Postanowienie Trybunału (ósma izba) z dnia 29 marca 2012 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Corte suprema di cassazione — Włochy) — Ministero dell'Economia e delle Finanze, Agenzia delle Entrate przeciwko Safilo Spa

(Sprawa C-529/10) (1)

(Artykuł 104 § 3 akapit pierwszy regulaminu postępowania - Podatki bezpośrednie - Zakończenie postępowania zawisłego przed sądem orzekającym w ostatniej instancji w sprawach podatkowych - Nadużycie prawa - Artykuł 4 ust. 3 TUE - Swobody chronione na mocy traktatu - Zasada niedyskryminacji - Pomoc państwa - Obowiązek zapewnienia skutecznego stosowania prawa Unii Europejskiej)

2012/C 194/09

Język postępowania: włoski

Sąd krajowy

Corte suprema di cassazione

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Ministero dell'Economia e delle Finanze, Agenzia delle Entrate

Strona pozwana: Safilo Spa

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Corte suprema di cassazione — Podatek dochodowy od osób prawnych — Uregulowania krajowe ustanawiające odmienną stawkę podatku od dywidend wypłacanych przez spółki w zależności od miejsca ich siedziby — Transakcje handlowe z udziałem spółek z siedzibą na terytorium Włoch oraz spółek z siedzibą za granicą — Decyzja administracyjna o uznaniu podatku za należny w odniesieniu do spółek z siedzibą za granicą — Pojęcie nadużycia prawa zdefiniowane w wyroku w sprawie C-255/02 Halifax i in. — Zastosowanie do krajowych podatków niezharmonizowanych, jak podatki bezpośrednie

Sentencja

Prawo Unii, a w szczególności zasada zakazu nadużycia prawa, art. 4 ust. 3 TUE, swobody zagwarantowane Traktatem o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zasada niedyskryminacji, przepisy w zakresie pomocy państwa oraz obowiązek zapewnienia skutecznego stosowania prawa Unii, powinno być interpretowane w ten sposób, że nie stoi na przeszkodzie stosowaniu, w sprawie takiej jak ta przed sądem krajowym dotyczącej podatków bezpośrednich, przepisu krajowego, który przewiduje zakończenie postępowań zawisłych przed sądem orzekającym w ostatniej instancji w sprawach podatkowych poprzez zapłatę kwoty równej 5 % wartości sporu, gdy postępowania te zostały zainicjowane skargą wniesioną w pierwszej instancji ponad dziesięć lat przed dniem wejścia w życie tego przepisu i gdy administracja podatkowa przegrała sprawę w dwóch pierwszych instancjach.

(1)  Dz.U. C 30 z 29.1.2011.