—

Jednym ze wskazanym w art. 39 TFUE celów Wspólnej Polityki Rolnej i Rybackiej jest racjonalne wykorzystanie zasobów, natomiast zaskarżone rozporządzenie narusza to postanowienie traktatowe ze względu na to, że, nie wprowadzając rozróżnienia pomiędzy sektorem północnym i południowym zasobów błękitka w Atlantyku Północno-Zachodnim, nie realizuje ono tego, co należy rozumieć przez racjonalne zarządzanie zasobami. Skarżące zgadzają się z tym, że sytuacja w sektorze północnym wymaga przyjęcia w ramach zarządzania zasobami restrykcyjnych środków; sytuacja taka nie zachodzi natomiast w sektorze południowym, w przypadku którego gatunki nie są nadmiernie wyczerpane. Ze względu na zastosowanie takiego podejścia zaskarżone rozporządzenie narusza zasadę niedyskryminacji, która, w myśl utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE, wymaga, aby porównywalne sytuacje nie były traktowane w sposób odmienny, a sytuacje odmienne nie były traktowane w sposób identyczny, chyba, że jest to obiektywnie uzasadnione.

—

W art. 2 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 2371/2002 w sprawie ochrony i zrównoważonej eksploatacji zasobów rybołówstwa w ramach wspólnej polityki rybołówstwa Rada wskazuje, że podejście, jakie należy stosować przy podejmowaniu środków mających na celu ochronę i zrównoważone utrzymanie żywych zasobów, powinno cechować się ostrożnością, podobnie jak wskazuje na to art. 6 Porozumienia w sprawie wykonania postanowień Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza z dnia 10 grudnia 1982 r., odnoszących się do ochrony i zarządzania międzystrefowymi zasobami rybnymi i zasobami rybnymi masowo migrującymi (Nowy Jork 1995; Dz.U. L 189 z dnia 3 lipca 1998 r., s. 14), do którego UE i, co za tym idzie, jej państwa członkowskie, przystąpiły w dniu 19 grudnia 2003 r., a które weszło wobec nich w życie w dniu 18 stycznia 2004 r. Zdaniem skarżących, ze względu na to, że w zaskarżonym rozporządzeniu nie wprowadzono rozróżnienia pomiędzy sektorem północnym i południowym zasobów błękitka, dokonane za jego pomocą zarządzanie zasobami tej ryby w Atlantyku Północno-Zachodnim pociąga za sobą tak drastyczne i dyskryminujące ograniczenie połowów w sektorze południowym, że skutkuje on „ryzykiem”, które wymagałoby zastosowania zasady ostrożności.

—

Zdaniem skarżących, ze względu na to, że w zaskarżonym rozporządzeniu Rady nie wprowadzono rozróżnienia pomiędzy sektorem północnym i południowym zasobów błękitka, dokonane za jego pomocą przez UE zarządzanie zasobami tej ryby w Atlantyku Północno-Zachodnim w 2013 r. pociaga za sobą w przypadku sektora południowego drastyczne środki (ograniczenie TAC), które wykraczają poza to, co jest konieczne do osiągnięcia zamierzonego celu (czyli odbudowy zasobów błękitka w Atlantyku Północno-Zachodnim) i, co za tym idzie, narusza zasadę proporcjonalności.