12.4.2008 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 92/33 |
Skarga wniesiona w dniu 23 stycznia 2008 r. — Walton przeciwko Komisji
(Sprawa T-37/08)
(2008/C 92/68)
Język postępowania: angielski
Strony
Strona skarżąca: Robert Walton (Oksford, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciel: D. Beard, barrister)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
— |
stwierdzenie, że decyzja Komisji o potrąceniu kwoty 36 551,58 EUR z kwotami należnymi względem R. Waltona zgodnie z wyrokiem Sądu w sprawie T-144/02, była niezgodna z prawem, lub |
— |
stwierdzenie, że decyzja Komisji o potrąceniu kwoty 36 551,58 EUR z kwotami należnymi względem R. Waltona zgodnie z wyrokiem Sądu w sprawie T-144/02, była niezgodna z prawem w części, lub |
— |
stwierdzenie, że kwota 36 551,58 EUR potrącona przez Komisję z kwotami należnymi względem R. Waltona zgodnie z wyrokiem Sądu w sprawie T-144/02 podlega przeliczeniu celem wyłączenia z niej roszczenia Komisji o odsetki, lub |
— |
nakazanie Komisji uchylenia a) ustalonej należności w kwocie 13 104,14 EUR powiększonej o odsetki lub b) ustalonej należności w kwocie 13 815,16 EUR powiększonej o odsetki, oraz |
— |
obciążenie Komisji kosztami postępowania. |
— |
zastosowanie dalszych podobnych lub innych środków, które Sądu uzna za sprawiedliwe i słuszne. |
Zarzuty i główne argumenty
Wyrokiem z dnia 12 lipca 2007 r. w sprawie T-144/02 Richard J. Eagle i in. przeciwko Komisji, dotychczas nieopublikowanym w Zbiorze, Sąd Pierwszej Instancji nakazał Komisji zapłatę na rzecz skarżącego odszkodowanie w określonej kwocie.
W dniu 16 listopada 2007 r. Komisja zapłaciła zmniejszoną kwotę, potrąciwszy kwotę 36 551,58 EUR. Skarżący kwestionuje decyzję Komisji o zmniejszeniu należnych na jego rzecz sum o tę kwotę.
Na poparcie swojej skargi skarżący podnosi, że wydając zaskarżoną decyzję, Komisja naruszyła prawo, bowiem stanowiła ona niezgodne z prawem nadużycie przepisów postępowania, wobec tego, iż Komisja wycofała żądanie potrącenia podczas postępowania przez Sądem, a zatem nie mogła jednostronnie dokonać go później.
Skarżący twierdzi następnie, że zaskarżona decyzja była sprzeczna z wiążącymi, uzasadnionymi oczekiwaniami skarżącego co do tego, że Komisja zaakceptowała podane przez niego liczby w związku z wydanym następnie orzeczeniem Sądu.
Wreszcie skarżący twierdzi, że noty obciążeniowe, na których opierała się zaskarżona decyzja nie stanowiły właściwej podstawy prawnej wydania decyzji oraz że decyzja opierała się na w zasadniczy sposób błędnych obliczeniach w zakresie żądania odsetkowego.