Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 19 maja 2011 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Corte di Appello di Firenze — Włochy) — Tonina Enza Iaia, Andrea Moggio, Ugo Vassalle przeciwko Ministero dell'Istruzione, dell'Università e della Ricerca, Ministero dell'Economia e delle Finanze, Università degli studi di Pisa

(Sprawa C-452/09) (1)

(Dyrektywa 82/76/EWG - Swoboda przedsiębiorczości i swoboda świadczenia usług - Lekarze - Uzyskanie tytułu specjalisty - Wynagrodzenie w okresie szkolenia - Przedawnienie po pięciu latach prawa do wypłaty okresowego wynagrodzenia)

2011/C 204/15

Język postępowania: włoski

Sąd krajowy

Corte di Appello di Firenze

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Tonina Enza Iaia, Andrea Moggio, Ugo Vassalle

Strona pozwana: Ministero dell'Istruzione, dell'Università e della Ricerca, Ministero dell'Economia e delle Finanze, Università degli studi di Pisa

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Corte di Appello di Firenze — Wykładnia dyrektywy Rady 82/76/EWG z dnia 26 stycznia 1982 r. zmieniającej dyrektywę 75/362/EWG w sprawie wzajemnego uznawania dyplomów, świadectw i innych dowodów posiadania kwalifikacji w dziedzinie medycyny, łącznie ze środkami ułatwiającymi skuteczne korzystanie z prawa przedsiębiorczości i swobody świadczenia usług oraz dyrektywy 75/363/EWG dotyczącej koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do działalności medycznej (Dz. U. L 43, s. 21) — Kształcenie lekarzy specjalistów — Prawo do odpowiedniego wynagrodzenia w trakcie kształcenia — Bezpośrednia skuteczność przy braku transpozycji dyrektywy — Możliwość podniesienia przez państwo członkowskie zarzutu przedawnienia po pięciu lub dziesięciu latach praw wynikających z rzeczonej dyrektywy w odniesieniu do okresu sprzed przyjęcia pierwszej ustawy transponującej

Sentencja

Prawo Unii należy interpretować w ten sposób, iż nie stoi ono na przeszkodzie powołaniu się przez państwo członkowskie na upływ rozsądnego terminu przedawnienia w stosunku do skargi sądowej wniesionej przez jednostkę w celu ochrony praw przyznanych jej przez dyrektywę, chociażby to państwo nie dokonało jej prawidłowej transpozycji, o ile poprzez swe zachowanie nie spowodowało ono opóźnienia we wniesieniu skargi. Stwierdzenie przez Trybunał naruszenia prawa Unii nie ma wpływu na początek biegu terminu przedawnienia, jeżeli naruszenie jest niewątpliwe.

(1)  Dz.U. C 24 z 30.1.2010.