1.2.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 31/15

—

stwierdzenie nieważności art. 1 ust. 1 decyzji Komisji z dnia 5 września 2013 r. dotyczącej krajowych środków wykonawczych w odniesieniu do przejściowego przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji gazów cieplarnianych zgodnie z art. 11 ust. 3 dyrektywy 2003/87/WE (1) Parlamentu Europejskiego i Rady [C(2013) 5666, Dz.U. L 240, s. 27] w zakresie, w jakim odmawia on wpisania wymienionych w lit. A i D załącznika I instalacji oznaczonych identyfikatorem DE000000000001320 i DE-new-14220-0045 do przedłożonego Komisji przez Niemcy zgodnie z art. 11 ust. 1 dyrektywy 2003/87/WE wykazu instalacji objętych dyrektywą 2003/87/WE oraz odpowiadających im wstępnych rocznych ilości uprawnień do emisji, które względem tych instalacji należy bezpłatnie przyznać;

—

obciążenie Komisji kosztami postepowania.

—

Zaskarżona decyzja w zakresie, w jakim została objęta skargą strony skarżącej, narusza przepisy dyrektywy 2003/87/WE oraz decyzję 2011/278/WE (2). Ponadto decyzja jest niezgodna z zasadą proporcjonalności i Kartą praw podstawowych Unii Europejskiej. Nie jest też ona odpowiednio uzasadniona.

—

W zakresie, w jakim odmowa bezpłatnego przyznania uprawnień względem instalacji skarżącej opiera się na tym, że w stosunku do nich dokonano ze strony Niemiec dodatkowego wstępnego przydziału bezpłatnych uprawnień jako kompensata z tytułu nadmiernych trudności, skarżąca podnosi, że decyzja 2011/278 — wbrew stanowisku Komisji — nie sprzeciwia się temu przydziałowi. W każdym razie w wyjątkowych przypadkach przydziału szczególnego w celu wyrównania nadmiernych obciążeń jako konsekwencji handlu emisjami wymagają gwarancje Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, w szczególności prawa podstawowe wolności prowadzenia działalności gospodarczej i swobody własności oraz zasada proporcjonalności.

—

W zakresie, w jakim odmowa bezpłatnego przyznania uprawnień względem instalacji skarżącej opiera się na tym, że w stosunku do nich dokonano ze strony Niemiec dodatkowego wstępnego przydziału bezpłatnych uprawnień dla celów produkcji koncentratu cynku w wielkich piecach skarżącej w oparciu o podinstalację z procesem emisji, skarżąca zarzuca niezgodność zaskarżonej decyzji z decyzją 2011/278 oraz niespójne i niedostateczne uzasadnienie decyzji.

—

Wreszcie, skarżąca zarzuca, że naruszenie wymogów dobrej praktyki administracyjnej zgodnie z art. 41 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej. Na etapie przygotowywania decyzji skarżącej nie stworzono żadnej możliwości do przedstawienia swojego stanowiska.