1. Współpraca sądowa w sprawach cywilnych – Jurysdykcja oraz uznawanie i wykonywanie orzeczeń w sprawach małżeńskich oraz w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej – Rozporządzenie nr 2201/2003 – Pojęcie „zwykłego pobytu” dziecka
(rozporządzenie Rady nr 2201/2003, art. 8 10, 13)
2. Współpraca sądowa w sprawach cywilnych – Jurysdykcja oraz uznawanie i wykonywanie orzeczeń w sprawach małżeńskich oraz w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej – Rozporządzenie nr 2201/2003 – Jurysdykcja w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej – Prawomocne orzeczenie sądu państwa członkowskiego, oddalające na podstawie konwencji haskiej z dnia 25 października 1980 r., wniosek o niezwłoczny powrót dziecka do drugiego państwa członkowskiego – Wpływ na orzeczenia, które mają być wydane w tym drugim państwie członkowskim we wszczętych wcześniej i nadal zawisłych postępowaniach
(rozporządzenie Rady nr 2201/2003, art. 19)
3. Współpraca sądowa w sprawach cywilnych – Jurysdykcja oraz uznawanie i wykonywanie orzeczeń w sprawach małżeńskich oraz w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej – Rozporządzenie nr 2201/2003 – Jurysdykcja w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej – Zawisłość sporu
(rozporządzenie Rady nr 2201/2003, art. 19)
1. Pojęcie zwykłego pobytu w rozumieniu art. 8 i 10 rozporządzenia nr 2201/2003 dotyczącego jurysdykcji oraz uznawania i wykonywania orzeczeń w sprawach małżeńskich oraz w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej, uchylającego rozporządzenie nr 1347/2000, należy interpretować w ten sposób, że pobyt ten odpowiada miejscu, gdzie dziecko wykazuje pewną integrację ze środowiskiem społecznym i rodzinnym. W tym celu, gdy rozpatrywana jest sytuacja niemowlęcia przebywającego ze swoją matką dopiero od kilku dni w innym niż państwo jego zwykłego pobytu państwie członkowskim, do którego zostało ono przemieszczone, powinny w szczególności zostać wzięte pod uwagę czynniki takie jak, po pierwsze, długość, regularność, warunki oraz przyczyny pobytu w tym państwie członkowskim i przeniesienia się matki do tego państwa oraz, po drugie, w szczególności ze względu na wiek dziecka, pochodzenie geograficzne i rodzinne matki oraz stosunki rodzinne i społeczne zawiązane przez nią i przez dziecko w tym państwie członkowskim. Do sądu krajowego należy ustalenie zwykłego pobytu dziecka przy uwzględnieniu wszystkich istotnych okoliczności faktycznych danego przypadku.
W razie gdyby zastosowanie powyżej wymienionych kryteriów prowadziło do wniosku, że nie można ustalić zwykłego pobytu dziecka, ustalenia sądu mającego jurysdykcję należy dokonać na podstawie kryterium „obecności dziecka” w rozumieniu art. 13 rozporządzenia nr 2201/2003.
(por. pkt 56, 57; pkt 1 sentencji)
2. Orzeczenie sądu państwa członkowskiego oddalające na mocy konwencji haskiej z 1980 r. dotyczącej cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę wniosek o niezwłoczny powrót dziecka pod jurysdykcję sądu drugiego państwa członkowskiego nie ma wpływu na orzeczenia, które mają być wydane w tym drugim państwie członkowskim we wszczętych wcześniej i nadal zawisłych postępowaniach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej.
W istocie zgodnie z art. 19 konwencji haskiej z 1980 r. takie orzeczenie, nawet po uprawomocnieniu, nie narusza istoty prawa do pieczy.
(por. pkt 65, 66, 71; pkt 2 sentencji)
3. Orzeczenie sądu państwa członkowskiego dotyczące odpowiedzialności rodzicielskiej wobec dziecka nie ma wpływu na orzeczenia, które mają być wydane w innym państwie członkowskim we wszczętych wcześniej i nadal zawisłych postępowaniach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej.
W istocie w takim przypadku sporu między sądami różnych państw członkowskich, do których na podstawie rozporządzenia nr 2201/2003 dotyczącego jurysdykcji oraz uznawania i wykonywania orzeczeń w sprawach małżeńskich oraz w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej, uchylającego rozporządzenie nr 1347/2000, zostały wniesione pozwy lub wnioski dotyczące odpowiedzialności rodzicielskiej w odniesieniu do tego samego dziecka oraz na tej samej podstawie roszczenia, znajduje zastosowanie art. 19 ust. 2 owego rozporządzenia. Na mocy tego przepisu sąd, do którego pozew lub wniosek wniesiono później, zawiesza postępowanie do czasu ustalenia jurysdykcji sądu, do którego najpierw wniesiono pozew lub wniosek i nie może on zatem orzekać w przedmiocie wniesionego doń wniosku.
(por. pkt 68, 69, 71)