—

w imieniu Grünwald Logistik Service GmbH (GLS) przez K. Landry’ego, oraz F. Eckarda, Rechtsanwälte,

—

w imieniu Rady Unii Europejskiej przez B. Driessena, działającego w charakterze pełnomocnika, wspieranego przez G. Berrischa, Rechtsanwalt,

—

w imieniu Komisji Europejskiej przez T. Maxiana Ruschego oraz H. van Vlieta, działających w charakterze pełnomocników,

1

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym dotyczy ważności rozporządzenia Rady (WE) nr 1355/2008 z dnia 18 grudnia 2008 r. nakładającego ostateczne cło antydumpingowe i stanowiącego o ostatecznym pobraniu cła tymczasowego nałożonego na przywóz niektórych przetworzonych lub zakonserwowanych owoców cytrusowych (tj. mandarynek itd.) pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej (Dz.U. L 350, s. 35, zwanego dalej „rozporządzeniem ostatecznym”).

2

Wniosek ów został przedstawiony w ramach sporu pomiędzy Grünwald Logistik Service GmbH (zwaną dalej „GLS”) a Hauptzollamt Hamburg-Stadt (głównym urzędem celnym miasta Hamburg) w przedmiocie poboru przez organ fiskalny tymczasowego cła antydumpingowego od mandarynek w puszkach przywiezionych przez skarżącą w postępowaniu przed sądem krajowym z Chin.

3

Przepisy regulujące stosowanie środków antydumpingowych przez Unię Europejską zawarte są w rozporządzeniu Rady (WE) nr 384/96 z dnia 22 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony przed dumpingowym przywozem z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (Dz.U. 1996, L 56, s. 1) zmienionym rozporządzeniem Rady (WE) nr 2117/2005 z dnia 21 grudnia 2005 r. (Dz.U. L 340, s. 17, zwanego dalej „rozporządzeniem podstawowym”).

4

Artykuł 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego stanowi, co następuje:

„W przypadku przywozu z krajów nieposiadających gospodarki rynkowej normalną wartość określa się w oparciu o cenę lub wartość skonstruowaną w warunkach gospodarki rynkowej państwa trzeciego lub cenę z takiego kraju przeznaczoną dla innych krajów, łącznie ze Wspólnotą, a w przypadku gdy jest to niemożliwe – w oparciu o inną uzasadnioną metodę, w tym na podstawie ceny faktycznie płaconej lub należnej we Wspólnocie za produkt podobny, gdy jest to niezbędne, odpowiednio zmodyfikowanej tak, aby uwzględniała odpowiednią marżę zysku.

Wyznaczone zostanie państwo trzecie posiadające gospodarkę rynkową w oparciu o uzasadnioną metodę, z odpowiednim uwzględnieniem wiarygodnych informacji dostępnych w czasie wyznaczania. Uwzględnia się także ograniczenia czasowe. Gdy jest to możliwe, wykorzystuje się państwo trzecie o gospodarce rynkowej będące przedmiotem tego samego dochodzenia.

Wkrótce po wszczęciu dochodzenia jego strony informuje się o wyznaczeniu państwa trzeciego o gospodarce rynkowej, pozostawiając 10 dni na skomentowanie wyboru”.

5

Zgodnie z motywem 42 rozporządzenia Komisji (WE) nr 642/2008 z dnia 4 lipca 2008 r. nakładającego tymczasowe cło antydumpingowe na przywóz niektórych przetworzonych lub zakonserwowanych owoców cytrusowych (tj. mandarynek itd.) pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej (Dz.U. L 178, s. 19, zwanego dalej „rozporządzeniem tymczasowym”) postanowiono ustalić wartość normalną dla wszystkich producentów eksportujących objętych próbą w oparciu o inne uzasadnione podstawy, w tym przypadku w oparciu o ceny faktycznie płacone lub należne w Unii za produkt podobny, zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego.

6

Motyw 58 rozporządzenia tymczasowego zawiera następujące statystyki dotyczące wielkości przywozu z Chin produktu, o którym mowa:

”

7

Jak wynika z motywu 12 rozporządzenia tymczasowego, okres objęty dochodzeniem obejmuje czas od dnia 1 października 2006 r. do dnia 30 września 2007 r.

