27.8.2011 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 252/23 |
Skarga wniesiona w dniu 21 czerwca 2011 r. — Komisja Europejska przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej
(Sprawa C-313/11)
2011/C 252/44
Język postępowania: polski
Strony
Strona skarżąca: Komisja Europejska (Przedstawiciele: D. Bianchi i A. Szmytkowska, pełnomocnicy)
Strona pozwana: Rzeczpospolita Polska
Żądania strony skarżącej
— |
stwierdzenie, że poprzez wprowadzenie zakazu wytwarzania, wprowadzania do obrotu i stosowania w żywieniu zwierząt w Polsce pasz genetycznie zmodyfikowanych oraz organizmów genetycznie zmodyfikowanych przeznaczonych do użytku paszowego Rzeczpospolita Polska uchybiła zobowiązaniom, które ciążą na niej na mocy art. 16 ust. 5, 19, 20 i 34 rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 września 2003 r. w sprawie genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy (1); |
— |
obciążenie Rzeczpospolitej Polskiej kosztami postępowania. |
Zarzuty i główne argumenty
Komisja zarzuca Rzeczpospolitej Polskiej, że poprzez przyjęcie krajowej ustawy o paszach zakazującej wytwarzania, wprowadzania do obrotu i stosowania w żywieniu zwierząt w Polsce pasz genetycznie zmodyfikowanych oraz organizmów genetycznie zmodyfikowanych przeznaczonych do użytku paszowego, Polska uchybiła swoim zobowiązaniom, które ciążą na niej na mocy rozporządzenia (WE) nr 1829/2003. W wyniku przyjęcia wspomnianego rozporządzenia, które wprowadza pełną harmonizację w dziedzinie zezwoleń dotyczących pasz GMO na poziomie Unii, Polska nie może przyjmować przepisów prawnych zabraniających wprowadzania do obrotu, stosowania i wytwarzania na jej terytorium produktów będących przedmiotem wymienionych zezwoleń. Konkretnie, Polska uchybiła:
— |
art. 16 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1829/2003, zgodnie z którym zezwolenie dotyczące wprowadzania do obrotu, używania lub przetwarzania GMO do użytku paszowego, paszy zawierającej lub składającej się z GMO oraz paszy wyprodukowanej z GMO wydaje się, odrzuca, odnawia, zmienia, zawiesza lub cofa jedynie z przyczyn podanych w rozporządzeniu oraz zgodnie z procedurami w nim określonymi. |
— |
art. 19 rozporządzenia, który określa, iż kompetencje do wydania zezwolenia ma Komisja Europejska; |
— |
art. 20 rozporządzenia, zgodnie z którym produkty już wprowadzone do obrotu i zatwierdzone na mocy prawa obowiązującego przed wejściem w życie rozporządzenia 1829/2003 uznaje się za zatwierdzone na mocy tego rozporządzenia; |
— |
art. 34 rozporządzenia (klauzula w sprawie środków ochronnych), który to przepis, ze względu na pełną harmonizację przedmiotowej dziedziny, stanowi jedyną możliwość przyjęcia środków nadzwyczajnych mających na celu zawieszenie lub zmianę wydanego zezwolenia. |
Nie ma przy tym znaczenia, iż wejście w życie spornego zakazu zostało w krajowym prawie odroczone, ponieważ, samo przyjęcie przez ustawodawcę i opublikowanie spornych przepisów niezgodnych z prawem Unii stanowi uchybienie zobowiązaniom ciążącym na Rzeczypospolitej Polskiej w związku z wymienionym rozporządzeniem.
(1) Dz.U. L 268, s. 1; Polskie wydanie specjalne: Rozdział 13 Tom 32 P. 432 — 454