5.7.2008 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 171/27 |
Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Lietuvos Aukščiausiasis Teismas w dniu 30 kwietnia 2008 r. — Postępowanie w sprawie Ingi Rinau
(Sprawa C-195/08)
(2008/C 171/42)
Język postępowania: litewski
Sąd krajowy
Lietuvos Aukščiausiasis Teismas
Strona (Strony) w postępowaniu przed sądem krajowym
Strona skarżąca: Inga Rinau
Strona pozwana: Michael Rinau
Pytania prejudycjalne
1. |
Czy strona w rozumieniu art. 21 rozporządzenia nr 2201/2003 (1)może wnieść o nieuznanie orzeczenia sądowego, gdy nie został złożony wniosek o jego uznanie? |
2. |
W przypadku twierdzącej odpowiedzi na pytanie pierwsze, jak sąd krajowy — rozpoznając wniosek, o nieuznanie orzeczenia złożony przez osobę, względem, której jest ono wykonalne — powinien stosować art. 31 ust. 1 rozporządzenia nr 2201/2003, który stanowi, że „[…] Osoba, przeciwko której wykonuje się orzeczenie ani dziecko, w tym stadium postępowania nie mają możliwości złożenia jakiegokolwiek oświadczenia”? |
3. |
Czy sąd krajowy — do którego osoba, na której spoczywa odpowiedzialność rodzicielska, wniosła o nieuznanie orzeczenia sądowego państwa członkowskiego pochodzenia nakazującego wydanie dziecka w nim zamieszkałego do państwa pochodzenia, dla którego to orzeczenia na podstawie art. 42 rozporządzenia nr 2201/2003 wydano świadectwo — powinien je zbadać na podstawie sekcji 1 i 2 rozdziału III rozporządzenia nr 2201/2003, jak to przewiduje art. 40 ust. 2 tego rozporządzenia? |
4. |
Co oznacza warunek „bez uszczerbku dla sekcji 4” określony w art. 21 ust. 3 rozporządzenia nr 2201/2003? |
5. |
Czy wydanie orzeczenia o wydaniu dziecka i wystawienie świadectwa, o którym mowa w art. 42 rozporządzenia nr 2201/2003, przez sąd państwa członkowskiego pochodzenia po tym, jak sąd państwa członkowskiego, w którym dziecko jest bezprawnie zatrzymane, wydał orzeczenie o wydaniu dziecka do państwa pochodzenia, jest zgodne z celami i procedurami rozporządzenia nr 2201/2003? |
6. |
Czy zakaz badania właściwości sądu pochodzenia przewidziany w art. 24 rozporządzenia nr 2201/2003 oznacza, że sąd krajowy — do którego wniesiono o uznanie lub o nieuznanie orzeczenia sądu zagranicznego i który nie może badać właściwości sądu państwa członkowskiego pochodzenia oraz który nie stwierdził innych podstaw nieuznania orzeczeń określonych w art. 23 rozporządzenia nr 2201/2003 — powinien uznać orzeczenie sądu państwa członkowskiego pochodzenia o wydaniu dziecka, jeśli sąd państwa członkowskiego pochodzenia nie dochował przepisów postępowania określonych w rozporządzeniu na potrzeby rozstrzygnięcia kwestii wydania dziecka? |
(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 2201/2003 z dnia 27 listopada 2003 r. dotyczącego jurysdykcji oraz uznawania i wykonywania orzeczeń w sprawach małżeńskich oraz w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej, uchylającego rozporządzenie (WE) nr 1347/2000 (Dz.U. L 338, str. 1).