8

W motywie 18 rozporządzenia ostatecznego wskazano, że wobec braku innych uwag motywy 38–45 rozporządzenia tymczasowego, dotyczące określenia wartości normalnej, zostają potwierdzone. Ponadto motyw 26 rozporządzenia ostatecznego potwierdza ustalenia dotyczące wielkości przywozu produktu, o którym mowa, dokonane w motywie 58 rozporządzenia tymczasowego.

9

Motyw 17 rozporządzenia ostatecznego stanowi, co następuje:

„Po nałożeniu środków tymczasowych trzech współpracujących chińskich producentów eksportujących objętych próbą oraz dwóch niepowiązanych importerów WE zakwestionowało wykorzystanie cen wspólnotowych do obliczenia wartości normalnej. Wskazano, że wartość normalna powinna zostać obliczona na podstawie kosztów produkcji w [Chinach] z uwzględnieniem odpowiednich dostosowań dotyczących różnic między rynkami [Unii] i [Chin]. W tym zakresie przypomniano, że wykorzystanie informacji pochodzących z kraju o gospodarce nierynkowej, zwłaszcza od przedsiębiorstw, którym nie przyznano MET, byłoby sprzeczne z przepisami art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego. W związku z tym przedstawiony argument zostaje odrzucony. Stwierdzono również, że dane na temat cen z wszystkich innych krajów przywozu lub odpowiednie opublikowane informacje mogły zostać wykorzystane jako prawidłowe rozwiązanie wobec braku współpracy ze strony kraju analogicznego. Jednakże takie ogólne informacje, w przeciwieństwie do danych wykorzystanych przez Komisję, nie mogłyby zostać zweryfikowane pod kątem ich wiarygodności zgodnie z przepisami art. 6 ust. 8 rozporządzenia podstawowego. W związku z tym przedstawiony argument zostaje odrzucony. Nie przedstawiono żadnych innych argumentów podważających zgodność metodyki zastosowanej przez Komisję z przepisami art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego, a w szczególności kwestionujących fakt, że w tej konkretnej sprawie była to jedyna odpowiednia podstawa dla obliczenia wartości normalnej”.

10

Artykuł 1 ust. 1 i ust. 2 rozporządzenia ostatecznego stanowi, co następuje:

„1.   Niniejszym nakłada się ostateczne cło antydumpingowe na przywóz przetworzonych lub zakonserwowanych mandarynek (włączając tangeryny i satsuma), klementynek, wilkingów i innych podobnych hybryd cytrusowych, niezawierających dodatku alkoholu, mogących zawierać dodatek cukru lub innej substancji słodzącej, według definicji określonej w pozycji CN 2008, pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej, objętych kodami CN 2008 30 55, 2008 30 75 oraz ex 2008 30 90 (kody TARIC 2008 30 90 61, 2008 30 90 63, 2008 30 90 65, 2008 30 90 67, 2008 30 90 69).

2.   Stawka ostatecznego cła antydumpingowego mająca zastosowanie do produktów opisanych w ust. 1 i produkowanych przez wymienione poniżej przedsiębiorstwa wynosi:

11

Artykuł 3 ust. 1 rozporządzenia ostatecznego stanowi, co następuje:

„Kwoty zabezpieczone tymczasowym cłem antydumpingowym zgodnie z rozporządzeniem [tymczasowym] zostają ostatecznie pobrane według stawki cła tymczasowego”.

12

GLS jest spółką dokonującą przywozu do Unii mandarynek w puszkach pochodzących z Chin.

13

Zgłoszeniem z dnia 30 lipca 2008 r. GLS zadeklarowała przywóz mandarynek w puszkach objętych kodem 2008 3055 900 nomenklatury scalonej. Na mocy zgłoszenia z dnia 9 października 2008 r. GLS wprowadziła tę partię do swobodnego obrotu. Po przyjęciu rozporządzenia tymczasowego i przed przyjęciem rozporządzenia ostatecznego Hauptzollamt Hamburg-Stadt pobrał tymczasowe cło antydumpingowe w formie zabezpieczenia. Pismem z dnia 1 grudnia 2008 r. GLS wniosła odwołanie od wskazanego środka. Wobec oddalenia owego odwołania GLS wniosła, w dniu 30 kwietnia 2009 r., skargę do Finanzgericht Hamburg.

