29.10.2011 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 319/24 |
Odwołanie wniesione w dniu 8 września 2011 r. przez Komisję Europejską od wyroku wydanego w dniu 28 czerwca 2011 r. przez Sąd do spraw Służby Publicznej w sprawie F-55/10 AS przeciwko Komisji
(Sprawa T-476/11 P)
2011/C 319/52
Język postępowania: francuski
Strony
Wnoszący odwołanie: Komisja Europejska (przedstawiciele: J. Currall i B. Eggers, pełnomocnicy)
Druga strona postępowania: AS (Bruksela, Belgia)
Żądania
Wnoszący odwołanie wnosi do Sądu o:
— |
uchylenie wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej z dnia 28 czerwca 2011 r. w sprawie F-55/10 AS przeciwko Komisji; |
— |
zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych. |
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie odwołania Komisja podnosi cztery zarzuty.
1) |
Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia prawa, ponieważ Sąd do spraw Służby Publicznej (SSP) stwierdził istnienie interesu prawnego w stwierdzeniu nieważności decyzji o odrzuceniu kandydatury. Komisja podnosi:
|
2) |
Zarzut drugi dotyczący po pierwsze, naruszenie prawa Unii w związku z wykładnią i stosowaniem zasady zgodności pomiędzy zażaleniem a skargą, poprzez odesłanie do wyroku SSP z dnia 1 lipca 2010 r. w sprawie F-45/07 Mandt przeciwko Parlamentowi, i w związku ze stwierdzeniem, że nowy zarzut dotyczący naruszenia Regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej był dopuszczalny pomimo tego, że nie został podniesiony w zażaleniu i że „zasadniczo różnił się” od przedstawionego w zażaleniu jedynego zarzutu dotyczącego naruszenia ogłoszenia o wakacie, a po drugie, naruszenie art. 91 ust. 2 tego regulaminu pracowniczego w związku z uznaniem, że „podstawa sporu” jest właściwie określona przez „zakwestionowanie przez skarżącego zgodności zaskarżonego aktu z prawem materialnym lub ewentualnie jego zgodności z prawem formalnym”, co pozbawiałoby postępowanie poprzedzające wniesienie skargi jakiegokolwiek znaczenia i nie służyłoby celowi tego postępowania, jakim jest sprzyjanie polubownemu rozstrzyganiu różnic pomiędzy zainteresowanym a jego organem powołującym. |
3) |
Zarzut trzeci dotyczący naruszenia art. 7 ust. 1 regulaminu pracowniczego oraz błędnego uzasadnienia, ponieważ SSP dokonał wykładni art. 7 ust. 1 regulaminu pracowniczego w taki sposób jakoby miał on przyznawać każdemu urzędnikowi bezwzględne prawo dostępu do każdego stanowiska w jego grupie zaszeregowania. SSP naruszył w ten sposób znaczenie art. 7 ust. 1 regulaminu pracowniczego oraz art. 10 załącznika XIII do regulaminu pracowniczego a także pominął wyjaśnienia przedstawione przez Komisję w odniesieniu do interesu służby. |
4) |
Czwarty zarzut dotyczący naruszenie prawa Unii w związku z zasądzeniem kwoty 3 000 EUR tytułem zadośćuczynienia za krzywdę, podczas gdy zarzut dotyczący naruszenia art. 7 regulaminu pracowniczego nie tylko był niedopuszczalny, lecz również bezzasadny. |