Współpraca sądowa w sprawach cywilnych – Prawo właściwe dla zobowiązań pozaumownych – Rozporządzenie nr 864/2007 – Zakres zastosowania ratione temporis – Rozróżnienie dokonywane pomiędzy datą wejścia w życie a dniem rozpoczęcia stosowania – Zakres
(art. 297 TFUE; rozporządzenie nr 864/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady, art. 31, 32)
Artykuły 31 i 32 rozporządzenia nr 864/2007 dotyczącego prawa właściwego dla zobowiązań pozaumownych („Rzym II”) w związku z art. 297 TFUE należy interpretować w ten sposób, że sąd krajowy ma obowiązek stosować to rozporządzenie jedynie do zdarzeń powodujących szkodę, które nastąpiły od dnia 11 stycznia 2009 r., zaś ani dzień wytoczenia powództwa odszkodowawczego, ani dzień ustalenia przez sąd rozpatrujący sprawę prawa właściwego nie mają wpływu na określenie zakresu zastosowania tego rozporządzenia w czasie.
W istocie rozporządzenie nr 864/2007 zawiera z jednej strony, art. 31 zatytułowany „Stosowanie w czasie”, zgodnie z którym rozporządzenie stosuje się do zdarzeń powodujących szkodę, które wydarzyły się po jego wejściu w życie. I z drugiej strony, art. 32 zatytułowany „Data rozpoczęcia stosowania”, zgodnie z którym rozporządzenie zasadniczo stosuje się od dnia 11 stycznia 2009 r. Tymczasem w braku szczegółowego przepisu określającego dzień wejścia w życie rozporządzenia, dzień ten należy określić zgodnie z zasadą ogólną ujętą w art. 297 ust. 1 akapit trzeci TFUE. Ponieważ rozporządzenie zostało ogłoszone w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej z dnia 31 lipca 2007 r., weszło ono w życie dwudziestego dnia po ogłoszeniu, to jest w dniu 20 sierpnia 2007 r.
W tych okolicznościach art. 31 rozporządzenia, nie może być interpretowany bez uwzględnienia dnia rozpoczęcia stosowania określonego w art. 32 rozporządzenia, to jest dnia 11 stycznia 2009 r. Taka wykładnia jako jedyna pozwala zapewnić, zgodnie z motywami 6, 13, 14 i 16 rozporządzenia, pełne osiągnięcie jego celów, to jest zagwarantować przewidywalność wyniku sporów, pewność prawną w zakresie prawa właściwego, jak również jednolite stosowanie tego rozporządzenia we wszystkich państwach członkowskich. Cele te mogłyby natomiast zostać zagrożone, gdyby rozporządzenie stosowano do zdarzeń, które nastąpiły pomiędzy dniem jego wejścia w życie a dniem określonym w art. 32 rozporządzenia.
(por. pkt 23, 30, 33–35, 37; sentencja)