Odwołanie od wyroku Sądu (pierwsza izba) wydanego w dniu 7 lipca 2010 r. w sprawie T-111/07 Agrofert Holding a.s. przeciwko Komisji Europejskiej, wniesione w dniu 27 września 2010 r. przez Komisję Europejską

(Sprawa C-477/10 P)

()

2010/C 328/39

Język postępowania: angielski

Strony

Wnosząca odwołanie: Komisja Europejska (przedstawiciele: B. Smulders, P. Costa de Oliveira, V. Bottka, pełnomocnicy)

Pozostali uczestnicy postępowania: Agrofert Holding a.s., Królestwo Szwecji, Republika Finlandii, Królestwo Danii, Polski Koncern Naftowy Orlen SA

Żądania wnoszącej odwołanie

Zarzuty i główne argumenty

Niniejsze odwołanie dotyczy wykładni wyjątków od prawa dostępu do dokumentów dotyczących: i) ochrony celu kontroli, śledztwa i audytu (zwanego dalej „wyjątkiem dotyczącym śledztwa”), ii) ochrony interesów handlowych osoby fizycznej lub prawnej (zwanego dalej wyjątkiem dotyczącym „interesów handlowych”), iii) ochrony procesu decyzyjnego Komisji (zwanego dalej wyjątkiem dotyczącym „procesu decyzyjnego”) oraz iv) ochrony porad prawnych (zwanego dalej wyjątkiem dotyczącym „porad prawnych”). Zostały one ustanowione odpowiednio w art. 4 ust. 2 tiret trzecie, w art. 4 ust. 2 tiret pierwsze, w art. 4 ust. 3 akapit drugi i w art. 4 ust. 2 tiret drugie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1049/2001 z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (1) (zwanego dalej „rozporządzeniem 1049/2001”).

Dokładniej, niniejsze odwołanie dotyczy zastosowania tych wyjątków do dokumentów znajdujących się w aktach Komisji, odnoszących się do postępowania w sprawie kontroli koncentracji na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (2) (zwanego dalej „rozporządzeniem w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw”).

Komisja uważa, iż w zaskarżonym wyroku Sąd dokonał błędnej wykładni wymienionych wcześniej wyjątków, ponieważ nie uwzględnił szczególnych cech procedur z zakresu prawa konkurencji oraz gwarancji zapewnionych przez rozporządzenie w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw przedsiębiorstwom uczestniczącym w postępowaniu w sprawie koncentracji. W szczególności Sąd w swym wyroku nie zmierzał do ustanowienia prawdziwej i harmonijnej równowagi pomiędzy dwoma obowiązującymi w tej sprawie systemami prawnymi. Dokonał natomiast błędnej wykładni zasad dostępu do dokumentów, przez co uniemożliwił zastosowanie przepisów w zakresie kontroli koncentracji przedsiębiorstw.

Pierwsze zagadnienie poddane ocenie Trybunału dotyczy zakresu obowiązku zachowania tajemnicy zawodowej ustanowionego w rozporządzeniu w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw i w art. 339 TFUE, w kontekście wykładni wyjątków od prawa dostępu, a w szczególności wyjątków dotyczących „śledztwa” i „interesów handlowych”.

Drugie zagadnienie poddane ocenie Trybunału dotyczy wniosku Sądu, zgodnie z którym w niniejszej sprawie nie wystąpiły szczególne okoliczności uzasadniające odmowę udzielenia dostępu do dokumentów bez konieczności zbadania przez Komisję w konkretny i indywidualny sposób każdego z dokumentów, o którego udostępnienie wnioskowano, oraz przedstawienia szczegółowego uzasadnienia odmowy w odniesieniu do treści każdego z tych dokumentów.

Trzecie zagadnienie dotyczy zawężającej wykładni wyjątku dotyczącego „śledztwa”, zgodnie z którą wyjątek ten nie znajduje zastosowania po wydaniu przez Komisję decyzji o zakończeniu postępowania administracyjnego w sprawie kontroli koncentracji.

Czwarte zagadnienie poddane ocenie Trybunału dotyczy zakresu obowiązku uzasadnienia w celu wykazania możliwości ujawnienia w szczególności w odniesieniu do ochrony „interesów handlowych”, „procesu decyzyjnego” oraz „porad prawnych”.

Wreszcie piąte zagadnienie przedłożone Trybunałowi dotyczy wykładni zasad regulujących kwestię częściowego dostępu. Komisja przyjęła stanowisko, iż aby mogła skutecznie prowadzić dochodzenia dotyczące kontroli koncentracji, musi wypełniać obowiązki ciążące na niej na podstawie rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw, w szczególności obowiązki związane z tajemnicą zawodową, bez względu na okoliczność, że decyzja Komisji stała się ostateczna. Ponadto, w przypadku gdy zasady proceduralne regulujące szczególną dziedzinę działalności, będące przedmiotem wykładni w orzecznictwie, przyznają ochronę niektórym dokumentom, takim jak dokumenty wewnętrzne Komisji, należy uznać, że w odniesieniu do takich dokumentów ma zastosowanie ogólne domniemanie braku dostępu zgodnie z rozporządzeniem 1049/2001. Wyrok Sądu podaje w wątpliwość zdolność Komisji do prowadzenia dochodzeń w tym zakresie, jak również prawa stron, które przedłożyły Komisji dokumenty, w związku z czym niniejsze odwołanie zmierza do umożliwienia Trybunałowi wyjaśnienia, jak należy podchodzić do tych kwestii.

Komisja zatem wnosi niniejsze odwołanie, aby umożliwić Trybunałowi rozstrzygnięcie zasadniczych kwestii poruszonych w wyroku Sądu i ustalenie spójnej i harmonijnej wykładni dwóch rozważanych instrumentów prawnych.

(1)  Dz.U. L 145, s. 43.

(2)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 139/2004 z dnia 20 stycznia 2004 r. w sprawie kontroli koncentracji przedsiębiorstw Dz.U. L 24, s. 1.