18.1.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 15/12

Odwołanie od postanowienia Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 9 września 2013 r. w sprawie T-429/11, Banco Bilbao Vizcaya Argentaria przeciwko Komisji, wniesione w dniu 20 listopada 2013 r. przez Banco Bilbao Vizcaya Argentaria, S.A.

(Sprawa C-587/13 P)

2014/C 15/17

Język postępowania: hiszpański

Strony

Wnoszący odwołanie: Banco Bilbao Vizcaya Argentaria, S.A. (przedstawiciele: adwokaci J. Ruiz Calzado, M. Núñez Müller i J. Domínguez Pérez)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącego odwołanie

—

Uchylenie zaskarżonego postanowienia,

—

uznanie za dopuszczalną skargi o stwierdzenie nieważności wniesionej w sprawie T-429/11 i przesłanie sprawy Sądowi Unii Europejskiej celem wydania przezeń rozstrzygnięcia co do istoty sporu,

—

obciążenie Komisji całością kosztów poniesionych w obu instancjach w postępowaniach dotyczących dopuszczalności.

Zarzuty i główne argumenty

1)

Sąd Unii Europejskiej naruszył prawo Unii, interpretując w błędny sposób orzecznictwo dotyczące pojęcia rzeczywistego beneficjenta w celu zbadania dopuszczalności skarg na decyzje uznające system pomocy za niezgodny z prawem i wspólnym rynkiem. W szczególności:

—

Sąd Unii Europejskiej dokonał błędnej wykładni orzecznictwa dotyczącego pojęcia rzeczywistego beneficjenta i przeinaczył okoliczności faktyczne, stosując ją do transakcji dokonanych przez wnoszącą odwołanie po dniu 21 grudnia 2007 r.;

—

Sąd Unii Europejskiej naruszył również prawo w odniesieniu do transakcji dokonanych przed dniem 21 grudnia 2007 r., dokonując wykładni wynikającego z orzecznictwa pojęcia rzeczywistego beneficjenta.

2)

Sąd Unii Europejskiej naruszył prawo przy dokonywaniu wykładni art. 263 TFUE akapit czwarty in fine. Sąd wyciągnął błędny pod względem prawnym wniosek, że decyzje w dziedzinie pomocy państwa takie, jak zaskarżona decyzja, wymagają środków wykonawczych w rozumieniu nowego postanowienia traktatowego.

3)

Sąd Unii Europejskiej naruszył prawo, wydając rozstrzygnięcie naruszające prawo do skutecznej ochrony sądowej. Zaskarżone postanowienie przyjmuje czysto teoretyczne pojęcie tego prawa, co uniemożliwia wnoszącej odwołanie dostęp do postępowania w trybie prejudycjalnym na zwykłych warunkach i bez konieczności naruszenia prawa w celu podważenia zaskarżonej decyzji.