30.6.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 194/15

1)

Czy wykładni art. 35 rozporządzenia Komisji Europejskiej (WE) nr 1291/2000 z dnia 9 czerwca 2000 r. (1) należy dokonywać w ten sposób, że zasadniczym celem przewidzianej w nim sankcji w postaci całkowitego przepadku zabezpieczenia, nałożonej na wspólnotowych przedsiębiorców posiadających pozwolenie na przywóz lub wywóz w odniesieniu do produktu podlegającego wspólnej organizacji rynku zbóż, jest zniechęcenie wskazanych przedsiębiorców do niezachowania podstawowego obowiązku (jakim jest rzeczywisty przywóz lub wywóz zbóż określonych w pozwoleniu), który mają oni wypełnić w związku z transakcją w odniesieniu do której uzyskali pozwolenie i wnieśli odpowiednie zabezpieczenie.

2)

Czy wykładni art. 35 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000, w części w której ustanawia terminy i zasady zwolnienia zabezpieczenia wniesionego w związku z wydaniem pozwolenia na przywóz należy dokonywać w ten sposób, że w przypadku niewypełnienia drugorzędnego obowiązku, polegającego w szczególności na spóźnionym przedstawieniu dowodów na prawidłowo dokonany przywóz (a zatem polegającego w rezultacie na spóźnionym złożeniu wniosku o zwolnienie wniesionego zabezpieczenia), wysokość sankcji jaką należy zastosować powinna być określona niezależnie od kwoty szczególnego zabezpieczenia, które powinno ulec w całości przepadkowi w razie niezachowania podstawowego obowiązku w ramach tego samego przywozu, przy czym wysokość ta powinna w szczególności być określona poprzez odniesienie do zwykłej kwoty zabezpieczenia jaka znajduje zastosowanie do ogółu przywozu produktów tego samego rodzaju, dokonanego w danym okresie.

3)

Czy wykładni art. 35 ust. 4 li. c) rozporządzenia Komisji (WE) nr 1291/2000, w części w której stanowi, że „[…] w przypadku gdy dla określonego produktu wydano pozwolenia lub świadectwa przewidujące różne stawki zabezpieczenia przy obliczaniu kwoty, która podlega przepadkowi uwzględnia się [najniższą] stawkę stosowaną w przywozie […]” należy dokonywać w ten sposób, że w przypadku gdy przywóz zbóż został prawidłowo dokonany przez przedsiębiorcę wspólnotowego, niezachowanie terminu wyznaczonego na przedstawienie dowodów dotyczących przywozu do Wspólnoty Europejskiej powinno podlegać sankcji, której wysokość zostaje obliczona poprzez odniesienie do zabezpieczenia w niższej kwocie obowiązującej w tym samym okresie w którym dokonano przywozu tego produktu, niezależnie od szczególnych warunków dotyczących należności celnych (jak twierdzi spółka Martini) czy wyłącznie w przypadku zaistnienia takich samych szczególnych warunków dotyczących należności celnych (jak twierdzi państwo włoskie).