z dnia 26 czerwca 2014 r. ( *1 )
„Wspólnotowy znak towarowy — Postępowanie w sprawie sprzeciwu — Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego GULBENKIAN — Wcześniejsze powszechnie znany krajowy znak towarowy, nazwa handlowa i logo krajowe Fundação Calouste Gulbenkian — Względne podstawy odmowy rejestracji — Dowód istnienia praw wcześniejszych — Artykuł 8 ust. 1 lit. b) i art. 8 ust. 4 i 5 rozporządzenia (WE) nr 207/2009 — Artykuł 90 lit. a) regulaminu postępowania”
W sprawie T‑541/11
Fundação Calouste Gulbenkian, z siedzibą w Lizbonie (Portugalia), reprezentowana przez adwokatów G. Marína Raigala, P. Lópeza Rondę oraz G. Maciasa Bonillę,
strona skarżąca,
przeciwko
Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM), reprezentowanemu przez V. Melgar, działającą w charakterze pełnomocnika,
strona pozwana,
w której drugą stroną w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą OHIM, występującą przed Sądem w charakterze interwenienta, jest
Micael Gulbenkian, zamieszkały w Oeiras (Portugalia), reprezentowany przez adwokatów J. Pimentę oraz A. Sebastião,
mającej za przedmiot skargę na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 15 lipca 2011 r. (sprawa R 1436/2010‑2), dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu pomiędzy Fundação Calouste Gulbenkian a Micaelem Gulbenkianem,
SĄD (szósta izba),
w składzie: S. Frimodt Nielsen (sprawozdawca), prezes, F. Dehousse i A.M. Collins, sędziowie,
sekretarz: J. Plingers, administrator,
po zapoznaniu się ze skargą złożoną w sekretariacie Sądu w dniu 10 października 2011 r.,
po zapoznaniu się z odpowiedzią na skargę złożoną przez OHIM w sekretariacie Sądu w dniu 23 lutego 2012 r.,
po zapoznaniu się z odpowiedzią na skargę złożoną przez interwenienta w sekretariacie Sądu w dniu 16 lutego 2012 r.,
po zapoznaniu się z repliką złożoną w sekretariacie Sądu w dniu 26 czerwca 2012 r.,
uwzględniając postanowienie z dnia 20 sierpnia 2012 r. zezwalające interwenientowi na przedstawienie w toku rozprawy swojego stanowiska w języku portugalskim,
po zapoznaniu się z uwagami na piśmie złożonymi przez skarżącą w sekretariacie Sądu w dniach 25 kwietnia, 27 czerwca i 26 sierpnia 2013 r.,
po zapoznaniu się z uwagami na piśmie złożonymi przez OHIM w sekretariacie Sądu w dniach 27 maja i 2 października 2013 r.,
uwzględniając pytania skierowane do skarżącej na piśmie przez Sąd,
po zapoznaniu się z uwagami złożonymi przez skarżącą w sekretariacie Sądu w dniu 10 stycznia 2014 r.,
po przeprowadzeniu rozprawy w dniu 13 lutego 2014 r., na którą interwenient, należycie wezwany, nie stawił się,
wydaje następujący
Wyrok ( 1 )
[...]
Żądania stron
20 |
Uwzględniając odpowiedzi na pytania na piśmie postawione skarżącej przez Sąd i wyjaśnienia, których udzieliła na rozprawie, a które Sąd odnotował, skarżąca wnosi do Sądu o:
|
21 |
OHIM i interwenient wnoszą do Sądu o:
[...] |
W przedmiocie kosztów
48 |
Zgodnie z art. 87 § 2 regulaminu postępowania przed Sądem kosztami zostaje obciążona, na żądanie strony przeciwnej, strona przegrywająca sprawę. Ponieważ skarżąca przegrała sprawę, należy – zgodnie z żądaniem OHIM i interwenienta – obciążyć ją kosztami postępowania. |
49 |
Zgodnie z art. 90 lit. a) regulaminu postępowania, jeżeli Sąd poniósł koszty, których można było uniknąć, może zarządzić zwrot tych kosztów od strony, która je spowodowała. |
50 |
Na podstawie tego przepisu należy obciążyć interwenienta zwrotem kosztów tłumaczenia ustnego spowodowanych złożonym przez niego wnioskiem o zezwolenie mu na przedstawienie stanowiska w języku portugalskim w toku rozprawy, na którą się nie stawił. Koszty te, faktycznie poniesione przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, obejmują wynagrodzenie, diety dzienne oraz koszty przejazdu i zakwaterowania tłumacza zewnętrznego, z którego usług skorzystał Sąd, wynoszące łącznie 1807,48 EUR. |
Z powyższych względów SĄD (szósta izba) orzeka, co następuje: |
|
|
|
Frimodt Nielsen Dehousse Collins Wyrok ogłoszono na posiedzeniu jawnym w Luksemburgu w dniu 26 czerwca 2014 r. Podpisy |
( *1 ) Język postępowania: angielski.
( 1 ) Przedstawiono jedynie te punkty niniejszego wyroku, których publikację Sąd uważa za zasadną.