25.5.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 147/25

—

stwierdzenie nieważności art. 1 pkt 15 rozporządzenia Rady (UE) nr 1263/2012 (1); lub

—

stwierdzenie nieważności art. 1 pkt 15 rozporządzenia Rady (UE) nr 1263/2012 w zakresie, w jakim ma on zastosowanie do strony skarżącej; oraz

—

uznanie, że art. 1 pkt 6 decyzji Rady 2012/635/WPZiB (2) nie ma zastosowania do strony skarżącej; oraz

—

obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

1)

Zarzut pierwszy dotyczący tego, że embargo finansowe nie jest „niezbędnym środkiem” i z tego względu jest pozbawione podstawy prawnej na mocy art. 215 TFUE, jako że nie jest logicznie powiązane z odpowiednim celem polityki zagranicznej.

2)

Zarzut drugi dotyczący tego, że embargo finansowe jest w każdym razie nieproporcjonalne do rzekomo realizowanego celu polityki zagranicznej i tym samym jest pozbawione podstawy prawnej na mocy art. 215 TFUE.

3)

Zarzut trzeci dotyczący tego, że embargo finansowe jest sprzeczne z ogólnymi zasadami prawa Unii i z art. 215 ust. 3 TFUE w szczególności oraz jest sprzeczne z zasadami proporcjonalności, pewności prawa, zakazu arbitralnego działania i wymogiem, zgodnie z którym sankcje powinny obejmować niezbędne gwarancje prawne.

4)

Zarzut czwarty dotyczący tego, że embargo finansowe narusza przysługujące stronie skarżącej prawa własności, prawa do prowadzenia działalności gospodarczej i prawa do swobodnego przepływu kapitału oraz zasadę proporcjonalności.