11.1.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 9/20

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Raad van State (Niderlandy) w dniu 28 października 2013 r. — Z. Zh. przeciwko Staatssecretaris van Veiligheid en Justitie i Staatssecretaris van Veiligheid en Justitie przeciwko I. O.

(Sprawa C-554/13)

2014/C 9/31

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Raad van State

Strony w postępowaniu głównym

Strona wnosząca apelację: Z. Zh.

Druga strona postępowania: Staatssecretaris van Veiligheid en Justitie

i

Strona wnosząca apelację: Staatssecretaris van Veiligheid en Justitie

Druga strona postępowania: I.O.

Pytania prejudycjalne

1)

Czy obywatel państwa trzeciego, nielegalnie przebywający na terytorium państwa członkowskiego, stanowi zagrożenie dla porządku publicznego w rozumieniu art. 7 ust. 4 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/115/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie wspólnych norm i procedur stosowanych przez państwa członkowskie w odniesieniu do powrotów nielegalnie przebywających obywateli państw trzecich (Dz.U. L 348; zwanej dalej: „dyrektywą 2008/115/WE”) już wtedy, gdy jest podejrzewany o popełnienie czynu uznawanego w świetle prawa krajowego za podlegające karze przestępstwo, czy też dla stwierdzenia tego zagrożenia wymagane jest, aby cudzoziemiec został za popełnienie tego czynu skazany i czy w tym ostatnim przypadku skazanie musi być prawomocne?

2)

Czy w ramach oceny, czy obywatel państwa trzeciego, nielegalnie przebywający na terytorium państwa członkowskiego, stanowi zagrożenie dla porządku publicznego w rozumieniu art. 7 ust. 4 dyrektywy 2008/115/WE mają znaczenie, oprócz podejrzenia [popełnienia czynu karalnego] i skazania [za jego popełnienie], jeszcze inne fakty i okoliczności danego przypadku, takie jak: waga lub rodzaj czynu uznanego w świetle prawa krajowego za podlegające karze przestępstwo, upływ czasu i intencja zainteresowanego?

3)

Czy fakty i okoliczności danego przypadku, istotne dla oceny, o której mowa w pytaniu drugim, mogą również odgrywać rolę w kontekście stworzonej w art. 7 ust. 4 dyrektywy 2008/115/WE możliwości, aby w przypadku, gdy zainteresowany stanowi zagrożenie dla porządku publicznego w rozumieniu tego przepisu móc dokonać wyboru pomiędzy, z jednej strony, wstrzymaniem się od wyznaczenia terminu dobrowolnego wyjazdu a, z drugiej strony, wyznaczeniem terminu dobrowolnego wyjazdu krótszego aniżeli siedem dni?