25.6.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 186/16

Skarga wniesiona w dniu 20 kwietnia 2011 r. — Komisja Europejska przeciwko Królestwu Hiszpanii

(Sprawa C-189/11)

2011/C 186/27

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: L. Lozano Palacios i C. Soulay, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Królestwo Hiszpanii

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie, że:

—	stosując procedurę szczególną dla biur podróży w przypadkach, w których usługi turystyczne były sprzedawane osobie niebędącej podróżnym;

—	wykluczając zastosowanie owej szczególnej procedury w przypadku sprzedaży publicznej — dokonywanej przez detaliczne biura podróży działające we własnym imieniu — podróży organizowanych przez hurtowe biura podróży;

—	zezwalając biurom podróży, pod pewnymi warunkami, na wpisanie na fakturze ogólnej kwoty, niezwiązanej z faktycznie przerzuconym na klienta podatkiem VAT i zezwalając temu klientowi, jako podatnikowi, na odliczenie tej ogólnej kwoty od podatku VAT podlegającego uiszczeniu; oraz

—	zezwalając biurom podróży — o ile korzystają one z procedury szczególnej — na określenie podstawy opodatkowania w sposób ogólny dla każdego okresu podatkowego;

Królestwo Hiszpanii uchybiło zobowiązaniom ciążącym na nim na podstawie art. 306 — 310, 226, 168, 169 i 73 dyrektywy Rady 2006/112/WE (1) z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.

—	Obciążenie Królestwa Hiszpanii kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Komisja twierdzi, że zastosowanie przez Królestwo Hiszpanii procedury szczególnej w przypadku biur podróży, w zakresie, w którym nie ogranicza się ono do usług na rzecz podróżnych, jak przewiduje dyrektywa, lecz obejmuje również transakcje dokonywane pomiędzy biurami podróży jest sprzeczne z przepisami prawa z zakresu podatku VAT.

Ponadto, wykluczenie owej procedury szczególnej w przypadku sprzedaży publicznej — przez detaliczne biura podróży działające we własnym imieniu — podróży organizowanych przez hurtowe biura podróży, również nie jest zgodne z dyrektywą, ponieważ, jak twierdzi Komisja, brak jest jakichkolwiek wątpliwości, że te czynności wchodzą w zakres czynności objętych procedurą szczególną.

Komisja twierdzi, że zarówno przepisy hiszpańskie, które zezwalają biurom podróży — bez jakichkolwiek podstaw w dyrektywie — na wpisanie na fakturze ogólnej kwoty podatku VAT, niezwiązanej z faktycznie przerzuconym na klienta podatkiem VAT, jak również przepisy, które zezwalają temu klientowi, jako podatnikowi, na odliczenie tej ogólnej kwoty od podatku VAT podlegającego uiszczeniu, a także przepisy, które zezwalają biurom podróży — o ile korzystają one z procedury szczególnej — na określenie podstawy opodatkowania w sposób ogólny dla każdego okresu podatkowego również są sprzeczne z dyr.ektywą w sprawie podatku VAT.

(1) Dz.U. L 347, s. 1.