|
19.2.2011 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 55/2 |
Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 7 grudnia 2010 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hof van beroep te Brussel — Belgia) — Vlaamse federatie van verenigingen van Brood- en Banketbakkers, Ijsbereiders en Chocoladebewerkers „VEBIC” VZW przeciwko Raad voor de Mededinging, Minister van Economie
(Sprawa C-439/08) (1)
(Polityka konkurencji - Procedura krajowa - Interwencja krajowych organów ochrony konkurencji w postępowaniach sądowych - Krajowy organ ochrony konkurencji mający charakter mieszany sądowy i administracyjny - Skarga na decyzję takiego organu - Rozporządzenie (WE) nr 1/2003)
2011/C 55/03
Język postępowania: niderlandzki
Sąd krajowy
Hof van beroep te Brussel
Strony w postępowaniu przed sądem krajowym
Strona skarżąca: VZW Vlaamse federatie van verenigingen van Brood- en Banketbakkers, Ijsbereiders en Chocoladebewerkers „VEBIC” VZW
Strona pozwana: Raad voor de Mededinging, Minister van Economie
Przedmiot
Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Hof van Beroep te Brussel (Belgia) — Wykładnia art. 2, 5, 15 ust. 1 i 35 ust. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 traktatu (Dz.U. L 1, s. 1) — Przedkładanie uwag na piśmie i podnoszenie zarzutów prawnych oraz zarzutów dotyczących okoliczności faktycznych przez krajowe organy ochrony konkurencji w ramach postępowania odwoławczego w przedmiocie wydanych przez nie decyzji — Mnogość organów w państwie członkowskim
Sentencja
|
1) |
Wykładni art. 35 rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 traktatu należy dokonywać w ten sposób, iż sprzeciwia się on uregulowaniom krajowym, które nie przyznają krajowemu organowi ochrony konkurencji możliwości uczestniczenia jako strona pozwana w postępowaniu sądowym skierowanym przeciwko decyzji wydanej przez ten organ. Do krajowych organów ochrony konkurencji należy ocena konieczności i użyteczności ich interwencji w świetle skutecznego stosowania prawa konkurencji Unii. Jednakże systematyczne niestawiennictwo krajowego organu ochrony konkurencji w takich postępowaniach sądowych zagraża skuteczności (effet utile) art. 101 TFUE i 102 TFUE. W braku uregulowań Unii, zgodnie z zasadą autonomii proceduralnej państwa członkowskie zachowują uprawnienia do wyznaczenia jednostki lub jednostek należących do krajowego organu ochrony konkurencji i mających możliwość uczestniczenia jako strona pozwana w toczącym się przed sądem krajowym postępowaniu skierowanym przeciwko decyzji wydanej przez ten organ, przy zagwarantowaniu poszanowania praw podstawowych i pełnej skuteczności prawa konkurencji Unii. |