29.6.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 189/12

1)

Czy można stwierdzić, że współmałżonek obywatela UE, który w przedmiotowym czasie sam nie był obywatelem państwa członkowskiego legalnie zamieszkiwał z obywatelem Unii w przyjmującym państwie członkowskim przez nieprzerwany okres pięciu lat w rozumieniu art. 16 ust. 2 dyrektywy 2004/38/WE (1), w okolicznościach, kiedy para zawarła związek małżeński w maju 1999 r., kiedy prawo pobytu zostało przyznane w październiku 1999 r., kiedy najpóźniej na początku 2002 r. strony zdecydowały się zamieszkać oddzielnie i kiedy obydwoje współmałżonkowie zaczęli mieszkać z całkowicie innymi partnerami pod koniec 2002 r.?

2)

Jeżeli odpowiedź udzielona na pytanie 1 jest twierdząca i mając na uwadze, że obywatel państwa trzeciego, który twierdzi, iż posiada prawo stałego pobytu zgodnie z art. 16 ust. 2 w oparciu o pięcioletni nieprzerwany pobyt przed kwietniem 2006 r. musi również wykazać, że jego pobyt był zgodny, między innymi, z wymogami art. 10 ust. 3 rozporządzenia (EWG) nr 1612/68 (2), to czy fakt, że podczas trwania tego domniemanego pięcioletniego okresu obywatel UE opuścił miejsce zamieszkania małżonków, a obywatel państwa trzeciego zaczął następnie zamieszkiwać z inną osobą w nowym gospodarstwie rodzinnym, które nie było mu zapewnione czy udostępnione przez będącego obywatelem UE (niegdysiejszego) współmałżonka oznacza, że wymogi art. 10 ust. 3 rozporządzenia 1612/18 nie zostały tym samym spełnione?

3)

Jeżeli odpowiedź udzielona na Pytanie 1 jest twierdząca, a odpowiedź udzielona na pytanie 2 jest przecząca, to — do celów oceny czy państwo członkowskie dokonało nieprawidłowej transpozycji lub też w jakiś inny sposób nie zastosowało prawidłowo wymogów art. 16 ust. 2 dyrektywy — czy fakt, iż sąd krajowy przed którym toczy się powództwo o odszkodowanie za naruszenie prawa Unii uznał za konieczne wystąpienie z odesłaniem prejudycjalnym w kwestii merytorycznej uprawnienia powoda do posiadania prawa stałego pobytu jest sam w sobie czynnikiem, jaki sąd ten powinien wziąć pod uwagę przy ustalaniu czy miało miejsce oczywiste naruszenie prawa Unii?