1

Niniejsza sprawa dotyczy ustalenia kosztów poniesionych przez Schwaaner Fischwaren GmbH (zwaną dalej „Schwaaner Fischwaren”) w sprawie C‑582/11 P Rügen Fisch przeciwko OHIM.

2

W odwołaniu złożonym w dniu 22 listopada 2011 r. na podstawie art. 56 statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej Rügen Fisch AG (zwana dalej „Rügen Fisch”) wniosła o uchylenie wyroku Sądu Unii Europejskiej z dnia 21 września 2011 r. w sprawie T‑201/09 Rügen Fisch przeciwko OHIM – Schwaaner Fischwaren (SCOMBER MIX) (zwanego dalej „zaskarżonym wyrokiem”), którym sąd ten, po pierwsze, oddalił jej skargę o stwierdzenie nieważności decyzji Czwartej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) z dnia 20 marca 2009 r. w sprawie R 230/2007‑4 (zwanej dalej „sporną decyzją”), uwzględniającej wniosek o częściowe unieważnienie wspólnotowego znaku towarowego SCOMBER MIX, oraz po drugie, obciążył ją kosztami postępowania.

3

Postanowieniem z dnia 10 lipca 2012 r. w sprawie C‑582/11P Rügen Fisch przeciwko OHIM Trybunał oddalił to odwołanie jako częściowo oczywiście niedopuszczalne i częściowo oczywiście bezzasadne. Ponadto Trybunał obciążył Rügen Fisch kosztami poniesionymi przez OHIM i przez Schwaaner Fischwaren.

4

Z uwagi na to, że Schwaaner Fischwaren i Rügen Fisch nie zawarły żadnego porozumienia co do wysokości związanych z rzeczonym postępowaniem odwoławczym kosztów podlegających zwrotowi, Schwaaner Fischwaren złożyła niniejszy wniosek.

5

Schwaaner Fischwaren wnosi do Trybunału o ustalenie wysokości kosztów podlegających zwrotowi na kwotę 18875,85 EUR. Na kwotę tę składają się:

6

Schwaaner Fischwaren podnosi w tej kwestii, że koszty te były niezbędne, nie były natomiast nadmierne, w szczególności w świetle istotnego ekonomicznego znaczenia sporu dla działalności tej spółki. Swobodne dysponowanie terminami opisowymi w sektorze rybołówstwa ma zdaniem owej spółki zasadnicze znaczenie dla prowadzonej przez nią działalności produkcyjnej, dystrybucyjnej i reklamowej.

7

Schwaaner Fischwaren wnosi ponadto do Trybunału o zasądzenie na jej rzecz kwoty 300 EUR tytułem kosztów niniejszego postępowania w sprawie ustalenia kosztów.

8

Rügen Fisch twierdzi zasadniczo, że Schwaaner Fischwaren powinna ponieść swoje własne koszty na podstawie art. 140 § 3 regulaminu postępowania. Podnosi w tej kwestii, że interwencja Schwaaner Fischwaren przed Sądem po stronie OHIM nie była niezbędna, podobnie jak jej interwencja w charakterze drugiej strony postępowania odwoławczego, ponieważ – w szczególności – przedsiębiorstwo to w przedstawiło argumenty w bardzo szerokim zakresie analogiczne do argumentów OHIM.

9

Subsydiarnie Rügen Fisch podnosi, że koszty, których ustalenia dotyczy wniosek, nie są kosztami podlegającymi zwrotowi. W szczególności wskazuje, że część faktur załączonych do wniosku przez Schwaaner Fischwaren pochodzi z okresu poprzedzającego dzień złożenia odwołania w sprawie zakończonej ww. postanowieniem w sprawie Rügen Fisch przeciwko OHIM. I tak, ujęte w fakturach koszty doradztwa w rzeczywistości zdaniem Rügen Fisch dotyczą kosztów związanych z postępowaniem w sprawie unieważnienia przed OHIM oraz Izbą Odwoławczą tego urzędu.

10

Rügen Fisch kwestionuje również możliwość powoływania się przez Schwaaner Fischwaren na koszty zastępstwa, na które faktury wystawili dwaj adwokaci, skoro wobec przeciętnego stopnia złożoności sprawy zastępstwo Schwaaner Fischwaren przez jednego adwokata byłoby wystarczające.

