Sprawa C-53/11 P

Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

przeciwko

Nike International Ltd

„Odwołanie — Wspólnotowy znak towarowy — Rozporządzenie (WE) nr 40/94 — Artykuł 58 — Rozporządzenie (WE) nr 2868/95 — Zasady 49 i 50 — Słowny znak towarowy R10 — Sprzeciw — Przeniesienie — Dopuszczalność odwołania — Pojęcie osoby uprawnionej do wnoszenia odwołania — Stosowanie wytycznych OHIM”

Streszczenie wyroku

Wspólnotowy znak towarowy – Postępowanie odwoławcze – Odwołanie od decyzji Wydziału Sprzeciwów Urzędu – Przeniesienie prawa do wcześniejszego znaku towarowego po wniesieniu sprzeciwu, a przed wydaniem decyzji przez Urząd – Obowiązek przedstawienia przez cesjonariusza dowodu na przeniesienie w celu uzasadnienia swojej legitymacji do działania – Termin

(rozporządzenia: Rady nr 40/94, art. 58, 59; Komisji nr 2868/95, art. 1 zasada 48 ust. 1 lit. a), b), art. 1 zasada 49 ust. 1, 2)

Zasada 49 rozporządzenia nr 2868/95 wykonującego rozporządzenie nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego stanowi, iż jeżeli odwołanie nie jest zgodne między innymi z art. 58 rozporządzenia nr 40/94, izba odwoławcza odrzuca je z powodu niedopuszczalności, chyba że braki zostaną usunięte przed upływem odpowiedniego terminu ustanowionego w art. 59 tego rozporządzenia.

Tymczasem wspomniany art. 59 przewiduje dwa różne terminy. Aby zapewnić rzeczywistą możliwość usunięcia braków, o których mowa we wspomnianej zasadzie 49 ust. 1, należy wziąć pod uwagę termin czterech miesięcy od daty zawiadomienia o zaskarżonej decyzji.

Nie tylko wspomniana zasada 49 ust. 1 nie przewiduje zgodnie ze swoim brzemieniem możliwości wyznaczenia przez Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) wnoszącemu odwołanie dodatkowego terminu na usuniecie braku związanego z dowodem dotyczącym legitymacji do działania, ale ponadto ust. 2 tejże zasady wyłącza taką możliwość

Ten ostatni ustęp stanowi bowiem, iż jeżeli izba odwoławcza stwierdzi, że odwołanie nie spełnia innych przepisów rozporządzenia nr 40/94 lub innych przepisów zasad zawartych w rozporządzeniu nr 2868/95, w szczególności zasady 48 ust. 1 lit. a) i b) tego rozporządzenia, powiadamia odpowiednio skarżącego i wzywa go do usunięcia stwierdzonych braków w terminie, który może wyznaczyć. Jeżeli odwołanie nie zostanie poprawione w określonym terminie, izba odwoławcza odrzuca je z powodu niedopuszczalności.

Z odniesienia się do „innych przepisów”, o których mowa w zasadzie 49 ust. 2 rozporządzenia nr 2868/95, wynika wyraźnie, że izba odwoławcza Urzędu nie może wyznaczyć dodatkowego terminu w przypadku braku związanego z nieposzanowaniem przepisów wyraźnie wymienionych w ust. 1 tej zasady, w szczególności art. 58 rozporządzenia nr 40/94.

Wynika z tego, że osoba wnosząca odwołanie przed izbą odwoławczą Urzędu musi uzasadnić swoją legitymację do działania w terminie czterech miesięcy przewidzianym w art. 59 rozporządzenia nr 40/94 pod rygorem niedopuszczalności odwołania. Osoba ta ma prawo z własnej inicjatywy usunąć ewentualną podstawę niedopuszczalności w tymże terminie.

Z tego względu, jeśli miało miejsce przeniesienie oznaczenia, na którym opierał się sprzeciw, przy czym przeniesienie to nie mogło być wzięte pod uwagę w toku postępowania przed wydziałem sprzeciwów Urzędu, do cesjonariusza należy przedstawienie przed izbą odwoławczą Urzędu dowodu na okoliczność, że stał się on właścicielem wspomnianego oznaczenia za pośrednictwem przeniesienia, w celu uzasadnienia swojej legitymacji do działania w terminie czterech miesięcy przewidzianym w art. 59 rozporządzenia nr 40/94 pod rygorem niedopuszczalności jego odwołania.

(por. pkt 48–52, 54, 55)