Sprawy połączone C‑566/11, C‑567/11, C‑580/11, C‑591/11, C‑620/11 i C‑640/11
Iberdrola SA i in.
(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Supremo)
„Odesłanie prejudycjalne — Ochrona warstwy ozonowej — System handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie — Metoda przydziału uprawnień — Bezpłatny przydział uprawnień”
Streszczenie – wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 17 października 2013 r.
Środowisko naturalne – Zanieczyszczenie powietrza – Dyrektywa 2003/87 – System handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych – Metoda przydziału uprawnień – Bezpłatny przydział uprawnień – Zasada – Zakres – Producenci energii elektrycznej wliczający wartość uprawnień do emisji przy obliczaniu cen energii elektrycznej – Środek krajowy obniżający wynagrodzenia za działalność związaną z produkcją energii elektrycznej o kwotę, o jaką wynagrodzenie to podwyższyło się z uwagi na tę praktykę – Dopuszczalność
(dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady: 2003/87; 2009/29, motywy 15, 19)
Środowisko naturalne – Zanieczyszczenie powietrza – Dyrektywa 2003/87 – Cel – Zmniejszenie emisji gazów cieplarnianych – Poszanowanie podcelów i instrumentów zdefiniowanych w dyrektywie
(dyrektywa 2003/87 Parlamentu Europejskiego i Rady, motywy 5, 7)
Artykuł 10 dyrektywy 2003/87 ustanawiającej system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniającej dyrektywę 96/61 należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwia się on stosowaniu krajowych przepisów, których celem i skutkiem jest obniżanie wynagrodzenia za działalność związaną z produkcją energii elektrycznej o kwotę, o którą wynagrodzenie to podwyższyło się w związku z wliczeniem wartości bezpłatnie przydzielonych uprawnień do cen ofert sprzedaży na hurtowym rynku energii elektrycznej.
W istocie państwa członkowskie mogą co do zasady ustanawiać środki polityki gospodarczej, takie jak kontrola cen stosowanych na rynkach niektórych niezbędnych towarów i zasobów, określające sposób, w jaki wartość uprawnień bezpłatnie przydzielonych producentom jest przerzucana na konsumentów, pod warunkiem że ustanowienie takich środków nie neutralizuje zasady bezpłatnego przydziału uprawnień do emisji ani nie narusza celów dyrektywy 2003/87.
Co się tyczy pierwszego zasady bezpłatnego przydziału uprawnień do emisji, pojęcie bezpłatności określone w art. 10 dyrektywy 2003/87 sprzeciwia się nie tylko bezpośredniemu ustalaniu ceny za przydział uprawnień do emisji, lecz również pobraniu a posteriori opłaty za przydział rzeczonych uprawnień.
Jednakże bezpłatny przydział uprawnień do emisji nie miał na celu przyznania dotacji określonym producentom, lecz złagodzenie skutków ekonomicznych natychmiastowe i jednostronne wprowadzenie przez Unię Europejską uprawnień do emisji, przy uniknięciu utraty konkurencyjności niektórych sektorów produkcji objętych zakresem tej dyrektywy. Mechanizm bezpłatnego przydziału uprawnień do emisji nie wymaga zatem, by producenci energii elektrycznej mogli przerzucać wartość tych uprawnień na ceny energii elektrycznej i osiągać w ten sposób nadzwyczajne zyski.
Co się tyczy braku naruszenia celów dyrektywy 2003/8, kompensując nadzwyczajne zyski wynikające z bezpłatnego przydziału uprawnień, przepisy krajowe nie naruszają celu tego systemu wprowadzonego dyrektywą 2003/87 polegającego na zmniejszeniu emisji, opartego na wliczeniu kosztów ochrony środowiska przy obliczaniu cen produktów, ponieważ, po pierwsze, bezpłatny przydział uprawnień do emisji stanowił środek przejściowy mający na celu uniknięcie utraty konkurencyjności przedsiębiorstw z powodu ustanowienia systemu handlu uprawnieniami do emisji i nie dotyczy zatem bezpośrednio celu ochrony środowiska polegającego na zmniejszeniu emisji, po drugie, dane uregulowanie ma wpływ nie na rynek uprawnień do emisji, lecz na nadzwyczajne zyski pobierane przez wszystkich producentów energii elektrycznej z powodu wliczania wartości wspomnianych uprawnień przy obliczaniu ceny ofert uwzględnianych w celu ustalenia ceny na hurtowym rynku energii elektrycznej, mając na uwadze, że rynek ten jest rynkiem kasowym, i po trzecie, omawiane przepisy, mimo że mogą osłabić zachętę do zmniejszania emisji gazów cieplarnianych, nie eliminują jej całkowicie, przez co nie godzą w cel ochrony środowiska realizowany przez dyrektywę 2003/87 polegający na wspieraniu zmniejszania emisji.
(por. pkt 29–31, 39, 41, 44–46, 48, 58, 59; sentencja)
Zobacz tekst orzeczenia.
