|
7.9.2013 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 260/12 |
Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 18 lipca 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Administratiwen syd Płowdiw — Bułgaria) — AES-3C MARITZA EAST 1 EOOD przeciwko Direktor na Direkcija „Obżałwane i uprawlenie na izpyłnenieto” pri Centrałno uprawlenie na Nacionałnata agencija za prichodite
(Sprawa C-124/12) (1)
(Podatek od wartości dodanej - Dyrektywa 2006/112/WE - Artykuł 168 lit. a) i art. 176 - Prawo do odliczenia - Wydatki związane z nabyciem towarów i świadczeniem usług przeznaczonych dla pracowników - Pracownicy udostępnieni podatnikowi, który żąda odliczenia, lecz zatrudnieni przez innego podatnika)
2013/C 260/21
Język postępowania: bułgarski
Sąd odsyłający
Administratiwen syd Płowdiw
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: AES-3C MARITZA EAST 1 EOOD
Strona pozwana: Direktor na Direkcija „Obżałwane i uprawlenie na izpyłnenieto” pri Centrałno uprawlenie na Nacionałnata agencija za prichodite
Przedmiot
Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Administratiwen syd Płowdiw — Wykładnia art. 168 lit. a), art. 176 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. L 347, s. 1) — Zakres zastosowania — Ograniczenie prawa do odliczenia podatku naliczonego — Spółka nieposiadająca własnego personelu, lecz najmująca pracowników w pełnym wymiarze czasu pracy na podstawie umowy o udostępnienie personelu zatrudnionego w innej spółce — Odmowa uznania prawa spółki do odliczenia podatku VAT w związku z nabyciem usług przewozu, ubrań roboczych i wyposażenia ochronnego pracowników, a także w związku z kosztami delegacji pracowników ze względu na to, że usługi są świadczone nieodpłatnie na rzecz osób fizycznych, które pracują dla spółki nie będąc w niej zatrudnionymi
Sentencja
|
1) |
Artykuł 168 lit. a) i art. 176 akapit drugi dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie przepisom krajowym, na podstawie których podatnik, który ponosi koszty związane z usługami przewozu, ubraniem roboczym, wyposażeniem ochronnym oraz delegacjami osób wykonujących pracę na jego rzecz, nie posiada prawa do odliczenia podatku od wartości dodanej związanego z tymi kosztami z tego względu, że owe osoby zostały mu udostępnione przez inny podmiot i w związku z tym nie mogą być uważane w rozumieniu owych przepisów za pracowników owego podatnika, pomimo że wskazane koszty mogą być uznane za pozostające w bezpośrednim i ścisłym związku z ogólnymi kosztami związanymi z całą działalnością gospodarczą wskazanego podatnika. |
|
2) |
Artykuł 176 akapit drugi dyrektywy 2006/112 należy interpretować w ten sposób, że stoi na przeszkodzie temu, aby w chwili przystąpienia do Unii Europejskiej państwo członkowskie wprowadziło ograniczenie prawa do odliczenia w zastosowaniu przepisu krajowego przewidującego wyłączenie prawa do odliczenia w przypadku towarów i usług przeznaczonych dla darmowych lub niezwiązanych z działalnością gospodarczą podatnika dostaw lub świadczeń, podczas gdy tego rodzaju wyłączenie nie było przewidziane w przepisach krajowych będących w mocy do dnia przystąpienia. Do sądu krajowego należy dokonanie interpretacji przepisów krajowych — w zakresie, w jakim jest to tylko możliwe — zgodnie z prawem Unii. W przypadku gdyby tego rodzaju interpretacja była niemożliwa, sąd krajowy jest zobowiązany do niestosowania tych przepisów ze względu na niezgodność z art. 176 akapit drugi dyrektywy 2006/112. |