Skarga wniesiona w dniu 4 sierpnia 2009 r. — Komisja Wspólnot Europejskich/Rzeczpospolita Polska

(Sprawa C-311/09)

2009/C 256/23

Język postępowania: polski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (Przedstawiciele: D. Triantafyllou i K. Herrmann, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Rzeczpospolita Polska

Żądania

Zarzuty i główne argumenty

Usługi międzynarodowego przewozu drogowego podlegają opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej na zasadach określonych w dyrektywie 2006/112/WE.

Zdaniem Komisji, sposób nakładania i obliczania podatku VAT określony w rozdziale 13, paragraf 35, pkt. 1, 3, 4 i 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. od usług międzynarodowego przewozu drogowego przez podatników mających siedzibę albo stale miejsce zamieszkania poza Polską jest niezgodny z artykułami 73, 168, 273 dyrektywy 2006/112/WE. Niezgodność z art. 73 dyrektywy 2006/112/WE polega na tym, że w każdym przypadku podstawą opodatkowania VAT stanowi kwota 285 PLN, co nie uwzględnia ani rzeczywistej odległości pokonywanej w Polsce przez autobus, ani rzeczywistej zapłaty należnej za daną usługę. Polski system poboru VAT nie zezwala podatnikowi świadczącemu usługi międzynarodowego przewozu osób na odliczenie VAT od towaru nabytego podczas danego okresu rozliczeniowego na potrzeby owej opodatkowanej usługi przewozowej (np. paliwo), co stoi w sprzeczności z art. 168 dyrektywy. Ponadto, polski system poboru VAT jest niezgodny z art. 273 dyrektywy 2006/112/WE, gdyż ustanawia on dla podatników obowiązek złożenia deklaracji wykazującej kwotę podatku w urzędzie celnym w chwili wjazdu autobusu z pasażerami na terytorium Polski oraz zapłaty tego podatku w urzędzie celnym „z chwilą wjazdu autobusu z pasażerami na terytorium kraju”, co prowadzi do powstania formalności związanych z przekraczaniem granic.

Zdaniem Komisji, sporny system poboru i naliczenia VAT nie może być oparty na art. 281, ani na art.395 dyrektywy 2006/112/WE.

(1)  Dz. U. L 347 str.1