(por. pkt 43)
Sprawy połączone C‑566/11, C‑567/11, C‑580/11, C‑591/11, C‑620/11 i C‑640/11
Iberdrola SA i in.
(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Supremo)
„Odesłanie prejudycjalne — Ochrona warstwy ozonowej — System handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie — Metoda przydziału uprawnień — Bezpłatny przydział uprawnień”
Streszczenie – wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 17 października 2013 r.
Środowisko naturalne — Zanieczyszczenie powietrza — Dyrektywa 2003/87 — System handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych — Metoda przydziału uprawnień — Bezpłatny przydział uprawnień — Zasada — Zakres — Producenci energii elektrycznej wliczający wartość uprawnień do emisji przy obliczaniu cen energii elektrycznej — Środek krajowy obniżający wynagrodzenia za działalność związaną z produkcją energii elektrycznej o kwotę, o jaką wynagrodzenie to podwyższyło się z uwagi na tę praktykę — Dopuszczalność
(dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady: 2003/87; 2009/29, motywy 15, 19)
Środowisko naturalne — Zanieczyszczenie powietrza — Dyrektywa 2003/87 — Cel — Zmniejszenie emisji gazów cieplarnianych — Poszanowanie podcelów i instrumentów zdefiniowanych w dyrektywie
(dyrektywa 2003/87 Parlamentu Europejskiego i Rady, motywy 5, 7)
Artykuł 10 dyrektywy 2003/87 ustanawiającej system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniającej dyrektywę 96/61 należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwia się on stosowaniu krajowych przepisów, których celem i skutkiem jest obniżanie wynagrodzenia za działalność związaną z produkcją energii elektrycznej o kwotę, o którą wynagrodzenie to podwyższyło się w związku z wliczeniem wartości bezpłatnie przydzielonych uprawnień do cen ofert sprzedaży na hurtowym rynku energii elektrycznej.
W istocie państwa członkowskie mogą co do zasady ustanawiać środki polityki gospodarczej, takie jak kontrola cen stosowanych na rynkach niektórych niezbędnych towarów i zasobów, określające sposób, w jaki wartość uprawnień bezpłatnie przydzielonych producentom jest przerzucana na konsumentów, pod warunkiem że ustanowienie takich środków nie neutralizuje zasady bezpłatnego przydziału uprawnień do emisji ani nie narusza celów dyrektywy 2003/87.
Co się tyczy pierwszego zasady bezpłatnego przydziału uprawnień do emisji, pojęcie bezpłatności określone w art. 10 dyrektywy 2003/87 sprzeciwia się nie tylko bezpośredniemu ustalaniu ceny za przydział uprawnień do emisji, lecz również pobraniu a posteriori opłaty za przydział rzeczonych uprawnień.
Jednakże bezpłatny przydział uprawnień do emisji nie miał na celu przyznania dotacji określonym producentom, lecz złagodzenie skutków ekonomicznych natychmiastowe i jednostronne wprowadzenie przez Unię Europejską uprawnień do emisji, przy uniknięciu utraty konkurencyjności niektórych sektorów produkcji objętych zakresem tej dyrektywy. Mechanizm bezpłatnego przydziału uprawnień do emisji nie wymaga zatem, by producenci energii elektrycznej mogli przerzucać wartość tych uprawnień na ceny energii elektrycznej i osiągać w ten sposób nadzwyczajne zyski.
Co się tyczy braku naruszenia celów dyrektywy 2003/8, kompensując nadzwyczajne zyski wynikające z bezpłatnego przydziału uprawnień, przepisy krajowe nie naruszają celu tego systemu wprowadzonego dyrektywą 2003/87 polegającego na zmniejszeniu emisji, opartego na wliczeniu kosztów ochrony środowiska przy obliczaniu cen produktów, ponieważ, po pierwsze, bezpłatny przydział uprawnień do emisji stanowił środek przejściowy mający na celu uniknięcie utraty konkurencyjności przedsiębiorstw z powodu ustanowienia systemu handlu uprawnieniami do emisji i nie dotyczy zatem bezpośrednio celu ochrony środowiska polegającego na zmniejszeniu emisji, po drugie, dane uregulowanie ma wpływ nie na rynek uprawnień do emisji, lecz na nadzwyczajne zyski pobierane przez wszystkich producentów energii elektrycznej z powodu wliczania wartości wspomnianych uprawnień przy obliczaniu ceny ofert uwzględnianych w celu ustalenia ceny na hurtowym rynku energii elektrycznej, mając na uwadze, że rynek ten jest rynkiem kasowym, i po trzecie, omawiane przepisy, mimo że mogą osłabić zachętę do zmniejszania emisji gazów cieplarnianych, nie eliminują jej całkowicie, przez co nie godzą w cel ochrony środowiska realizowany przez dyrektywę 2003/87 polegający na wspieraniu zmniejszania emisji.
(por. pkt 29–31, 39, 41, 44–46, 48, 58, 59; sentencja)
Zobacz tekst orzeczenia.
(por. pkt 43)