Postanowienie Sądu Pierwszej Instancji (ósma izba) z dnia 10 kwietnia 2008 r. — Imelios przeciwko Komisji

(sprawa T-97/07)

„Skarga o stwierdzenie nieważności — Skarga o odszkodowanie — Piąty program ramowy Wspólnoty Europejskiej określający działania wspólnotowe w zakresie badań, rozwoju technologicznego i prezentacji (1998–2002) — Klauzula arbitrażowa — Nota debetowa — Niedopuszczalność”

1. 

Postępowanie — Podstawa prawna skargi — Wybór należący do skarżącego, a nie do sądu wspólnotowego (por. pkt 19)

2. 

Skarga o stwierdzenie nieważności — Skarga dotycząca w rzeczywistości sporu o charakterze umownym — Brak właściwości sądu wspólnotowego — Niedopuszczalność (art. 230 WE, 238 WE) (por. pkt 21, 22, 27–30)

3. 

Skarga o stwierdzenie nieważności — Skarga dotycząca w rzeczywistości sporu o charakterze umownym — Zmiana kwalifikacji skargi — Niedopuszczalność (art. 230 WE, 238 WE; regulamin Sądu, art. 44 § 1 lit. c)) (por. pkt 32–34)

4. 

Postępowanie — Skarga wszczynająca postępowanie — Wymogi formalne — Zwięzłe przedstawienie powołanych zarzutów (regulamin Sądu, art. 44 § 1 lit. c), d)) (por. pkt 39–41)

5. 

Odpowiedzialność pozaumowna — Przesłanki — Bezprawność — Szkoda — Związek przyczynowy (art. 288 akapit drugi WE; regulamin Sądu, art. 44 § 1 lit. c), d)) (por. pkt 45–47)

Przedmiot

Po pierwsze, żądanie stwierdzenia nieważności decyzji przyjętej przez Komisję w następstwie raportu z audytu Europejskiego Urzędu ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) o odzyskaniu w drodze noty debetowej z dnia 17 stycznia 2007 r. zaliczek wypłaconych w ramach umowy oznaczonej jako IST-1999-10934-Assist, dotyczącej projektu „Knowledge Management for Help Desk Operators”, zawartej w ramach piątego programu ramowego określającego działania wspólnotowe w zakresie badań, rozwoju technologicznego i prezentacji w dziedzinie społeczeństwa informacyjnego przyjaznego dla użytkownika (1998–2002), po drugie, żądanie zapłaty kwoty 34368 EUR z tytułu transzy subwencji pozostającej do zapłaty na podstawie tej umowy, i po trzecie, żądanie odszkodowania za szkodę, jaką miała ponieść skarżąca w wyniku przyjęcia wspomnianej decyzji.

Sentencja

1) 

Skarga zostaje odrzucona.

2) 

Imelios SA zostaje obciążona oprócz kosztów własnych kosztami poniesionymi przez Komisję.

Postanowienie Sądu Pierwszej Instancji (ósma izba) z dnia 10 kwietnia 2008 r. — Imelios przeciwko Komisji

(sprawa T-97/07)

„Skarga o stwierdzenie nieważności — Skarga o odszkodowanie — Piąty program ramowy Wspólnoty Europejskiej określający działania wspólnotowe w zakresie badań, rozwoju technologicznego i prezentacji (1998–2002) — Klauzula arbitrażowa — Nota debetowa — Niedopuszczalność”

1. 

Postępowanie — Podstawa prawna skargi — Wybór należący do skarżącego, a nie do sądu wspólnotowego (por. pkt 19)

2. 

Skarga o stwierdzenie nieważności — Skarga dotycząca w rzeczywistości sporu o charakterze umownym — Brak właściwości sądu wspólnotowego — Niedopuszczalność (art. 230 WE, 238 WE) (por. pkt 21, 22, 27–30)

3. 

Skarga o stwierdzenie nieważności — Skarga dotycząca w rzeczywistości sporu o charakterze umownym — Zmiana kwalifikacji skargi — Niedopuszczalność (art. 230 WE, 238 WE; regulamin Sądu, art. 44 § 1 lit. c)) (por. pkt 32–34)

4. 

Postępowanie — Skarga wszczynająca postępowanie — Wymogi formalne — Zwięzłe przedstawienie powołanych zarzutów (regulamin Sądu, art. 44 § 1 lit. c), d)) (por. pkt 39–41)

5. 

Odpowiedzialność pozaumowna — Przesłanki — Bezprawność — Szkoda — Związek przyczynowy (art. 288 akapit drugi WE; regulamin Sądu, art. 44 § 1 lit. c), d)) (por. pkt 45–47)

Przedmiot

Po pierwsze, żądanie stwierdzenia nieważności decyzji przyjętej przez Komisję w następstwie raportu z audytu Europejskiego Urzędu ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) o odzyskaniu w drodze noty debetowej z dnia 17 stycznia 2007 r. zaliczek wypłaconych w ramach umowy oznaczonej jako IST-1999-10934-Assist, dotyczącej projektu „Knowledge Management for Help Desk Operators”, zawartej w ramach piątego programu ramowego określającego działania wspólnotowe w zakresie badań, rozwoju technologicznego i prezentacji w dziedzinie społeczeństwa informacyjnego przyjaznego dla użytkownika (1998–2002), po drugie, żądanie zapłaty kwoty 34368 EUR z tytułu transzy subwencji pozostającej do zapłaty na podstawie tej umowy, i po trzecie, żądanie odszkodowania za szkodę, jaką miała ponieść skarżąca w wyniku przyjęcia wspomnianej decyzji.

Sentencja

1) 

Skarga zostaje odrzucona.

2) 

Imelios SA zostaje obciążona oprócz kosztów własnych kosztami poniesionymi przez Komisję.