30.1.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 24/23

1)

Czy na podstawie dyrektywy 2003/88/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 listopada 2003 r. dotyczącej niektórych aspektów organizacji czasu pracy (1) (zwanej dalej: „dyrektywą 2003/88/WE”) powstają roszczenia wtórne, jeśli pracodawca (podmiot prawa publicznego zatrudniający urzędników) ustalił czas pracy, który przekracza granicę określoną w art. 6 lit. b) tej dyrektywy?

2)

W razie udzielenia na pytanie pierwsze odpowiedzi twierdzącej, czy dane roszczenie powstaje wyłącznie z powodu naruszenia dyrektywy 2003/88/WE, czy też prawo wspólnotowe statuuje dalej idące wymogi w zakresie powstania tego roszczenia, jak na przykład wystąpienie do podmiotu prawa publicznego zatrudniającego urzędników z żądaniem skrócenia czasu pracy lub wina przy ustalaniu czasu pracy?

3)

Gdyby roszczenie wtórne miało rzeczywiście powstać, nasuwa się pytanie, czy dotyczy ono rekompensaty w postaci czasu wolnego lub odszkodowania finansowego i jakie wymogi prawo wspólnotowe przewiduje w odniesieniu do obliczenia wysokości tej rekompensaty?

4)

Czy okresy rozliczeniowe określone w art. 16 lit. b) lub art. 19 akapit drugi dyrektywy 2003/88/WE mają bezpośrednie zastosowanie w przypadku, takim jak w niniejszej sprawie, w którym prawo krajowe ustala jedynie czas pracy, który przekracza maksymalny wymiar czasu pracy określony w art. 6 lit. b) dyrektywy 2003/88/WE, nie przewidując rekompensaty? W razie stwierdzenia bezpośredniego zastosowania [tych okresów] nasuwa się pytanie, czy i jeśli tak, to w jaki sposób w danym przypadku należy dokonać przyznania rekompensaty, jeśli podmiot prawa publicznego zatrudniający urzędników nie przyzna rekompensaty do momentu upływu okresu rozliczeniowego?

5)

Jak należy odpowiedzieć na pytania pierwsze do czwartego pod rządami dyrektywy Rady 93/104/WE z dnia 23 listopada 1993 r. (2)?