Keywords
Summary

Keywords

1. Postanowienia podatkowe – Harmonizacja ustawodawstw – Podatki obrotowe – Wspólny system podatku od wartości dodanej – Odliczenie podatku naliczonego – Krajowa praktyka odmowy podatnikowi prawa do odliczenia w wypadku nieprawidłowości po stronie wystawcy faktury lub jednego z jego usługodawców – Niedopuszczalność – Granice – Przesłanki

(dyrektywa Rady 2006/112, art. 167, art. 168 lit. a), art. 178 lit. a), art. 220 pkt 1, art. 226)

2. Postanowienia podatkowe – Harmonizacja ustawodawstw – Podatki obrotowe – Wspólny system podatku od wartości dodanej – Odliczenie podatku naliczonego – Obowiązki podatnika – Krajowa praktyka odmowy podatnikowi prawa do odliczenia w wypadku nieprawidłowości po stronie wystawcy faktury – Odmowa pomimo spełnienia materialnych przesłanek prawa do odliczenia i pomimo braku przesłanek pozwalających podejrzewać, że wystawca faktury dopuścił się nieprawidłowości lub przestępstwa – Niedopuszczalność

(dyrektywa Rady 2006/112, art. 167, art. 168 lit. a), art. 178 lit. a), art. 273)

Summary

1. Artykuł 167, art. 168 lit. a), art. 178 lit. a), art. 220 pkt 1 i art. 226 dyrektywy 2006/112 w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie praktyce krajowej, w ramach której organ podatkowy odmawia podatnikowi prawa do odliczenia od kwoty należnego podatku od wartości dodanej kwoty tego podatku należnego lub zapłaconego z tytułu świadczonych mu usług z tego powodu, iż wystawca faktur dotyczących owych usług lub jeden z jego usługodawców dopuścił się nieprawidłowości, bez udowodnienia przez organ podatkowy na podstawie obiektywnych przesłanek, iż podatnik wiedział lub powinien był wiedzieć, że transakcja mająca stanowić podstawę prawa do odliczenia wiązała się z przestępstwem popełnionym przez wystawcę faktury lub inny podmiot działający na wcześniejszym etapie obrotu.

(por. pkt 50; pkt 1 sentencji)

2. Artykuł 167, art. 168 lit. a), art. 178 lit. a) i art. 273 dyrektywy 2006/112 w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie praktyce krajowej, w ramach której organ podatkowy odmawia prawa do odliczenia z tego powodu, iż podatnik nie upewnił się, że wystawca faktury za towary, których prawo do odliczenia ma dotyczyć, jest podatnikiem, że dysponował on tymi towarami i był w stanie je dostarczyć oraz że wywiązał się z obowiązku złożenia deklaracji i zapłaty podatku od wartości dodanej, albo z tego powodu, że podatnik nie posiada, poza fakturą, innych dokumentów potwierdzających spełnienie powyższych warunków, mimo że spełnione były warunki materialne i formalne powstania prawa do odliczenia określone w dyrektywie 2006/112, a podatnik nie miał przesłanek podejrzewać, że wystawca faktury dopuścił się nieprawidłowości lub przestępstwa.

(por. pkt 66; pkt 2 sentencji)


Sprawy połączone C-80/11 i C-142/11

Mahagében Kft

przeciwko

Nemzeti Adó- és Vámhivatal Dél-dunántúli Regionális Adó Főigazgatósága (C-80/11)

i

Péter Dávid

przeciwko

Nemzeti Adó- és Vámhivatal Észak-alföldi Regionális Adó Főigazgatósága (C-142/11)

(wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożone przez Baranya Megyei Bíróság i przez Jász-Nagykun-Szolnok Megyei Bíróság)

„Podatki — Podatek VAT — Szósta dyrektywa — Dyrektywa 2006/112/WE — Prawo do odliczenia — Warunki skorzystania z prawa do odliczenia — Artykuł 273 — Krajowe przepisy służące zwalczaniu przestępczości podatkowej — Praktyka krajowych organów podatkowych — Odmowa prawa do odliczenia w wypadku nieprawidłowości po stronie wystawcy faktury za towary lub usługi, których odliczenie ma dotyczyć — Ciężar dowodu — Ciążący na podatniku obowiązek upewnienia się o prawidłowym postępowaniu wystawcy faktury i udowodnienia tego”

Streszczenie wyroku

  1. Postanowienia podatkowe – Harmonizacja ustawodawstw – Podatki obrotowe – Wspólny system podatku od wartości dodanej – Odliczenie podatku naliczonego – Krajowa praktyka odmowy podatnikowi prawa do odliczenia w wypadku nieprawidłowości po stronie wystawcy faktury lub jednego z jego usługodawców – Niedopuszczalność – Granice – Przesłanki

    (dyrektywa Rady 2006/112, art. 167, art. 168 lit. a), art. 178 lit. a), art. 220 pkt 1, art. 226)

  2. Postanowienia podatkowe – Harmonizacja ustawodawstw – Podatki obrotowe – Wspólny system podatku od wartości dodanej – Odliczenie podatku naliczonego – Obowiązki podatnika – Krajowa praktyka odmowy podatnikowi prawa do odliczenia w wypadku nieprawidłowości po stronie wystawcy faktury – Odmowa pomimo spełnienia materialnych przesłanek prawa do odliczenia i pomimo braku przesłanek pozwalających podejrzewać, że wystawca faktury dopuścił się nieprawidłowości lub przestępstwa – Niedopuszczalność

    (dyrektywa Rady 2006/112, art. 167, art. 168 lit. a), art. 178 lit. a), art. 273)

  1.  Artykuł 167, art. 168 lit. a), art. 178 lit. a), art. 220 pkt 1 i art. 226 dyrektywy 2006/112 w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie praktyce krajowej, w ramach której organ podatkowy odmawia podatnikowi prawa do odliczenia od kwoty należnego podatku od wartości dodanej kwoty tego podatku należnego lub zapłaconego z tytułu świadczonych mu usług z tego powodu, iż wystawca faktur dotyczących owych usług lub jeden z jego usługodawców dopuścił się nieprawidłowości, bez udowodnienia przez organ podatkowy na podstawie obiektywnych przesłanek, iż podatnik wiedział lub powinien był wiedzieć, że transakcja mająca stanowić podstawę prawa do odliczenia wiązała się z przestępstwem popełnionym przez wystawcę faktury lub inny podmiot działający na wcześniejszym etapie obrotu.

    (por. pkt 50; pkt 1 sentencji)

  2.  Artykuł 167, art. 168 lit. a), art. 178 lit. a) i art. 273 dyrektywy 2006/112 w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie praktyce krajowej, w ramach której organ podatkowy odmawia prawa do odliczenia z tego powodu, iż podatnik nie upewnił się, że wystawca faktury za towary, których prawo do odliczenia ma dotyczyć, jest podatnikiem, że dysponował on tymi towarami i był w stanie je dostarczyć oraz że wywiązał się z obowiązku złożenia deklaracji i zapłaty podatku od wartości dodanej, albo z tego powodu, że podatnik nie posiada, poza fakturą, innych dokumentów potwierdzających spełnienie powyższych warunków, mimo że spełnione były warunki materialne i formalne powstania prawa do odliczenia określone w dyrektywie 2006/112, a podatnik nie miał przesłanek podejrzewać, że wystawca faktury dopuścił się nieprawidłowości lub przestępstwa.

    (por. pkt 66; pkt 2 sentencji)