Sprawa C-395/11
BLV Wohn- und Gewerbebau GmbH
przeciwko
Finanzamt Lüdenscheid
(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzhof)
„Podatki — Szósta dyrektywa VAT — Decyzja 2004/290/WE — Stosowanie przez państwo członkowskie środka stanowiącego odstępstwo — Upoważnienie — Artykuł 2 pkt 1 — Pojęcie robót budowlanych — Wykładnia — Włączenie dostaw towarów — Możliwość częściowego stosowania tego odstępstwa — Ograniczenia”
Streszczenie – wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 13 grudnia 2012 r.
Prawo Unii Europejskiej – Wykładnia – Metody – Wykładnia literalna, systemowa i celowościowa – Odstępstwo od zasady ogólnej – Wykładnia zawężająca – Granica – Skuteczność odstępstwa
Harmonizacja ustawodawstw podatkowych – Wspólny system podatku od wartości dodanej – Osoby odpowiedzialne za zapłatę podatku – Przepisy krajowe stanowiące odstępstwa – Decyzja 2004/290 upoważniająca Niemcy do wyznaczenia odbiorcy robót budowlanych jako podmiotu zobowiązanego do zapłaty podatku – Pojęcie robót budowlanych – Dostawy towarów – Włączenie
(dyrektywa Rady 77/388, art. 5 ust. 1, art. 6 ust. 1, art. 21, art. 27 ust. 1; decyzja Rady 2004/290, art. 2 pkt 1)
Harmonizacja ustawodawstw podatkowych – Wspólny system podatku od wartości dodanej – Osoby odpowiedzialne za zapłatę podatku – Przepisy krajowe stanowiące odstępstwa – Decyzja 2004/290 upoważniająca Niemcy do wyznaczenia odbiorcy robót budowlanych jako podmiotu zobowiązanego do zapłaty podatku – Częściowe wykonanie tego upoważnienia w stosunku do niektórych podkategorii robót budowlanych i transakcji
(dyrektywa Rady 77/388, art. 21, art. 27 ust. 1; decyzja Rady 2004/290)
Zobacz tekst orzeczenia.
(por. pkt 25, 33)
Artykuł 2 pkt 1 decyzji 2004/290 upoważniającej Niemcy do zastosowania odstępstwa od art. 21 szóstej dyrektywy 77/388 w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych należy interpretować w ten sposób, iż pojęcie robót budowlanych występujące w tym przepisie obejmuje – oprócz transakcji uważanych za świadczenie usług, takich jak zdefiniowane art. 6 ust. 1 szóstej dyrektywy – również transakcje stanowiące dostawy towarów w rozumieniu art. 5 ust. 1 tejże dyrektywy.
(por. pkt 35; pkt 1 sentencji)
Decyzję 2004/290 upoważniającą Niemcy do zastosowania odstępstwa od art. 21 szóstej dyrektywy 77/388 w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych, należy interpretować w ten sposób, iż Republika Federalna Niemiec może poprzestać na wykonywaniu przyznanego jej przez tę decyzję upoważnienia częściowo w stosunku do określonych podkategorii, takich jak poszczególne rodzaje robót budowlanych i do transakcji dotyczących określonych odbiorców.
Przy tworzeniu takich podkategorii owo państwo członkowskie jest zobowiązane przestrzegać zasady neutralności podatkowej oraz ogólnych zasad prawa Unii, w tym w szczególności zasad proporcjonalności i pewności prawa.
Do sądu odsyłającego należy ustalenie – z uwzględnieniem wszystkich istotnych okoliczności prawnych i faktycznych – czy ma to miejsce w postępowaniu głównym, i w razie potrzeby podjęcie wszelkich koniecznych środków w celu skorygowania szkodliwych konsekwencji stosowania omawianych przepisów w sposób, który jest sprzeczny z zasadami proporcjonalności lub pewności prawa.
