20.6.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 141/22

Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (trzecia izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 18 grudnia 2008 r. w sprawach połączonych T-211/04 i T-215/04 Rząd Gibraltaru i Zjednoczone Królestwo przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich, wniesione w dniu 18 marca 2009 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich

(Sprawa C-106/09 P)

2009/C 141/41

Język postępowania: angielski

Strony

Wnosząca odwołanie: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: R. Lyal, V. Di Bucci, N. Khan, pełnomocnicy)

Druga strona postępowania: Rząd Gibraltaru, Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, Królestwo Hiszpanii

Żądania wnoszącej odwołanie

Wnosząca odwołanie wnosi do Trybunału o:

—	uchylenie wyroku Sądu Pierwszej Instancji (trzecia izba w składzie powiększonym) z dnia 18 grudnia 2008 r., doręczonego Komisji w dniu 5 stycznia 2009 r., w sprawach połączonych T-211/04 i T-215/04 Rząd Gibraltaru i Zjednoczone Królestwo przeciwko Komisji;

—	oddalenie skarg o stwierdzenie nieważności wniesionych przez Rząd Gibraltaru i Zjednoczone Królestwo; oraz

—	obciążenie Rządu Gibraltaru i Zjednoczonego Królestwa kosztami postępowania;

ewentualnie o:

—	przekazanie sprawy Sądowi Pierwszej Instancji do ponownego rozpoznania; oraz

—	rozstrzygnięcie o kosztach postępowania w pierwszej instancji i postępowania odwoławczego w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

Zarzuty i główne argumenty

Komisja utrzymuje, że zaskarżony wyrok należy uchylić z następujących względów:

Sąd Pierwszej Instancji błędnie ocenił stosunek między art. 87 ust. 1 WE a kompetencjami państw członkowskich w sprawach podatkowych;

Sąd Pierwszej Instancji błędnie zinterpretował i zastosował art. 87 ust. 1 WE, wprowadzając nieuzasadnione ograniczenia w odniesieniu do oceny działań stanowiących rzekomo pomoc państwa;

Sąd Pierwszej Instancji błędnie zinterpretował i zastosował art. 87 ust. 1 WE, wprowadzając nieuzasadnione ograniczenia wykonywania uprawnień w zakresie kontroli, związanych z określaniem powszechnego lub „normalnego” systemu podatkowego;

Sąd Pierwszej Instancji błędnie zinterpretował i zastosował art. 87 ust. 1 WE, uznając, że powszechny lub „normalny” system podatkowy może być wynikiem stosowania różnych technik opodatkowania do różnych podatników;

Sąd Pierwszej Instancji błędnie zinterpretował i zastosował art. 87 ust. 1 WE, uznając, że Komisja nie wskazała powszechnego lub „normalnego” systemu podatkowego ani nie dokonała wymaganej oceny, by wykazać, że rozpatrywane środki miały charakter selektywny;

Sąd Pierwszej Instancji błędnie zinterpretował i zastosował art. 87 ust. 1 WE, jako że nie zbadał trzech wskazanych w zaskarżonej decyzji kryteriów selektywności.