14

Finanzgericht Hamburg postanowił zawiesić postępowanie i zwrócić się do Trybunału z następującym pytaniem prejudycjalnym:

„Czy przepisy antydumpingowe przyjęte przez Komisję […] w postępowaniu na podstawie rozporządzenia [podstawowego] są bezskuteczne, ponieważ Komisja przyjęła je na podstawie normalnej wartości ustalonej w oparciu »o inną uzasadnioną metodę« (tutaj: na podstawie ceny faktycznie płaconej lub należnej we Wspólnocie za produkt podobny) bez dokładniejszych ustaleń dotyczących normalnej wartości, po tym, jak w państwie analogicznym, które Komisja najpierw wzięła jako takie pod uwagę, skontaktowała się ona z dwoma przedsiębiorstwami – z których jedno nie udzieliło żadnej odpowiedzi, a drugie wykazało gotowość do współpracy, jednakże nie odpowiedziało na wysłany w związku z tym kwestionariusz – a uczestnicy postępowania wskazali Komisji inne państwo analogiczne?”.

15

Postanowieniem z dnia 15 czerwca 2011 r. Trybunał zwrócił się do Komisji o przedłożenie między innymi statystyk Eurostatu za lata 2005–2008, które były dostępne w dniu 18 grudnia 2008 r., dotyczących przywozu do Wspólnoty produktów „objętych kodami CN [nomenklatury scalonej] 2008 30 55, 2008 30 75 i ex 2008 30 90”, wskazanych w art. 1 rozporządzenia ostatecznego.

16

Wykonując ów środek dowodowy, Komisja przedstawiła Trybunałowi następujące statystyki dotyczące przywozu wskazanych produktów (w tonach):

17

W swym pytaniu sąd krajowy zmierza zasadniczo do ustalenia, czy rozporządzenie ostateczne jest nieważne w związku z tym, że Komisja ustaliła wartość normalną omawianego produktu na podstawie cen rzeczywiście zapłaconych lub należnych w Unii za produkt podobny, nie wykazując wymaganej staranności celem określenia owej wartości na podstawie cen praktykowanych za ten sam produkt w państwie trzecim posiadającym gospodarkę rynkową, naruszając w ten sposób wymogi ustanowione w art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego.

18

Należy przypomnieć, że zgodnie z art. 3 ust. 1 rozporządzenia ostatecznego kwoty zabezpieczone tymczasowym cłem antydumpingowym zgodnie z rozporządzeniem tymczasowym zostają ostatecznie pobrane według stawki cła tymczasowego. W związku z tym że w tych okolicznościach GLS nie może powołać się na żaden skutek prawny wynikający z rozporządzenia tymczasowego (zob. podobnie wyrok z dnia 11 lipca 1990 r. w sprawach połączonych C-305/86 i C-160/87 Neotype Techmashexport przeciwko Komisji i Radzie, Rec. s. I-2945, pkt 13 i przytoczone tam orzecznictwo), należy stwierdzić, że pytanie prejudycjalne dotyczy wyłącznie rozporządzenia ostatecznego.

19

Po pierwsze, należy podkreślić, że w zakresie dotyczącym dumpingu określenie wartości normalnej stanowi jeden z podstawowych etapów, które powinny umożliwić stwierdzenie wystąpienia ewentualnego dumpingu. Artykuł 2 ust. 1 rozporządzenia podstawowego ustanawia zasadę ogólną, wedle której podstawą wartości normalnej są ceny uiszczone lub należne w zwykłym obrocie handlowym od niezależnych klientów w kraju wywozu.

20

Po drugie, należy wskazać, że zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego w przypadku przywozu z państw nieposiadających gospodarki rynkowej, w drodze wyjątku od zasad określonych w art. 2 ust. 1–6, normalną wartość określa się co do zasady w oparciu o cenę lub wartość skonstruowaną w warunkach gospodarki rynkowej państwa trzeciego. Celem tego przepisu jest bowiem unikanie uwzględniania stosowanych cen i kosztów ponoszonych w państwach nieposiadających gospodarki rynkowej, gdyż czynniki te nie są wynikiem normalnych sił rynkowych (zob. wyrok z dnia 29 maja 1997 r. w sprawie C-26/96 Rotexchemie, Rec. s. I-2817, pkt 9).

