17.11.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 409/3

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 11 września 2014 r. (wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożone przez Rechtbank van eerste aanleg te Brussel – Belgia) – Essent Belgium NV przeciwko Vlaamse Reguleringsinstantie voor de Elektriciteits- en Gasmarkt

(Sprawy połączone od C-204/12 do C - 208/12) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Regionalny system wsparcia przewidujący wydawanie negocjowanych zielonych certyfikatów na instalacje położone w danym regionie wytwarzające energię elektryczną z odnawialnych źródeł energii - Obowiązek dostawców energii elektrycznej corocznego przedstawienia właściwemu organowi określonej liczby certyfikatów - Odmowa uwzględnienia gwarancji pochodzenia z innych państw członkowskich Unii Europejskiej oraz państw stron porozumienia EOG - Grzywna administracyjna w przypadku braku przedstawienia certyfikatu - Dyrektywa 2001/77/WE - Artykuł 5 - Swobodny przepływ towarów - Artykuł 28 WE - Artykuły 11 i 13 porozumienia EOG - Dyrektywa 2003/54/WE - Artykuł 3))

2014/C 409/03

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Rechtbank van eerste aanleg te Brussel

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Essent Belgium NV

Strona pozwana: Vlaamse Reguleringsinstantie voor de Elektriciteits- en Gasmarkt

przy udziale: Vlaams Gewest, Vlaamse Gemeenschap (C-204/12, C-206/12 i C-208/12)

Sentencja

1)

Artykuł 5 dyrektywy 2001/77/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 września 2001 r. w sprawie wspierania produkcji na rynku wewnętrznym energii elektrycznej wytwarzanej ze źródeł odnawialnych należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwia się on krajowemu systemowi wsparcia, takiemu jak sporny w postępowaniu głównym, który przewiduje wydawanie przez właściwy regionalny organ regulacyjny negocjowanych certyfikatów odnośnie do zielonej energii elektrycznej wytworzonej na terytorium danego regionu i który nakłada na dostawców energii elektrycznej obowiązek corocznego przedstawienia rzeczonemu organowi pod sankcją grzywny administracyjnej określonej liczby takich certyfikatów odpowiadającej określonej części ich łącznych dostaw energii elektrycznej w tym regionie, przy czym dostawcy ci nie są uprawnieni do spełnienia tego obowiązku poprzez wykorzystanie gwarancji pochodzenia z innych państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw trzecich członków Europejskiego Obszaru Gospodarczego.

2)

Artykuły 28 WE i 30 WE oraz art. 11 i 13 Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym z dnia 2 maja 1992 r. należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one krajowemu systemowi wsparcia, takiemu jak opisany w pkt 1 niniejszej sentencji, o ile:

—

ustanowiono mechanizmy, które zapewniają wprowadzenie rzeczywistego rynku certyfikatów, gdzie podaż i popyt mogłyby się zbliżyć i zmierzać do równowagi, tak aby zainteresowani dostawcy mogli rzeczywiście zaopatrywać się w certyfikaty na równych warunkach;

—

sposób obliczenia i kwota grzywny administracyjnej płaconej przez dostawców niespełniających tego obowiązku został ustalony tak, aby nie wykraczać poza to, co jest konieczne dla zmotywowania producentów do rzeczywistego zwiększenia produkcji zielonej energii elektrycznej, a dostawców podlegających temu obowiązkowi do rzeczywistego nabywania wymaganych certyfikatów, przy jednoczesnym unikaniu w szczególności tego, aby nie karać rzeczonych dostawców w nadmierny sposób.

3)

Zasadę niedyskryminacji zawartą, odpowiednio, w art. 18 TFUE, art. 4 Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym z dnia 2 maja 1992 r. i art. 3 ust. 1 dyrektywy 2003/54/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 czerwca 2003 r. dotyczącej wspólnych zasad rynku wewnętrznego energii elektrycznej i uchylającej dyrektywę 96/92/WE, należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwia się ona krajowemu systemowi wsparcia, takiemu jak opisany w pkt 1 niniejszej sentencji.

(1)  Dz.U. C 227 z 28.7.2012.