12.11.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 331/25

—

stwierdzenie dopuszczalności i zasadności skargi;

—

stwierdzenie nieważności decyzji Komisji 2011/328/UE (1);

—

obciążenie strony pozwanej kosztami oraz

—

podjęcie dalszych wymaganych środków prawnych.

1)

Zarzut pierwszy dotyczący tego, że zdaniem skarżącej pozwana dopuściła się oczywistych błędów w ocenie, ze względu na to, iż naruszyła prawo odwołując się w uzasadnieniu decyzji Komisji 2011/328/UE do rzekomych obaw w zakresie i) narażenia pracowników i ii) narażenia środowiska.

2)

Zarzut drugi dotyczący tego, że zdaniem skarżącej pozwana naruszyła prawa do uczciwego procesu oraz prawa do obrony, jak również zasadę dobrej administracji, błędnie uwzględniając rzekomą obawę odnoszącą się do stosunku izomerów, którą uznano po raz pierwszy za zasadniczą kwestię przy ponownym złożeniu wniosku i na bardzo zaawansowanym etapie procedury. Skarżącej nie umożliwiono zatem podniesienia uwag. Ponadto pozwana nie uwzględniła propozycji zmiany przedstawionej przez skarżącą.

3)

Zarzut trzeci dotyczący niezgodności z prawem decyzji Komisji 2011/328/EU ze względu na to, że jest nieproporcjonalna. Nawet gdyby przyjąć, że istnieją obawy, które zasługują na szczególną uwagę, rozważany środek jest nieproporcjonalny w zakresie w jakim odnosi się do kwestii rzekomych obaw narażenia pracowników i narażenia środowiska.

4)

Zarzut czwarty dotyczący niezgodności z prawem decyzji Komisji 2011/328/UE, ze względu na jej niedostateczne uzasadnienie, ponieważ pozwana nie przedstawiła jakichkolwiek dowodów lub powodów uzasadniających brak zgody na zaproponowaną przez skarżącą zmianę, wywierając w ten sposób wpływ na obliczenie szacowanych poziomów narażenia pracowników, jak również brak zgody na wykorzystanie zaawansowanych technologicznie szklarni.