27.2.2010 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 51/35 |
Skarga wniesiona w dniu 11 grudnia 2009 r. — Inovis przeciwko OHIM — Sonaecom (INOVIS)
(Sprawa T-502/09)
2010/C 51/68
Język skargi: angielski
Strony
Strona skarżąca: Inovis, Inc. (Alpharetta, Stany Zjednoczone) (przedstawiciele: R. Black i B. Ladas, Solicitors)
Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)
Drugą stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Sonaecom — Serviços de Communicações, S.A. (Maia, Portugalia)
Żądania strony skarżącej
— |
stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 14 września 2009 r. w sprawie R 1691/2008-1; |
— |
nakazanie Izbie Odwoławczej OHIM rejestracji zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego; oraz |
— |
obciążenie OHIM kosztami postępowania. |
Zarzuty i główne argumenty
Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: Inovis, Inc.
Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: słowny znak towarowy „INOVIS” dla towarów i usług z klas 9, 35, 38 i 42
Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w sprzeciwie: Sonaecom — Serviços de Communicações, S.A.
Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: portugalska rejestracja słownego znaku towarowego „NOVIS” dla towarów i usług z klas 9, 35, 37, 38, 41 i 42
Decyzja Wydziału Sprzeciwów: uwzględnienie sprzeciwu
Decyzja Izby Odwoławczej: oddalenie odwołania
Podniesione zarzuty: naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady nr 207/2009, gdyż Izba Odwoławcza błędnie (i) nie uwzględniła oczywistych różnic pomiędzy rozpatrywanymi towarami i usługami oznaczanymi przez omawiane znaki towarowe, w tym niesłusznie uznała, że wcześniejszy znak towarowy obejmuje klasy 9 i 42, podczas gdy portugalski Urząd Znaków Towarowych odmówił rejestracji w odniesieniu do tych klas i że w każdym razie omawiana rejestracja nie została potwierdzona w trakcie prowadzonego postępowania; (ii) nie uwzględniła oczywistych różnic koncepcyjnych w przypadku omawianych znaków towarowych; oraz (iii) stwierdziła, że istnieje prawdopodobieństwo wprowadzenia błąd w przypadku tych znaków towarowych.