Keywords

1. Państwa członkowskie – Zachowane kompetencje – Podatki bezpośrednie – Obowiązek wykonywania tej kompetencji z poszanowaniem prawa Unii

2. Swoboda świadczenia usług – Ograniczenia – Przepisy podatkowe – Przepisy krajowe zastrzegające zwolnienie podatkowe dla odsetek wypłacanych przez banki będące rezydentami, z wyłączeniem odsetek wypłacanych przez banki mające siedzibę za granicą – Względy uzasadniające wynikające z konieczności zapewnienia skuteczności kontroli podatkowych – Niewystarczający charakter mechanizmów współpracy na szczeblu prawa Unii – Ogólne domniemanie oszustwa podatkowego lub unikania opodatkowania – Niedopuszczalność

(art. 56 TFUE; porozumienie EOG, art. 36; dyrektywa Rady 77/799)

Summary

1. Zobacz tekst orzeczenia.

(por. pkt 40)

2. Ustanawiając i utrzymując w mocy dyskryminacyjne zasady opodatkowania odsetek wypłacanych przez banki niebędące rezydentami w wyniku zastrzeżenia zwolnienia podatkowego jedynie dla odsetek wypłacanych przez banki będące rezydentami, państwo członkowskie uchybia zobowiązaniom ciążącym na nim na mocy art. 56 TFUE oraz art. 36 Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym.

Przepisy krajowe, które ustanawiają odmienne zasady opodatkowania odsetek wynikających z depozytów oszczędnościowych w zależności od tego, czy są one wypłacane przez banki z siedzibą w państwie członkowskim, czy też nie, tworzą ograniczenie swobodnego świadczenia usług. Zniechęcają one rezydentów państwa członkowskiego do korzystania z usług banków mających siedzibę w innych państwach członkowskich i do otwierania lub utrzymywania rachunków oszczędnościowych w bankach niemających siedziby w państwie członkowskim miejsca zamieszkania. System podatkowy, który ogranicza swobodę świadczenia usług może być uzasadniony koniecznością zapewnienia skuteczności kontroli podatkowych, oraz walką z oszustwami podatkowymi i unikaniem opodatkowania, pod warunkiem poszanowania zasady proporcjonalności w tym znaczeniu, że jest on właściwy dla zapewnienia realizacji tego celu oraz nie wykracza poza zakres konieczny do jego osiągnięcia.

Jednakże uzasadnienie oparte na niewystarczającym charakterze mechanizmów współpracy na szczeblu prawa Unii nie może zostać przyjete ponieważ mechanizmy, o których mowa w dyrektywie 77/799 dotyczącej wzajemnej pomocy właściwych władz państw członkowskich w dziedzinie podatków bezpośrednich, są wystarczające, aby umożliwić państwu członkowskiemu przeprowadzenie kontroli prawdziwości deklaracji podatników w zakresie ich dochodów osiągniętych w innym państwie członkowskim. Ewentualne trudności w uzyskaniu niezbędnych informacji lub braki we współpracy między ich organami podatkowym nie mogą uzasadniać ograniczeń podstawowych swobód zagwarantowanych w traktacie. W istocie bowiem nic nie stoi na przeszkodzie temu, aby organy podatkowe zażądały od podatnika takich dowodów, jakie uznają za konieczne dla prawidłowego ustalenia podatków, a w razie potrzeby – aby odmówiły objętego wnioskiem zwolnienia, jeżeli dowody te nie zostaną dostarczone.

Ponadto uzasadnienie oparte na ryzku podwójnego zwolnienia, a zatem w sposób dorozumiany na zwalczaniu oszustw podatkowych i unikaniu opodatkowania może zostać dopuszczone jedynie wówczas, gdy dotyczy ono całkowicie sztucznych struktur podatkowych, których jedynym celem jest obejście ustawy podatkowej, co wyłącza jakiekolwiek ogólne domniemanie oszustwa. Tym samym ogólne domniemanie unikania opodatkowania lub oszustwa podatkowego nie jest wystarczające dla uzasadnienia przepisu podatkowego, który stanowi naruszenie celów traktatowych.

(por. pkt 44, 45, 47, 49, 51–54, 61, 64, 75; sentencja)

„Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Artykuły 56 TFUE i 63 TFUE — Artykuły 36 i 40 porozumienia EOG — Przepisy podatkowe — Zwolnienie podatkowe zastrzeżone dla odsetek wypłacanych przez banki będące rezydentami, z wyłączeniem odsetek wypłacanych przez banki mające siedzibę za granicą”