11

Rügen Fisch podnosi także, że kwoty dochodzone tytułem podatku VAT nie powinny stać się przedmiotem rozpatrywanego wniosku, ponieważ Schwaaner Fischwaren, jako przedsiębiorstwo podlegające podatkowi VAT, może uzyskać od niemieckich organów podatkowych zwrot lub obniżenie tego podatku.

12

Rügen Fisch kwestionuje ponadto liczbę godzin oraz stawkę godzinową wskazane w fakturach wystawionych przez doradców Schwaaner Fischwaren. Wobec przeciętnego stopnia złożoności sprawy koszty zgłaszane z tego tytułu są zdaniem Rügen Fisch nadmierne.

13

Wreszcie Rügen Fisch uważa, że oznaczenie „SCOMBER MIX”, którego dotyczyło postępowanie w sprawie unieważnienia, nie miało dla Schwaaner Fischwaren zasadniczego znaczenia z ekonomicznego punktu widzenia.

14

Jeżeli chodzi o dopuszczalność niniejszego wniosku, to zauważyć należy, że – wbrew twierdzeniom Rügen Fisch – ww. postanowieniem w sprawie Rügen Fisch przeciwko OHIM zostały od tej spółki zasądzone koszty postępowania odwoławczego poniesione zarówno przez OHIM, jak i przez Schwaaner Fischwaren, a to na podstawie art. 69 § 2 regulaminu postępowania przed Trybunałem w brzmieniu obowiązującym na dzień wydania tego postanowienia.

15

Tym samym okazuje się, że argumentacja Rügen Fisch zmierzająca do wykazania, iż Schwaaner Fischwaren powinna pokryć swoje własne koszty na podstawie art. 140 § 3 regulaminu postępowania przed Trybunałem, pomija treść ww. postanowienia w sprawie Rügen Fisch przeciwko OHIM.

16

Zgodnie z art. 144 lit. b) regulaminu postępowania, mającego na podstawie art. 184 § 1 tego regulaminu zastosowanie do postępowań odwoławczych, za koszty podlegające zwrotowi uznaje się „niezbędne koszty poniesione przez strony w związku z postępowaniem, w szczególności koszty podróży i pobytu oraz wynagrodzenie pełnomocników, doradców, adwokatów i radców prawnych”.

17

Koszty podlegające zwrotowi są ograniczone z jednej strony do kosztów poniesionych dla celów postępowania przed Trybunałem, a z drugiej strony do kosztów dla tych celów niezbędnych (postanowienia: z dnia 6 stycznia 2004 r. w sprawie C-104/89 DEP Mulder i in. przeciwko Radzie i Komisji, Rec. s. I-1, pkt 43; z dnia 19 września 2012 r. w sprawie C‑197/07 P‑DEP TDK Kabushiki Kaisha przeciwko Aktieselskabet af 21. november 2001, pkt 12; z dnia 10 października 2013 r. w sprawie C‑38/09 P‑DEP OCVV przeciwko Schräder, pkt 18).

18

Jeżeli chodzi o niniejszy wniosek, to należy wskazać – co zasadniczo uczyniła Rügen Fisch – że znacząca część faktur przedłożonych przez Schwaaner Fischwaren dotyczy świadczeń doradców za okres sprzed wydania zaskarżonego wyroku, to jest sprzed dnia 21 września 2011 r., w tym kosztów złożenia uwag i zastępstwa tego interwenienta przed Sądem na rozprawie w dniu 9 marca 2011 r. Podobnie część rachunków za honoraria dotyczy porad udzielonych w ramach postępowania w sprawie nieważności wszczętego przed Izbą Odwoławczą OHIM.

19

W tej kwestii należy zauważyć, że skarga Rügen Fisch została zaskarżonym wyrokiem oddalona, a w wyroku tym Sąd rozstrzygnął o kosztach związanych z tą skargą. Ponadto ww. postanowieniem w sprawie Rügen Fisch przeciwko OHIM Trybunał oddalił odwołanie od rzeczonego wyroku wniesione przez Rügen Fisch. Tak więc skoro rozstrzygnięcie Sądu, w tym orzeczenie o kosztach, nie zostało uchylone, to do Sądu należy ustalenie kwot podlegających zwrotowi w związku z postępowaniem, które toczyło się przed nim i zostało zakończone zaskarżonym wyrokiem, i do udziału w którym Schwaaner Fischwaren została dopuszczona w charakterze interwenienta (zob. podobnie postanowienie z dnia 11 stycznia 20108 r. w sprawach połączonych C‑105/04 P‑DEP i C‑113/04 P‑DEP CEF i CEF Holdings przeciwko Nederlandse Federatieve Vereniging voor de Groothandel op Elektrotechnisch Gebied i Technische Unie, pkt 22).