21

Zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) akapit drugi rozporządzenia podstawowego państwo trzecie posiadające gospodarkę rynkową wyznaczane jest w oparciu o uzasadnioną metodę, z odpowiednim uwzględnieniem wiarygodnych informacji dostępnych w czasie wyznaczania. Instytucje Unii powinny dołożyć starań, by przy uwzględnieniu istniejących możliwości znaleźć państwo trzecie, w którym cena produktu podobnego kształtuje się w warunkach możliwie jak najbardziej porównywalnych do warunków istniejących w państwie wywozu, pod warunkiem że chodzi o państwo posiadające gospodarkę rynkową.

22

Wykonanie uprawnień dyskrecjonalnych instytucji Unii jest poddane kontroli sądowej. Co się tyczy wyboru państwa analogicznego, należy w szczególności dokonać weryfikacji, czy instytucje nie pominęły istotnych okoliczności celem stwierdzenia adekwatności wybranego państwa oraz czy akta sprawy zostały zbadane z pełną starannością wymaganą, by móc stwierdzić, że wartość normalna została określona w sposób właściwy i uzasadniony (wyrok z dnia 22 października 1991 r. w sprawie C-16/90 Nölle, Rec. s. I-5163, pkt 12, 13).

23

Po trzecie, zgodnie z brzmieniem art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego w przypadku przywozu z krajów nieposiadających gospodarki rynkowej normalną wartość określa się w oparciu o cenę lub wartość skonstruowaną w warunkach gospodarki rynkowej państwa trzeciego lub cenę z takiego kraju przeznaczoną dla innych krajów, łącznie z Unią, a w przypadku gdy jest to niemożliwe, w oparciu o inną uzasadnioną metodę.

24

Z brzmienia i systematyki wskazanego przepisu wynika zatem, że podstawową metodą określania wartości normalnej w przypadku przywozu z państw nieposiadających gospodarki rynkowej jest „cena lub wartość skonstruowana w warunkach gospodarki rynkowej państwa trzeciego” lub „cena z takiego kraju przeznaczona dla innych krajów, łącznie z [Unią]”. W przypadku gdy jest to niemożliwe zdefiniowano pomocniczą metodę określania wartości normalnej, w ramach której wartość ta jest ustalana „w oparciu o inną uzasadnioną metodę, w tym na podstawie ceny faktycznie płaconej lub należnej [w Unii] za produkt podobny, gdy jest to niezbędne, odpowiednio zmodyfikowanej tak, aby uwzględniała odpowiednią marżę zysku”.

25

Użycie wskazanych sformułowań w art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego wskazuje na to, że celem owego pierwszeństwa przyznanego metodzie podstawowej ustanowionej w tym przepisie jest uzasadnione określenie wartości normalnej w państwie wywozu poprzez wybór państwa trzeciego, w którym cena produktu podobnego kształtuje się w warunkach możliwie jak najbardziej porównywalnych do warunków istniejących w państwie wywozu, pod warunkiem że chodzi o państwo posiadające gospodarkę rynkową.

26

Z powyższego wynika, że uprawnienia dyskrecjonalne instytucji Unii w wyborze państwa analogicznego nie upoważniają ich do braku dochowania wymogu wyboru państwa trzeciego posiadającego gospodarkę rynkową w przypadku, w którym jest to możliwe. Jak bowiem wskazał rzecznik generalny w pkt 97 opinii, instytucje te mogą odstąpić od zastosowania ogólnej reguły ustanowionej w art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego dla celów określania wartości normalnej produktów pochodzących z państw nieposiadających gospodarki rynkowej, opierając się na odmiennych uzasadnionych podstawach, wyłącznie w przypadku, gdy ta ogólna zasada nie może być zastosowana.

27

W tych okolicznościach, zgodnie z orzecznictwem przypomnianym w pkt 22 niniejszego wyroku, w ramach badania ważności rozporządzenia ostatecznego Trybunał powinien dokonać weryfikacji, czy instytucje nie pominęły istotnych okoliczności oraz czy akta sprawy zostały zbadane z pełną wymaganą starannością.

