22.11.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 301/26

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez High Court of Justice (England & Wales) Queen's Bench Division (Administrative Court) (Zjednoczone Królestwo) w dniu 29 września 2008 r. — Karen Murphy przeciwko Media Protection Services Limited

(Sprawa C-429/08)

(2008/C 301/42)

Język postępowania: angielski

Sąd krajowy

High Court of Justice (England & Wales) Queen's Bench Division (Administrative Court) (Zjednoczone Królestwo)

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Karen Murphy.

Strona pozwana: Media Protection Services Limited.

Pytania prejudycjalne

1.	W jakich okolicznościach urządzenie dostępu warunkowego jest „urządzeniem nielegalnym” w rozumieniu art. 2 lit. e) dyrektywy 98/84/WE (1)?

W szczególności, czy urządzenie dostępu warunkowego jest „urządzeniem nielegalnym”, jeżeli zostało nabyte w okolicznościach, w których:

urządzenie dostępu warunkowego zostało wytworzone przez usługodawcę lub za jego zgodą i pierwotnie dostarczone z zastrzeżeniem ograniczonego upoważnienia umownego do używania tego urządzenia dla uzyskania dostępu do chronionej usługi jedynie w pierwszym państwie członkowskim, a zostało użyte w celu uzyskania dostępu do tejże chronionej usługi odbieranej w innym państwie członkowskim? lub

ii)

urządzenie dostępu warunkowego zostało wytworzone przez usługodawcę lub za jego zgodą i pierwotnie uzyskane lub udostępnione po przedstawieniu nieprawdziwego nazwiska i adresu zamieszkania w pierwszym państwie członkowskim, a tym samym z obejściem umownych ograniczeń terytorialnych nałożonych na wywóz takich urządzeń dokonywany w celu korzystania z nich poza terytorium pierwszego państwa członkowskiego? lub

iii)

urządzenie dostępu warunkowego zostało wytworzone przez usługodawcę lub za jego zgodą i pierwotnie dostarczone z zastrzeżeniem warunku umownego, że będzie ono przeznaczane wyłącznie do użytku domowego lub prywatnego, a nie w celach gospodarczych (gdyż w takim przypadku pobierana jest wyższa opłata abonamentowa), lecz było używane na terytorium Zjednoczonego Królestwa w celach gospodarczych, a mianowicie do wyświetlania „na żywo” meczy piłkarskich w lokalu użyteczności publicznej?

Jeżeli na którąkolwiek z części pytania drugiego udzielona zostanie odpowiedź przecząca, to czy art. 3 ust. 2 tej dyrektywy sprzeciwia się temu, aby państwo członkowskie powoływało się na przepis prawa krajowego zabraniający używania takich urządzeń dostępu warunkowego w okolicznościach wskazanych wyżej w pytaniu drugim?

Jeżeli na którąkolwiek z części pytania drugiego udzielona zostanie odpowiedź przecząca, to czy art. 3 ust. 2 tej dyrektywy jest nieważny:

a)	ze względu na to, że jest on dyskryminujący lub nieproporcjonalny; lub

b)	ze względu na to, że stoi on w sprzeczności z wynikającymi z traktatu swobodami przepływu; lub

c)	z jakiegokolwiek innego powodu?

Gdyby na pytanie drugie udzielona została odpowiedź twierdząca, to czy art. 3 ust. 1 i art. 4 tej dyrektywy są nieważne ze względu na to, że mają one na celu wprowadzenie względem państw członkowskich wymogu nałożenia ograniczeń w odniesieniu do przywozu „urządzeń nielegalnych” z innych państw członkowskich, a także dokonywania innych transakcji, których są one przedmiotem, w sytuacji gdy urządzenia te mogą być zgodnie z prawem przywożone lub używane w celu odbioru transgranicznych usług transmisji satelitarnych w oparciu o reguły dotyczące swobodnego przepływu towarów określone w art. 28 i 30 traktatu WE lub swobody świadczenia i korzystania z usług zapisanej w art. 49 traktatu WE?

