Sprawa C‑97/14

SMK kft

przeciwko

Nemzeti Adó- és Vámhivatal Dél-alföldi Regionális Adó Főigazgatósága

i

Nemzeti Adó- és Vámhivatal

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Gyulai Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság)

„Odesłanie prejudycjalne — Wspólny system podatku od wartości dodanej — Dyrektywa 2006/112/WE — Artykuł 52 lit. c) i art. 55 — Określenie miejsca świadczenia usługi — Usługobiorca zidentyfikowany do celów podatku od wartości dodanej w kilku państwach członkowskich — Wysyłka lub przewóz poza państwo członkowskie, w którym usługa została faktycznie wyświadczona”

Streszczenie – wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 30 kwietnia 2015 r.

1. Pytania prejudycjalne – Właściwość Trybunału – Ustalenie istotnych przepisów prawa Unii – Przeformułowanie pytań

   (art. 267 TFUE)

2. Harmonizacja ustawodawstw podatkowych – Wspólny system podatku od wartości dodanej – Świadczenie usług – Określenie miejsca opodatkowania – Wycena rzeczowego majątku ruchomego lub prace na tym majątku – Odstępstwo dla takich usług świadczonych odbiorcom zarejestrowanym do celów podatku od wartości dodanej w państwie członkowskim innym niż państwo faktycznego świadczenia tych usług – Odbiorca zarejestrowany w kilku państwach członkowskich – Wysyłka lub przewóz poza terytorium państwa członkowskiego, w którym usługa została faktycznie wyświadczona nie po wykonaniu usługi, lecz w następstwie dalszej sprzedaży tych dóbr

   [dyrektywa Rady 2006/112, art. 52 lit. c), art. 55]

1.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (por. pkt 27–30)

2.  Artykuł 55 de dyrektywy 2006/112 w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, w brzmieniu obowiązującym do dnia 1 stycznia 2010 r., należy interpretować w ten sposób, że nie znajduje on zastosowania w okolicznościach gdzie odbiorca usług został zrejestrowany do celów podatku od wartości dodanej jednocześnie w państwie członkowskim, w którym usługi były faktycznie świadczone i w innym państwie członkowskim, a następnie wyłącznie w tym drugim państwie członkowskim oraz gdzie ruchome dobra materialne, które były przedmiotem tych usług zostały wysłane lub przewiezione poza terytorium państwa członkowskiego, w którym usługi te zostały faktycznie wyświadczone nie po wykonaniu tych usług, lecz w następstwie dalszej sprzedaży tych dóbr.

   W istocie ponieważ określenie miejsca świadczenia usługi powinno nastąpić wyłącznie z uwzględnieniem okoliczności faktycznych odnoszących się do danych transakcji podlegającej opodatkowaniu, warunek by towary były wysłane lub transportowane poza państwo członkowskie, w którym usługi były faktycznie świadczone, wymagany w art. 55 dyrektywy 2006/112 w celu zastosowania odstępstwa, które ustanawia powinien być oceniany wyłącznie w zależności od tych okoliczności, a nie z uwzględnieniem ewentualnych późniejszych transakcji. Aby zatem wspomniany art. 55 znalazł zastosowanie, transport lub wysyłka towarów powinna mieć miejsce w ramach transakcji dotyczącej prac, których przedmiotem są te towary, przed dokonaniem, stosownie do okoliczności, innej transakcji obejmującej te towary i objętej podatkiem od wartości dodanej.

   (por. pkt 37, 38, 42; sentencja)