28

W niniejszej sprawie status spółki działającej w warunkach gospodarki rynkowej nie został przyznany żadnemu z chińskich producentów eksportujących i wartość normalna została określona dla wszystkich owych producentów eksportujących zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego na odmiennych uzasadnionych podstawach, a mianowicie w oparciu o dane zweryfikowane u producentów Unii współpracujących w ramach dochodzenia. Motywy 17 i 18 rozporządzenia ostatecznego, które potwierdzają wnioski rozporządzenia tymczasowego, uściślają, że nie został przedstawiony żaden argument mogący podważyć metodę ustalenia wartości normalnej. W szczególności stwierdzono, że dane na temat cen z wszystkich innych krajów przywozu lub odpowiednie opublikowane informacje nie mogły zostać wykorzystane jako prawidłowe rozwiązanie wobec braku współpracy ze strony kraju analogicznego, w związku z tym, że dane te nie mogłyby zostać zweryfikowane zgodnie z wymogami art. 6 ust. 8 rozporządzenia podstawowego. Zgodnie z motywem 40 rozporządzenia tymczasowego Komisja prowadziła dalsze poszukiwania jakichkolwiek potencjalnych krajów analogicznych i starała się w tym celu nawiązać współpracę z dwoma spółkami tajlandzkimi, co nie odniosło skutku.

29

W tym względzie w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania antydumpingowego dotyczącego przywozu niektórych przetworzonych lub zakonserwowanych owoców cytrusowych (tj. mandarynek itd.) pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej (Dz.U. C 246, s. 15) Komisja wskazała, że zgodnie z informacjami zawartymi w skardze omawiany produkt nie jest produkowany w znacznych ilościach poza Unią i Chinami oraz że zainteresowane strony zostały wezwane do przedstawienia swych uwag dotyczących wyboru państwa analogicznego zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) akapit trzeci rozporządzenia podstawowego. Motyw 41 rozporządzenia tymczasowego wskazuje, że dwóch chińskich producentów eksportujących oraz zrzeszenie importerów nie zgodziło się z ustalaniem wartości normalnej na podstawie cen płaconych lub należnych w Unii, ale nie zaproponowało żadnego innego odpowiedniego rozwiązania.

30

Jednakże art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego, wedle którego pierwszeństwo przyznane jest ustanowionej w tym przepisie metodzie podstawowej, polegającej na określeniu wartości normalnej na podstawie ceny lub wartości skonstruowanej w warunkach gospodarki rynkowej państwa trzeciego, nakłada na instytucje obowiązek przeprowadzenia z należytą starannością weryfikacji posiadanych danych, wśród których znajdują się w szczególności statystyki Eurostatu, aby sprawdzić, czy państwo analogiczne w rozumieniu wskazanego przepisu może zostać określone.

31

W szczególności realizacja celu wskazanego przepisu, polegającego na próbie znalezienia państwa analogicznego, w którym cena produktu podobnego kształtuje się w warunkach możliwie jak najbardziej porównywalnych do warunków istniejących w państwie wywozu, byłaby zagrożona, gdyby pojęcie „wiarygodnych informacji dostępnych” w rozumieniu art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego było ograniczone do informacji przedstawionych przez skarżącego w skardze lub do informacji przekazanych później przez zainteresowane strony w ramach dochodzenia.

32

Jak wskazał rzecznik generalny w pkt 101 i 102 opinii, Komisja ma obowiązek zbadania z urzędu wszystkich istotnych dostępnych informacji, ponieważ jej rolą przy prowadzeniu postępowania antydumpingowego nie jest bycie arbitrem, którego kompetencje ograniczałyby się do rozstrzygania wyłącznie na podstawie informacji i dowodów przedstawionych przez strony. W tym zakresie należy wskazać, że art. 6 ust. 3 i 4 rozporządzenia podstawowego upoważnia Komisję do zwracania się do państw członkowskich o przekazywanie jej informacji oraz do dokonywania wszelkich koniecznych badań i kontroli.

33

Z przekazanych Trybunałowi statystyk Eurostatu, które zostały wskazane w pkt 16 niniejszego wyroku, wynika, że w latach 2002/2003–2006/2007 miał miejsce przywóz do Unii produktów objętych kodami CN 2008 30 55, 2008 30 75 i ex 2008 30 90, wskazanych w art. 1 rozporządzenia ostatecznego i pochodzących z państw trzecich posiadających gospodarkę rynkową, w ilościach, które nie są ewidentnie nieznaczące. Chodzi w szczególności o przywóz z Izraela, Suazi, Turcji i Tajlandii.

