1. Współpraca sądowa w sprawach cywilnych – Jurysdykcja i wykonywanie orzeczeń sądowych w sprawach cywilnych i handlowych – Rozporządzenie nr 44/2001 – Jurysdykcja szczególna – Sąd miejsca wykonania zobowiązania umownego, które stanowi podstawę powództwa – Umowa o świadczenie usług – Wielość miejsc świadczenia usług w różnych państwach członkowskich – Stosowanie rozporządzenia
(rozporządzenie Rady nr 44/2001, art. 5 pkt 1 lit. b) tiret drugie)
2. Współpraca sądowa w sprawach cywilnych – Jurysdykcja i wykonywanie orzeczeń sądowych w sprawach cywilnych i handlowych – Rozporządzenie nr 44/2001 – Jurysdykcja szczególna – Sąd miejsca wykonania zobowiązania umownego, które stanowi podstawę powództwa – Umowa o świadczenie usług – Przedstawicielstwo handlowe – Właściwość sądu miejsca głównego świadczenia usług
(rozporządzenie Rady nr 44/2001, art. 5 pkt 1 lit. b) tiret drugie)
1. Artykuł 5 pkt 1 lit. b) tiret drugie rozporządzenia nr 44/2001 w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych powinien być interpretowany w ten sposób, iż przepis ten ma zastosowanie w przypadku świadczenia usług w kilku państwach członkowskich. W istocie cele w postaci bliskości i przewidywalności, realizowane przez skupienie właściwości sądu w miejscu świadczenia usług na podstawie odnośnej umowy oraz przez wskazanie jednego właściwego sądu dla wszystkich roszczeń opartych na tej umowie, nie mogą być traktowane inaczej w przypadku wielości miejsc świadczenia usług w różnych państwach członkowskich.
(por. pkt 27, 29; pkt 1 sentencji)
2. Wykładni art. 5 pkt 1 lit. b) tiret drugie rozporządzenia nr 44/2001 w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych należy dokonywać w ten sposób, że w przypadku świadczenia usług w kilku państwach członkowskich sądem właściwym dla rozpoznania wszystkich roszczeń wynikających z umowy jest sąd, w którego obszarze właściwości znajduje się główne miejsce świadczenia usług. W przypadku umowy przedstawicielstwa handlowego miejscem tym jest główne miejsce świadczenia usług przez tego przedstawiciela, wynikające z postanowień umowy. W istocie ustalenie głównego miejsca świadczenia usług na podstawie wyboru stron dokonanego w umowie odpowiada celowi bliskości, ponieważ miejsce to posiada ze względu na swój charakter związek z istotą sporu.
Jeżeli przepisy umowy nie umożliwiają ustalenia miejsca głównego świadczenia usług, jednakże przedstawiciel już świadczył takie usługi, należy pomocniczo uwzględnić miejsce, w którym rzeczywiście wykonywał on w przeważającej mierze czynności związane z wykonywaniem umowy, o ile świadczenie usług w tymże miejscu nie było sprzeczne z wolą stron wynikającą z postanowień umowy. W tym celu można uwzględniać aspekty faktyczne sprawy, w szczególności czas spędzony w tym miejscu i znaczenie wykonywanej tam działalności.
W przypadku niemożności ustalenia na takiej podstawie głównego miejsca świadczenia usług należy zań przyjąć miejsce, w którym przedstawiciel ma miejsce zamieszkania lub siedzibę. To bowiem miejsce może zostać określone w sposób pewny, a zatem w sposób przewidywalny. Ponadto przedstawia ono bliski związek ze sporem, ponieważ przedstawiciel świadczy tam najprawdopodobniej znaczną część usług.
(por. pkt 36, 38–43; pkt 2 sentencji)