20

Wynika stąd, że – odnośnie do kosztów związanych z tą skargą, których ustalenie chciałaby uzyskać Schwaaner Fischwaren – koszty te mogą ewentualnie stać się przedmiotem odrębnego wniosku, złożonego do Sądu na warunkach przewidzianych w art. 87–92 jego regulaminu postępowania i bez uszczerbku dla art. 85 tego regulaminu; koszty takie nie mogą jednak być przedmiotem niniejszego wniosku.

21

Tym samym jeżeli chodzi o przedłożone przez Schwaaner Fischwaren faktury obejmujące tylko porady udzielone po wydaniu zaskarżonego wyroku, to faktur tych jest sześć, na łączą kwotę wynoszącą maksymalnie 4052,77 EUR.

22

Ustalając koszty podlegające zwrotowi, Sąd bierze pod uwagę wszystkie okoliczności sprawy do chwili wydania postanowienia ustalającego koszty, w tym niezbędne wydatki związane z postępowaniem w sprawie ustalenia kosztów (postanowienia: z dnia 20 maja 2010 r. w sprawach połączonych C‑12/03 P‑DEP i C‑13/03 P‑DEP Tetra Laval przeciwko Komisji, pkt 42 i przytoczone tam orzecznictwo; a także z dnia 12 października 2012 r. w sprawie C‑254/09 P‑DEP Zafra Marroquineros przeciwko Calvin Klein Trademark Trust, pkt 22).

23

W tej kwestii należy przypomnieć, że sąd Unii nie jest upoważniony do ustalania wysokości honorariów, jakie strony powinny zapłacić swoim adwokatom, lecz do określenia, do jakiej wysokości te wynagrodzenia mogą zostać zwrócone przez stronę obciążoną kosztami (ww. postanowienia: w sprawach połączonych Tetra Laval przeciwko Komisji, pkt 43 i przytoczone tam orzecznictwo; a także w sprawie TDK Kabushiki Kaisha przeciwko Aktieselskabet af 21. november 2001, pkt 15).

24

Ponadto, zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, w braku przepisów prawa Unii określających stawki lub dotyczących niezbędnego czasu pracy Trybunał winien swobodnie ocenić okoliczności danej sprawy, uwzględniając przedmiot i charakter sporu, jego znaczenie pod kątem prawa Unii, a także trudności związane ze sprawą, nakład pracy, jakiego postępowanie sądowe mogło przysporzyć pełnomocnikom lub doradcom, którzy w nim uczestniczyli, oraz interes ekonomiczny, jaki sprawa przedstawiała dla stron (zob. w szczególności postanowienia: z dnia 30 listopada 1994 r. w sprawie C-294/90 DEP British Aerospace przeciwko Komisji, Rec. s. I-5423, pkt 13; z dnia 16 maja 2013 r. w sprawie C‑498/07 P‑DEP Deoleo przeciwko Aceites del Sur‑Coosur, pkt 20; z dnia 10 lipca 2012 r. w sprawie C‑191/11 P‑DEP Norma Lebensmittelfilialbetrieb przeciwko Yorma’s, pkt 17).

25

Ponadto przy ustalaniu kwoty kosztów podlegających zwrotowi należy uwzględnić całkowitą liczbę godzin odpowiadającą świadczeniom wykonanym i uznanym za obiektywnie niezbędne dla celów danego postępowania, niezależnie od liczby adwokatów, między których praca została rozdzielona (ww. postanowienia: w sprawach połączonych Tetra Laval przeciwko Komisji, pkt 56 i przytoczone tam orzecznictwo; a także w sprawie Deoleo przeciwko Aceites del Sur‑Coosur, pkt 28).

26

Wysokość kosztów podlegających zwrotowi na rzecz Schwaaner Fischwaren, które pozostają w związku z postępowaniem odwoławczym zakończonym ww. postanowieniem w sprawie Rügen Fisch przeciwko OHIM, należy ustalić w świetle tych kryteriów.