(por. pkt 50; pkt 2 sentencji)
Sprawa C-395/11
BLV Wohn- und Gewerbebau GmbH
przeciwko
Finanzamt Lüdenscheid
(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzhof)
„Podatki — Szósta dyrektywa VAT — Decyzja 2004/290/WE — Stosowanie przez państwo członkowskie środka stanowiącego odstępstwo — Upoważnienie — Artykuł 2 pkt 1 — Pojęcie robót budowlanych — Wykładnia — Włączenie dostaw towarów — Możliwość częściowego stosowania tego odstępstwa — Ograniczenia”
Streszczenie – wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 13 grudnia 2012 r.
Prawo Unii Europejskiej — Wykładnia — Metody — Wykładnia literalna, systemowa i celowościowa — Odstępstwo od zasady ogólnej — Wykładnia zawężająca — Granica — Skuteczność odstępstwa
Harmonizacja ustawodawstw podatkowych — Wspólny system podatku od wartości dodanej — Osoby odpowiedzialne za zapłatę podatku — Przepisy krajowe stanowiące odstępstwa — Decyzja 2004/290 upoważniająca Niemcy do wyznaczenia odbiorcy robót budowlanych jako podmiotu zobowiązanego do zapłaty podatku — Pojęcie robót budowlanych — Dostawy towarów — Włączenie
(dyrektywa Rady 77/388, art. 5 ust. 1, art. 6 ust. 1, art. 21, art. 27 ust. 1; decyzja Rady 2004/290, art. 2 pkt 1)
Harmonizacja ustawodawstw podatkowych — Wspólny system podatku od wartości dodanej — Osoby odpowiedzialne za zapłatę podatku — Przepisy krajowe stanowiące odstępstwa — Decyzja 2004/290 upoważniająca Niemcy do wyznaczenia odbiorcy robót budowlanych jako podmiotu zobowiązanego do zapłaty podatku — Częściowe wykonanie tego upoważnienia w stosunku do niektórych podkategorii robót budowlanych i transakcji
(dyrektywa Rady 77/388, art. 21, art. 27 ust. 1; decyzja Rady 2004/290)
Zobacz tekst orzeczenia.
(por. pkt 25, 33)
Artykuł 2 pkt 1 decyzji 2004/290 upoważniającej Niemcy do zastosowania odstępstwa od art. 21 szóstej dyrektywy 77/388 w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych należy interpretować w ten sposób, iż pojęcie robót budowlanych występujące w tym przepisie obejmuje – oprócz transakcji uważanych za świadczenie usług, takich jak zdefiniowane art. 6 ust. 1 szóstej dyrektywy – również transakcje stanowiące dostawy towarów w rozumieniu art. 5 ust. 1 tejże dyrektywy.
(por. pkt 35; pkt 1 sentencji)
Decyzję 2004/290 upoważniającą Niemcy do zastosowania odstępstwa od art. 21 szóstej dyrektywy 77/388 w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych, należy interpretować w ten sposób, iż Republika Federalna Niemiec może poprzestać na wykonywaniu przyznanego jej przez tę decyzję upoważnienia częściowo w stosunku do określonych podkategorii, takich jak poszczególne rodzaje robót budowlanych i do transakcji dotyczących określonych odbiorców.
Przy tworzeniu takich podkategorii owo państwo członkowskie jest zobowiązane przestrzegać zasady neutralności podatkowej oraz ogólnych zasad prawa Unii, w tym w szczególności zasad proporcjonalności i pewności prawa.
Do sądu odsyłającego należy ustalenie – z uwzględnieniem wszystkich istotnych okoliczności prawnych i faktycznych – czy ma to miejsce w postępowaniu głównym, i w razie potrzeby podjęcie wszelkich koniecznych środków w celu skorygowania szkodliwych konsekwencji stosowania omawianych przepisów w sposób, który jest sprzeczny z zasadami proporcjonalności lub pewności prawa.
(por. pkt 50; pkt 2 sentencji)