Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 9 kwietnia 2014 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d’État – Belgia) – Ville d’Ottignies-Louvain-la-Neuve, Michel Tillieut, Willy Gregoire, Marc Lacroix przeciwko Région wallonne

(Sprawa C-225/13) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Środowisko naturalne - Odpady - Dyrektywa 75/442/EWG - Artykuł 7 ust. 1 - Plan gospodarowania - Odpowiednie miejsca i urządzenia do unieszkodliwiania odpadów - Pojęcie planu gospodarowania odpadami - Dyrektywa 1999/31/WE - Artykuły 8 i 14 - Składowiska posiadające zezwolenie lub działające już w dniu transpozycji tej dyrektywy))

2014/C 175/15

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Conseil d’État

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Ville d’Ottignies-Louvain-la-Neuve, Michel Tillieut, Willy Gregoire, Marc Lacroix

Strona pozwana: Région wallonne

Przy udziale: Shanks SA

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym – Conseil d’État – Wykładnia art. 7 dyrektywy Rady 75/442/EWG z dnia 15 lipca 1975 r. w sprawie odpadów (Dz.U. L 194, s. 39), a także art. 2 lit. a) dyrektywy 2001/42/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 czerwca 2001 r. w sprawie oceny wpływu niektórych planów i programów na środowisko (Dz.U. L 197, s. 30) – Unieszkodliwianie odpadów – Pojęcie planu gospodarowania odpadami – Przepisy krajowe niezezwalające na prowadzenie składowiska odpadów końcowych poza lokalizacjami przewidzianymi w tym planie gospodarowania odpadami – Ustanawiający odstępstwo przepis umożliwiający odnowienie, już po wejściu tego planu gospodarowania odpadami w życie, zezwoleń na prowadzenie składowisk odpadów końcowych, które zostały udzielone jeszcze przed wejściem tego planu w życie – Pojęcie planu i programu

Sentencja

Artykuł 7 ust. 1 dyrektywy Rady 75/442/EWG z dnia 15 lipca 1975 r. w sprawie odpadów, zmienionej decyzją Komisji 96/350/WE z dnia 24 maja 1996 r., należy interpretować w taki sposób, iż krajowy przepis normatywny taki jak ten rozpatrywany w postępowaniu głównym, który stanowi – w drodze odstępstwa od zasady, zgodnie z którą nie można zezwolić na utworzenie składowiska odpadów końcowych poza miejscami przewidzianymi w planie gospodarowania odpadami, którego sporządzenia wymaga ten przepis – że składowiska odpadów końcowych, których dotyczy zezwolenie wydane przed wejściem w życie tego planu, mogą po tej dacie być przedmiotem nowych zezwoleń dotyczących tych samych co wcześniej nieruchomości, nie stanowi „planu gospodarowania odpadami” w rozumieniu tego przepisu dyrektywy po zmianach.

Artykuł 8 dyrektywy Rady 1999/31/WE z dnia 26 kwietnia 1999 r. w sprawie składowania odpadów, zmienionej dyrektywą Rady 2011/97/UE z dnia 5 grudnia 2011 r., nie sprzeciwia się jednak krajowemu przepisowi normatywnemu takiemu jak ten rozpatrywany w postępowaniu głównym, który może mieć podstawę prawną w art. 14 tej dyrektywy i znajdować zastosowanie do składowisk odpadów posiadających zezwolenie lub już działających w momencie transpozycji tej dyrektywy, jeśli tylko spełnione są pozostałe warunki, o których mowa w tym art. 14, czego sprawdzenie należy z kolei do sądu odsyłającego.

(1)  Dz.U. C 207 z 20.7.2013.