7.5.2011 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 139/5 |
Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 17 marca 2011 r. (wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożone przez Cour de cassation — Francja) — postępowania z wniosku Josepa Peñarrojy Fa
(Sprawy połączone C-372/09 i C-373/09) (1)
(Artykuł 43 WE - Swoboda przedsiębiorczości - Artykuł 49 WE - Swoboda świadczenia usług - Ograniczenia - Tłumacze przysięgli - Wykonywanie władzy publicznej - Przepisy krajowe, zgodnie z którymi biegłym sądowym może być jedynie osoba wpisana na listę biegłych prowadzoną przez krajowe organy sądowe - Uzasadnienie - Proporcjonalność - Dyrektywa 2005/36/WE - Pojęcie zawodu regulowanego)
2011/C 139/07
Język postępowania: francuski
Sąd krajowy
Cour de cassation (sąd kasacyjny)
Strona w postępowaniach przed sądem krajowym
Josep Peñarroja Fa
Przedmiot
Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Cour de cassation (Francja) — Wykładnia art. 43 WE, 45 WE, 49 WE i 50 WE — Przepis krajowy zastrzegający tytuł biegłego sądowego dla osób wpisanych na listy sporządzone przez krajowe władze sądownicze i uzależniający ten wpis od spełnienia przesłanek wieku, kwalifikacji, nieskazitelnego charakteru i niezależności, ale nieprzewidujący ani uwzględnienia uznania za biegłego przez władze sądownicze innego państwa członkowskiego, ani wprowadzenia innych sposobów kontroli ww. przesłanek — Zgodność tego przepisu z postanowieniami prawa pierwotnego w przedmiocie swobody przedsiębiorczości i swobody świadczenia usług
Sentencja
1) |
Zadanie powierzane w konkretnej sprawie przez sąd w ramach rozpoznawanej sprawy osobie posiadającej wiadomości specjalne, działającej w charakterze tłumacza przysięgłego, stanowi świadczenie usług w rozumieniu art. 50 WE, któremu obecnie odpowiada art. 57 TFUE. |
2) |
Działalność tłumaczy przysięgłych taka jak działalność będąca przedmiotem sporu przed sądem krajowym nie jest działalnością związaną z wykonywaniem władzy publicznej w rozumieniu art. 45 akapit pierwszy WE, któremu obecnie odpowiada art. 51 akapit pierwszy TFUE. |
3) |
Artykuł 49 WE, któremu obecnie odpowiada art. 56 TFUE, stoi na przeszkodzie przepisom krajowym takim jak w sprawie przed sądem krajowym, na mocy których wpisanie na listę tłumaczy przysięgłych podlega wymogom w zakresie posiadanych kwalifikacji, przy czym osoby zainteresowane nie mają możliwości poznania uzasadnienia decyzji podjętej w ich sprawie, a decyzja ta nie jest skutecznie zaskarżalna przed sądem w sposób umożliwiający zbadanie jej zgodności z prawem, w szczególności pod kątem ustalenia, czy został spełniony wymóg wynikający z prawa Unii, by kwalifikacje zdobyte przez osobę zainteresowaną w innych państwach członkowskich i tam uznawane zostały należycie uwzględnione. |
4) |
Artykuł 49 WE, któremu obecnie odpowiada art. 56 TFUE, stoi na przeszkodzie takiemu wymogowi jak przewidziany w art. 2 loi no71 498 du 29 juin 1971 relative aux experts judiciaires (ustawy nr 71 498 z dnia 29 czerwca 1971 r. o biegłych sądowych) w brzmieniu ustalonym na mocy loi no 2004 130 du 11 février 2004 (ustawy nr 2004 130 z dnia 11 lutego 2004 r.), zgodnie z którym tłumacz przysięgły może zostać wpisany na krajową listę biegłych sądowych jedynie wówczas, gdy wykaże, iż pozostawał na liście prowadzonej przez sąd apelacyjny w okresie trzech kolejnych lat, gdyż tego rodzaju wymóg stanowi przeszkodę, by w ramach badania wniosku osoby zamieszkałej w innym państwie członkowskim, która nie wykazała, że była wpisana na taką listę, w należytym stopniu uwzględnić uzyskane przez tę osobę kwalifikacje uznawane w innym państwie członkowskim, tak by ustalić, czy i w jakim zakresie kwalifikacje te mogą być równoważne umiejętnościom, jakich zazwyczaj można oczekiwać od osoby, która pozostawała przez trzy kolejne lata na liście biegłych sądowych prowadzonej przez sąd apelacyjny. |
5) |
Obowiązki tłumaczy przysięgłych wykonywane przez osoby wpisane na taką listę jak krajowa lista biegłych sądowych prowadzona przez Cour de cassation nie mieszczą się w pojęciu „zawodu regulowanego” w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. a) dyrektywy 2005/36/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 września 2005 r. w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych. |