|
9.11.2013 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 325/5 |
Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 12 września 2013 r. (wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożone przez Tribunale Amministrativo Regionale per la Toscana — Włochy) — Daniele Biasci i in. przeciwko Ministero dell’Interno, Questura di Livorno
(Sprawy połączone C-660/11 i C-8/12) (1)
(Swoboda przedsiębiorczości - Swoboda świadczenia usług - Artykuły 43 WE i 49 WE - Gry losowe - Przyjmowanie zakładów - Warunki zezwolenia - Wymóg posiadania zezwolenia wydanego przez policję oraz koncesji - Przepisy krajowe - Minimalne odległości obowiązujące między punktami przyjmowania zakładów - Działalność transgraniczna podobna do działalności objętej koncesją - Zakaz - Wzajemne uznawanie licencji w dziedzinie gier losowych)
2013/C 325/07
Język postępowania: włoski
Sąd odsyłający
Tribunale Amministrativo Regionale per la Toscana
Strony w postępowaniu głównym
|
|
(Sprawa C-660/11) Strony skarżące: Daniele Biasci, Alessandro Pasquini, Andrea Milianti, Gabriele Maggini, Elena Secenti, Gabriele Livi Strony pozwane: Ministero dell’Interno, Questura di Livorno przy udziale: SNAI — Sindacato Nazionale Agenzie Ippiche SpA |
|
|
(Sprawa C-8/12) Strony skarżące: Cristian Rainone, Orentino Viviani, Miriam Befani Strony pozwane: Ministero dell’Interno, Questura di Prato, Questura di Firenze przy udziale: SNAI — Sindacato Nazionale Agenzie Ippiche SpA, Stanley International Betting Ltd, Stanleybet Malta ltd. |
Przedmiot
Wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Tribunale Amministrativo Regionale per la Toscana — Swobodny przepływ osób — Swoboda świadczenia usług — Działalność polegająca na przyjmowaniu zakładów — Przepisy krajowe uzależniające wykonywanie tej działalności od otrzymania zezwolenia i licencji bezpieczeństwa publicznego wydawanych przez krajowe organy administracji — Nieuznanie zezwoleń i licencji wydanych przez zagraniczne organy administracji — Zgodność z art. 43 i 49 WE (obecnie art. 49 i 56 TFUE)
Sentencja
|
1) |
Artykuły 43 WE i 49 WE należy interpretować w ten sposób, że postanowienia te nie stoją na przeszkodzie przepisom krajowym, które nakładają na spółki pragnące wykonywać działalność związaną z grami losowymi obowiązek uzyskania, poza koncesją udzieloną przez państwo na wykonywanie tej działalności, zezwolenia wydanego przez policję i które ograniczają udzielanie takich zezwoleń w szczególności do wnioskodawców posiadających już taką koncesję. |
|
2) |
Artykuły 43 WE i 49 WE, jak również zasady równego traktowania i skuteczności należy interpretować w ten sposób, iż stoją one na przeszkodzie temu, by państwo członkowskie, które z naruszeniem prawa Unii wykluczyło określoną kategorię podmiotów gospodarczych z możliwości uzyskania koncesji na wykonywanie danej działalności gospodarczej i które zmierza do usunięcia tego naruszenia, organizując przetarg na znaczną liczbę nowych koncesji, chroniło pozycję rynkową uzyskaną przez działające już podmioty gospodarcze w szczególności poprzez ustanowienie minimalnych odległości między punktami zakładanymi przez nowych koncesjonariuszy a punktami działających już podmiotów. Z art. 43 WE i 49 WE, zasady równego traktowania, obowiązku przejrzystości oraz zasady pewności prawa wynika, że warunki i zasady przetargu, takiego jak przetarg będący przedmiotem sporu w sprawach w postępowaniach głównych, a w szczególności przepisy przewidujące wygaśnięcie koncesji wydanych w wyniku takiego przetargu, takie jak postanowienia zawarte w art. 23 ust. 3 projektu umowy pomiędzy niezależnym urzędem ds. monopoli państwowych i podmiotem otrzymującym koncesję w zakresie gier losowych dotyczących wydarzeń innych niż wyścigi konne, powinny być sformułowane w sposób jasny, precyzyjny i jednoznaczny, czego ocena należy do sądu krajowego. Artykuły 43 WE i 49 WE należy interpretować w ten sposób, że postanowienia te stoją na przeszkodzie przepisom krajowym, które faktycznie uniemożliwiają wykonywanie jakiejkolwiek działalności transgranicznej w sektorze gier, niezależnie od formy, w jakiej działalność ta jest prowadzona, a w szczególności w sytuacji gdy ma miejsce bezpośredni kontakt między konsumentem a podmiotem gospodarczym i gdy pośrednicy przedsiębiorstwa działający na terytorium kraju mogą zostać poddani fizycznej kontroli służącej celom bezpieczeństwa. Do sądu odsyłającego należy zbadanie, czy ma to miejsce w przypadku art. 23 ust. 3 wspomnianego projektu umowy. |
|
3) |
Artykuły 43 WE i 49 WE należy interpretować w ten sposób, iż w obecnym stanie prawa Unii okoliczność, że podmiot gospodarczy posiada w państwie członkowskim, w którym ma siedzibę, zezwolenie umożliwiające mu oferowanie gier losowych, nie stoi na przeszkodzie temu, aby inne państwo członkowskie uzależniało, z poszanowaniem wymogów prawa Unii, możliwość oferowania przez taki podmiot takich usług konsumentom znajdującym się na jego terytorium od posiadania zezwolenia wydanego przez jego własne władze. |