14.8.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 221/12

1)

Wykładni klauzuli 8 pkt 3 porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony, które zostało zawarte w dniu 18 marca 1999 r. i stanowi załącznik do dyrektywy Rady 1999/70/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. dotyczącej porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony, zawartego przez Europejską Unię Konfederacji Przemysłowych i Pracodawców (UNICE), Europejskie Centrum Przedsiębiorstw Publicznych (CEEP) oraz Europejską Konfederację Związków Zawodowych (ETUC) należy dokonywać w ten sposób, że nie stoi ona na przeszkodzie przepisom wewnętrznym takim jak te, których dotyczy postępowanie przed sądem krajowym i które w stosunku do pracodawcy zniosły obowiązek wskazania w umowie o pracę na czas określony zawartej w celu zastąpienia nieobecnych pracowników nazwisk tychże pracowników i powodu ich zastępstwa i które ograniczają się do wskazania, że umowa na czas określony powinna być sporządzona na piśmie oraz powinna wskazywać przyczynę, dla której została zawarta, jeżeli te nowe wymogi zostaną zrekompensowane przez przyjęcie innych gwarancji lub środków ochrony lub jeżeli dotyczą one ograniczonej kategorii pracowników, którzy zawarli umowy o pracę na czas określony, czego weryfikacja należy do sądu odsyłającego.

2)

Z uwagi na to, że klauzula 8 pkt 3 tego porozumienia ramowego nie wywołuje skutku bezpośredniego, w razie stwierdzenia przez sąd odsyłający, że przepisy krajowe, których dotyczy postępowanie główne są niezgodne z prawem Unii, sąd ten nie powinien odstąpić od ich stosowania, ale dokonać, tak dalece, jak jest to możliwe, ich wykładni zgodnej z dyrektywą 1999/70 i z celami wspomnianego porozumienia ramowego.