26.4.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 107/35

Skarga wniesiona w dniu 12 lutego 2008 r. — Guardian Industries i Guardian Europe przeciwko Komisji

(Sprawa T-82/08)

(2008/C 107/59)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Guardian Industries Corp. (Auburn Hills, Stany Zjednoczone) i Guardian Europe Sàrl (Dudelange, Luksemburg) (przedstawiciele: S. Völcker, F. Louis, A. Vallery, C. Eggers i H.G. Kamann, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

—	Stwierdzenie nieważności w części art. 1 zaskarżonej decyzji zgodnie z zarzutami wymienionymi w części A.1 i A.2;

—	obniżenie wysokości grzywny nałożonej na skarżące; oraz

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Skarżące żądają stwierdzenia nieważności w części decyzji Komisji z dnia 27 listopada 2007 r. nr C(2007)5791 wersja ostateczna (Sprawa COMP/39.165 — Szkło płaskie), doręczonej im w dniu 3 grudnia 2007 r., w której Komisja uznała, że skarżące, wraz z innymi przedsiębiorstwami, naruszyły art. 81 WE i art. 53 porozumienia EOG, uczestnicząc od dnia 20 kwietnia 2004 r. do dnia 22 lutego 2005 r. w szeregu porozumień i uzgodnionych praktyk obejmujących całość EOG.

Według skarżących należy stwierdzić nieważność zaskarżonej decyzji i dostosować odpowiednio nałożoną na nie grzywnę, gdyż jest ona dotknięta następującymi poważnymi błędami:

(i)	nieprzedstawieniem przez Komisję dokładnych i zgodnych dowodów na to, że skarżące uczestniczyły w kartelu kierowanym przez trzech wiodących producentów szkła przed spotkaniem z dnia 11 lutego 2005 r.;

(ii)	nieudowodnionym twierdzeniem Komisji, że na owym spotkaniu skarżące zawarły porozumienia, które rozciągały się na EOG.

Co więcej, skarżące wnoszą do Sądu o wykonanie przysługującego mu nieograniczonego prawa orzekania w celu obniżenia ich grzywny. Na tej podstawie twierdzą one po pierwsze, że bez uzasadnienia — odchodząc od swojego stałego stanowiska oraz naruszając w sposób oczywisty utrwalone orzecznictwo Sądu — Komisja wykluczyła podobno miliard euro ze sprzedaży wiązanej z obliczenia grzywien wymierzonych innym adresatom, przy czym znacznie wyolbrzymiła pozycję rynkową skarżących oraz po drugie, że Komisja zignorowała głównie bierną skarżących i ograniczoną rolę skarżących w naruszeniu w porównaniu z długotrwałymi staraniami innych uczestników mającymi na celu objęcie kartelem sprzedaży szkła płaskiego w Europie oraz ich próby, by skarżące przyłączyły się do tych starań.