydana została zgoda, w związku z czym fakt, iż właściwe organy nie zostały zawiadomione o tej zmianie, ma ten skutek, że przemieszczanie odpadów jest nielegalne, ponieważ odbywa się w sposób, który nie jest zgodny z tym określonym w dokumencie zgłoszeniowym w rozumieniu art. 2 pkt 35 lit. d) tego rozporządzenia. Odmienna wykładnia pozbawiłaby wszelkiej skuteczności procedury i systemy kontroli ustanowione na podstawie rozporządzenia nr 1013/2006.

   (por. pkt 43, 49; pkt 1 sentencji)

2.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (por. pkt 45–48)

3.  Artykuł 50 ust. 1 rozporządzenia nr 1013/2006 w sprawie przemieszczania odpadów, zmienionego rozporządzeniem nr 669/2008, zgodnie z którym sankcje stosowane przez państwa członkowskie za naruszenie przepisów tego rozporządzenia muszą być proporcjonalne, należy interpretować w ten sposób, że nałożenie grzywny za przemieszczanie do państwa tranzytu odpadów takich jak te, o których mowa w załączniku IV do rzeczonego rozporządzenia, przez przejście graniczne inne niż przejście wskazane w dokumencie zgłoszeniowym, na które właściwe organy wyraziły zgodę, jeśli kwota podstawowa tej grzywny odpowiada kwocie grzywny nakładanej w przypadku naruszenia obowiązku uzyskania zgody i dokonania uprzedniego pisemnego zgłoszenia, może zostać uznane za proporcjonalne tylko wówczas, gdy okoliczności charakteryzujące popełnione naruszenie pozwalają stwierdzić, że chodzi o naruszenia o jednakowej wadze.

   Ponieważ konkretne stosowanie zasady proporcjonalności należy do sądu krajowego, który powinien zbadać zgodność środków krajowych z prawem Unii, ten sąd krajowy winien sprawdzić, biorąc pod uwagę wszystkie okoliczności faktyczne i prawne charakteryzujące rozpatrywaną przez niego sprawę, a w szczególności ryzyko, jakie może zaistnieć w wyniku naruszenia w dziedzinie ochrony środowiska i zdrowia ludzi, czy kwota grzywny nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia celów polegających na zapewnieniu wysokiego poziomu ochrony środowiska i zdrowia ludzi.

   (por. pkt 54, 57; pkt 2 sentencji)