W przedmiocie wykładni art. 12, 28, 30 i 49 traktatu WE

Czy art. 28, 30 lub 49 WE sprzeciwiają się stosowaniu przepisów prawa krajowego, takich jak art. 297 Copyright Designs and Patents Act 1988 (ustawy o projektach i patentach objętych prawem własności intelektualnej z 1988 r.), który za przestępstwo uznaje czyn polegający na nieuczciwym obieraniu programu objętego usługą transmisyjną świadczoną z miejsca położonego na terytorium Zjednoczonego Królestwa, z zamiarem uniknięcia uiszczania jakiejkolwiek opłaty pobieranej z tytułu odbioru tego programu, w którymkolwiek z następujących przypadków:

gdy urządzenie dostępu warunkowego zostało wytworzone przez usługodawcę lub za jego zgodą i pierwotnie dostarczone z zastrzeżeniem ograniczonego upoważnienia umownego do używania tego urządzenia dla uzyskania dostępu do chronionej usługi jedynie w pierwszym państwie członkowskim, a zostało użyte w celu uzyskania dostępu do tejże chronionej usługi odbieranej w innym państwie członkowskim (w tym przypadku w Zjednoczonym Królestwie)? lub

ii)

gdy urządzenie dostępu warunkowego zostało wytworzone przez usługodawcę lub za jego zgodą i pierwotnie uzyskane lub udostępnione po przedstawieniu nieprawdziwego nazwiska i adresu zamieszkania w pierwszym państwie członkowskim, a tym samym z obejściem umownych ograniczeń terytorialnych nałożonych na wywóz takich urządzeń dokonywany w celu korzystania z nich poza terytorium pierwszego państwa członkowskiego? lub

iii)

Czy stosowanie kwestionowanych przepisów prawa krajowego jest wykluczone tak czy inaczej, ze względu na sprzeczną z art. 12 WE dyskryminację lub na innej podstawie, ponieważ prawo krajowe ma zastosowanie do programów objętych usługą transmisyjną świadczoną z miejsca położonego na terytorium Zjednoczonego Królestwa, ale nie z jakiegokolwiek innego państwa członkowskiego?

W przedmiocie wykładni art. 81 traktatu WE

Jeżeli dostawca treści programowej zawrze szereg wyłącznych umów licencyjnych dotyczących terytorium jednego lub większej liczby państw członkowskich, zgodnie z którymi nadawca uprawniony będzie do transmisji tej treści programowej wyłącznie na tym terytorium (w tym także drogą satelitarną) i każda z tych umów licencyjnych zobowiąże nadawcę do uniemożliwienia wykorzystania poza objętym licencją terytorium kart do dekoderów satelitarnych umożliwiających odbiór licencjonowanych treści programowych, jakimi kryteriami prawnymi winien posłużyć się sąd krajowy i jakie okoliczności winien on wziąć pod uwagę w celu rozstrzygnięcia, czy to ograniczenie umowne pozostaje w sprzeczności z zakazem nałożonym przez art. 81 ust. 1?

W szczególności:

a)	czy należy dokonywać wykładni art. 81 ust. 1, zgodnie z którą ma on zastosowanie do rzeczonego zobowiązania jedynie z tego względu, iż uważa się je za zmierzające do zapobieżenia, ograniczenia lub zakłócenia konkurencji?

b)	Jeżeli tak, to czy dla objęcia tego zobowiązania umownego zakazem wyrażonym w art. 81 ust. 1 należy także wykazać, iż zobowiązanie to w istotny sposób zapobiega konkurencji, ogranicza ją lub zakłóca?

(1) Dyrektywa 98/84/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 listopada 1998 r. w sprawie prawnej ochrony usług opartych lub polegających na warunkowym dostępie, Dz.U. L 320, s. 54.