Sprawa C-334/10

przeciwko

Staatssecretaris van Financiën

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hoge Raad der Nederlanden)

„Szósta dyrektywa VAT — Artykuł 6 ust. 2 akapit pierwszy lit. a) i b), art. 11 część A ust. 1 lit. c) i art. 17 ust. 2 — Część dobra inwestycyjnego należącego do przedsiębiorstwa — Tymczasowe wykorzystanie dla celów prywatnych — Dokonanie trwałych przekształceń wskazanego dobra — Zapłacenie podatku VAT w związku z trwałym przekształceniem — Prawo do odliczenia”

Streszczenie wyroku

Harmonizacja ustawodawstw podatkowych – Wspólny system podatku od wartości dodanej – Odliczenie podatku naliczonego – Dobra inwestycyjne – Tymczasowe wykorzystanie dla celów prywatnych części dobra inwestycyjnego należącego do przedsiębiorstwa – Prawo do odliczenia wydatków poniesionych w celu dokonania trwałych przekształceń wskazanego dobra – Warunek – Zamiar wykorzystania przekształconego dobra dla celów przedsiębiorstwa – Kryteria oceny

(dyrektywa Rady 77/388, art. 6 ust. 2 akapit pierwszy lit. a), b), art. 11 część A ust. 1 lit. c), art. 17 ust. 2)

Wykładni art. 6 ust. 2 akapit pierwszy lit. a) i b), art. 11 część A ust. 1 lit. c) oraz art. 17 ust. 2 szóstej dyrektywy 77/388 w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych, zmienionej dyrektywą 95/7, należy dokonywać w ten sposób, że po pierwsze, podatnik, który tymczasowo korzysta dla celów prywatnych z części dobra inwestycyjnego należącego do jego przedsiębiorstwa, posiada, na podstawie tych przepisów, prawo do odliczenia naliczonego podatku od wartości dodanej z tytułu wydatków poniesionych w celu dokonania trwałych przekształceń wskazanego dobra, nawet jeżeli przekształcenia te zostały wykonane w celu takiego przejściowego korzystania dla potrzeb prywatnych, a po drugie, owo prawo do odliczenia istnieje niezależnie od okoliczności, czy przy nabyciu dobra inwestycyjnego, które zostało poddane rzeczonym przekształceniom, względem podatnika został naliczony podatek od wartości dodanej i czy został on przez niego następnie odliczony.

W tym względzie to w szczególności potwierdzony obiektywnymi okolicznościami zamiar skorzystania przez podatnika z towaru lub z usługi dla celów własnego przedsiębiorstwa umożliwia ustalenie, czy w chwili dokonania czynności powodującej naliczenie podatku wskazany podatnik działał w takim charakterze i czy powinien mieć on zatem prawo do skorzystania z prawa do odliczenia podatku od wartości dodanej podlegającego zapłacie lub zapłaconego w związku z rzeczonymi towarami i usługami.

Do okoliczności tych należą w szczególności charakter odnośnych dóbr i okres, jaki upłynął pomiędzy nabyciem tych dóbr i ich wykorzystaniem dla celów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej. Jednakże okoliczność, że dobra nabyte w celu prowadzenia działalności gospodarczej nie są bezpośrednio wykorzystywane w ramach tej działalności, nie może co do zasady podważyć prawa do odliczenia naliczonego podatku od wartości dodanej. Początkowe wykorzystanie wyłącznie dla celów prywatnych, jest zgodne z zasadą neutralności podatkowej, na której zasadza się wspólny system podatku od wartości dodanej i może być uznane za wykorzystanie mieszane dobra inwestycyjnego należącego do przedsiębiorstwa.

(por. pkt 19, 23, 31, 32, 34, 43; sentencja)