27

Jeżeli chodzi o występujący interes ekonomiczny, to bezsporne jest, w świetle znaczenia, jakie w handlu mają znaki towarowe, że Schwaaner Fischwaren miała interes w uzyskaniu, na etapie odwołania, utrzymania w mocy zaskarżonego wyroku, którym Sąd oddalił skargę Rügen Fisch przeciwko spornej decyzji. Decyzją tą Izba Odwoławcza OHIM uwzględniła bowiem złożony przez Schwaaner Fischwaren wniosek o częściowe unieważnienie wspólnotowego znaku towarowego SCOMBER MIX dla następujących towarów z klasy 29 Porozumienia nicejskiego dotyczącego międzynarodowej klasyfikacji towarów i usług dla celów rejestracji znaków z dnia 15 czerwca 1957 r., zrewidowanego i zmienionego: „Ryba konserwowa; konserwy rybne; przetwory rybne, w tym zawierające przyprawy, ekstrakty przypraw, sałatki i warzywa; dania gotowe i półgotowe z ryb”.

28

Jeżeli chodzi o przedmiot sporu, to należy wskazać, że chodziło tu o postępowanie odwoławcze, które ze swej istoty jest ograniczone do kwestii prawnych i nie ma na celu ustalenia stanu faktycznego. Poza tym zanim doszło do wniesienia odwołania, spór zapoczątkowany złożeniem przez Schwaaner Fischwaren wniosku o unieważnienie znaku SCOMBER MIX spowodował przeprowadzenie badań kolejno przez Wydział Unieważnień OHIM, Izbę Odwoławczą tego urzędu, jak również przez Sąd.

29

Jeżeli chodzi o znaczenie sporu z punktu widzenia prawa Unii, to należy stwierdzić, że jedyny zarzut odwołania nie zawierał żadnej kwestii prawnej, która byłaby nowa lub odznaczała się szczególną złożonością. Ponadto Trybunał oddalił to odwołanie jako w części oczywiście niedopuszczalne i w części oczywiście bezzasadne, a to w drodze postanowienia wydanego na podstawie art. 119 regulaminu postępowania w wersji wówczas obowiązującej.

30

Jeżeli chodzi o włożony nakład pracy, to w świetle powyższych stwierdzeń okazuje się, że sporządzenie przez Schwaaner Fischwaren odpowiedzi w postępowaniu odwoławczym zakończonym ww. postanowieniem w sprawie Rügen Fisch przeciwko OHIM nie wymagało bardzo dogłębnej analizy.

31

Wreszcie co się tyczy kwot żądanych tytułem podatku VAT, należy wskazać, że Schwaaner Fischwaren, jako podatnik podatku VAT, ma prawo do odzyskania od organów podatkowych podatku VAT uiszczonego od nabywanych przez siebie towarów i usług. Podatek VAT nie stanowi więc dla tego przedsiębiorstwa kosztu jako takiego, a zatem przedsiębiorstwo to nie może w niniejszej sprawie domagać się zwrotu podatku VAT zapłaconego od kosztów (zob. podobnie ww. postanowienie w sprawie Norma Lebensmittelfilialbetrieb przeciwko Yorma’s, pkt 24).

32

W świetle ogółu powyższych rozważań należy stwierdzić, że kwotę 3000 EUR należy uznać za rozsądną i obiektywnie uzasadnioną dla potrzeb zapewnienia obrony interesów Schwaaner Fischwaren w ramach postępowania odwoławczego w sprawie zakończonej postanowieniem w sprawie Rügen Fisch przeciwko OHIM.

33

Jeżeli chodzi o kwotę 300 EUR, której Schwaaner Fischwaren domaga się tytułem kosztów związanych z niniejszym postępowaniem w sprawie ustalenia kosztów, to kwota ta również okazuje się rozsądna i obiektywnie uzasadniona.

Z powyższych względów Trybunał (ósma izba) postanawia, co następuje:

Łączna kwota kosztów podlegających zwrotowi przez Rügen Fisch AG na rzecz Schwaaner Fischwaren GmbH w związku z postępowaniem odwoławczym w sprawie C‑582/11 P Rügen Fisch przeciwko OHIM, zakończonym postanowieniem z dnia 10 lipca 2012 r., zostaje ustalona na 3300 EUR.