34

W tych okolicznościach, jeśli statystyki Eurostatu dostępne podczas dochodzenia pozwalają domniemywać, że towary porównywalne z towarem objętym postępowaniem są produkowane w różnych państwach trzecich o gospodarce rynkowej w ilościach, które nie są ewidentnie nieznaczące, Komisja ma obowiązek zbadania z urzędu, czy któreś z tych państw może stanowić państwo analogiczne w rozumieniu art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego. Komisja nie powinna była ograniczać się do wysłania jednego kwestionariusza do dwóch tajlandzkich przedsiębiorstw, a z braku ich odpowiedzi wnioskować o niemożliwości określenia normalnej wartości na podstawie cen stosowanych w państwie trzecim posiadającym gospodarkę rynkową. Należy, po pierwsze, stwierdzić, że przywóz z Tajlandii był jednoznacznie mniejszy od przywozu pochodzących z Izraela, Suazi i Turcji. Odmowa współpracy ze strony przedsiębiorstw tajlandzkich nie zwalniała zatem Komisji w żadnym razie z powinności zbadania dostępnych informacji dotyczących innych państw trzecich posiadających gospodarkę rynkową. Po drugie, należy stwierdzić, że w motywie 17 rozporządzenia ostatecznego ograniczono się do wskazania, że obliczenie wartości normalnej dokonane na podstawie cen w Unii stanowiło jedyną uzasadnioną podstawę, nie wskazując przyczyn, dla których żadne z wskazanych państw trzecich posiadających gospodarkę rynkową, innych niż Tajlandia, nie mogło zostać uwzględnione jako państwo analogiczne, co uwidacznia, że instytucje nie zbadały z należytą starannością dowodów wynikających z danych statystycznych Eurostatu.

35

Należy wreszcie odrzucić podniesiony na rozprawie argument Komisji, wedle którego statystyki Eurostatu przedstawione w ramach środków dowodowych Trybunału odnosiły się w dużej części do przywozu grejpfrutów i pomarańczy, ponieważ dotyczyły one produktów objętych łącznie trzema kodami nomenklatury scalonej, o których mowa. z jednej strony żądane statystyki odnosiły się do „omawianego produktu”, a mianowicie do produktów wskazanych w art. 1 rozporządzenia ostatecznego; z drugiej strony porównanie pomiędzy statystykami wskazanymi w motywie 58 rozporządzenia tymczasowego dotyczącymi przywozów „omawianego produktu” z Chin a statystykami przedstawionymi Trybunałowi w toku niniejszego postępowania ukazuje, że te drugie dotyczyły wyłącznie przywozów omawianego produktu.

36

W tych okolicznościach należy stwierdzić, że ustalając wartość normalną omawianego produktu na podstawie cen rzeczywiście zapłaconych lub należnych w Unii za produkt podobny i nie wykazując wymaganej staranności celem określenia owej wartości na podstawie cen praktykowanych za ten sam produkt w państwie trzecim posiadającym gospodarkę rynkową, Komisja i Rada naruszyły w wymogi wynikające z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego.

37

W związku z powyższym na pytanie prejudycjalne należy udzielić odpowiedzi, że rozporządzenia ostateczne jest nieważne.

38

Dla stron postępowania przed sądem krajowym niniejsze postępowanie ma charakter incydentalny, dotyczy bowiem kwestii podniesionej przed tym sądem; do niego zatem należy rozstrzygnięcie o kosztach. Koszty poniesione w związku z przedstawieniem uwag Trybunałowi, inne niż poniesione przez strony postępowania przed sądem krajowym, nie podlegają zwrotowi.

Z powyższych względów Trybunał (trzecia izba) orzeka, co następuje:

Rozporządzenie Rady (WE) nr 1355/2008 z dnia 18 grudnia 2008 r. nakładające ostateczne cło antydumpingowe i stanowiące o ostatecznym pobraniu cła tymczasowego nałożonego na przywóz niektórych przetworzonych lub zakonserwowanych owoców cytrusowych (tj. mandarynek itd.) pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej jest nieważne.