7.11.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 267/46

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Administrativen sad Sofia-grad (Bułgaria) w dniu 7 września 2009 r. — Said Shamilovich Kadzoev przeciwko Ministerstvo na vatreshnite raboti

(Sprawa C-357/09)

2009/C 267/79

Język postępowania: bułgarski

Sąd krajowy

Administrativen sad Sofia-grad

Uczestnicy postępowania przed sądem krajowym

Said Shamilovich Kadzoev

Ministerstvo na vatreshnite raboti

Pytania prejudycjalne

1)

Czy art. 15 ust. 5 i 6 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/115/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie wspólnych norm i procedur stosowanych przez państwa członkowskie w odniesieniu do powrotów nielegalnie przebywających obywateli państw trzecich (1) należy interpretować w ten sposób, że:

a)

jeśli w prawie krajowym państwa członkowskiego nie został ustanowiony maksymalny okres zatrzymania ani określone powody przedłużenia zatrzymania przed transpozycją wymogów zawartych w rzeczonej dyrektywie a podczas jej transpozycji nie postanowiono, że nowe przepisy działają z mocą wsteczną, wymogi ustanowione w dyrektywie nie stosują się i powodują, iż bieg terminu rozpoczyna się dopiero w chwili ich transpozycji do prawa krajowego państwa członkowskiego?

b)

do okresu zatrzymania w specjalistycznym ośrodku w celu wydalenia w rozumieniu dyrektywy nie zalicza się okresu, w którym wykonanie decyzji o wydaleniu [z terytorium] państwa członkowskiego podlegało zawieszeniu na mocy wyraźnego przepisu ze względu na prowadzenie postępowania w przedmiocie przyznania prawa azylu wszczętego na wniosek obywatela państwa trzeciego, w sytuacji gdy w trakcie tego postępowania nadal przebywał on we wspomnianym specjalistycznym ośrodku, na co zezwalają przepisy państwa członkowskiego?

2)

Czy art. 15 ust. 5 i 6 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/115/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie wspólnych norm i procedur stosowanych przez państwa członkowskie w odniesieniu do powrotów nielegalnie przebywających obywateli państw trzecich należy interpretować w ten sposób, że do okresu zatrzymania w specjalistycznym ośrodku w celu wydalenia w rozumieniu dyrektywy nie zalicza się okresu, w którym wykonanie decyzji o wydaleniu [z terytorium] państwa członkowskiego podlegało zawieszeniu na mocy wyraźnego przepisu ze względu na to, że jednocześnie toczyło się postępowanie w przedmiocie skargi wniesionej przeciwko tej decyzji, w sytuacji gdy w trakcie tego postępowania obywatel [państwa trzeciego] nadal przebywał we wspomnianym specjalistycznym ośrodku nie posiadając ważnego dokumentu tożsamości i ponadto nasuwają się wątpliwości co do jego tożsamości lub gdy nie posiada on środków utrzymania czy też zachowuje się agresywnie?

3)

Czy art. 15 ust. 5 i 6 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/115/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie wspólnych norm i procedur stosowanych przez państwa członkowskie w odniesieniu do powrotów nielegalnie przebywających obywateli państw trzecich należy interpretować w ten sposób, że brak jest rozsądnych perspektyw wydalenia jeśli:

a)

w chwili dokonywania przez sąd kontroli zatrzymania państwo, którego zainteresowany jest obywatelem odmawia wydania mu dokumentu podróży w celu jego powrotu i do chwili tej nie osiągnięto porozumienia z żadnym państwem trzecim w przedmiocie przyjęcia zainteresowanego przez takie państwo, w sytuacji gdy organy administracyjne państwa członkowskiego nadal dokonują starań w tym celu?

b)

w chwili dokonywania przez sąd kontroli zatrzymania istniała umowa o readmisji, zawarta między Unią Europejską i państwem, którego obywatelem jest zainteresowany, jednak ze względu na pojawienie się nowego dowodu a mianowicie świadectwa urodzenia zainteresowanego państwo członkowskie nie powołało się na przepisy rzeczonej umowy a zainteresowany nie chce wrócić?

c)

możliwości przedłużenia okresu zatrzymania przewidzianego w art. 15 ust. 6 dyrektywy zostały wyczerpane a w chwili dokonywania przez sąd, zgodnie z art. 15 ust. 6 lit. b) dyrektywy kontroli zatrzymania brak było porozumienia zawartego z państwem trzecim w przedmiocie przejęcia przez nie zainteresowanego?

4)

Czy art. 15 ust. 5 i 6 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/115/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie wspólnych norm i procedur stosowanych przez państwa członkowskie w odniesieniu do powrotów nielegalnie przebywających obywateli państw trzecich należy interpretować w ten sposób, że, jeśli podczas dokonywania kontroli zatrzymania mającego na celu wydalenie zainteresowanego do państwa trzeciego stwierdzone zostaje, że brak jest odpowiednich powodów do jego wydalenia i że zostały wyczerpane powody przedłużenia jego zatrzymania to:

a)

mimo to nie należy nakazać jego natychmiastowego uwolnienia w razie kumulatywnego wystąpienia następujących okoliczności: zainteresowany nie posiada ważnego dokumentu tożsamości, przy czym nie ma znaczenia jak długo trwałby jego okres ważności i dlatego pojawiają się wątpliwości co do jego tożsamości, zachowuje się on agresywnie, nie dysponuje jakimikolwiek środkami utrzymania i brak jest osób trzecich, które zobowiązałyby się zapewnić jego utrzymanie?

b)

przy podejmowaniu decyzji o jego uwolnieniu należy przy uwzględnieniu okoliczności danego przypadku zbadać czy obywatel państwa trzeciego dysponuje zgodnie z przepisami prawa krajowego państwa członkowskiego niezbędnymi środkami dla celów pobytu na terytorium tego państwa członkowskiego oraz posiada adres, pod którym może zamieszkiwać?

(1)  Dz. U. L 348, s. 98.