Sprawa C-520/07 P

Komisja Wspólnot Europejskich

przeciwko

MTU Friedrichshafen GmbH

„Odwołanie — Pomoc na restrukturyzację — Decyzja nakazująca odzyskanie pomocy niezgodnej ze wspólnym rynkiem — Artykuł 13 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 659/1999 — Odpowiedzialność solidarna”

Opinia rzecznika generalnego V. Trstenjak przedstawiona w dniu 19 lutego 2009 r.   I ‐ 8557

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 17 września 2009 r.   I ‐ 8573

Streszczenie wyroku

Pomoc przyznawana przez państwa – Decyzja Komisji stwierdzająca niezgodność pomocy ze wspólnym rynkiem i nakazująca jej zwrot – Uprawnienie Komisji oparcia się na informacjach, którymi dysponuje

(art. 88 ust. 2 WE; rozporządzenie Rady nr 659/1999, art. 13 ust. 1, art. 14 ust. 1)

Artykuł 13 ust. 1 rozporządzenia nr 659/1999 w sprawie stosowania art. 88 WE upoważnia Komisję, w przypadku gdy stwierdzi ona, że pomoc została przyznana lub zmodyfikowana z pominięciem notyfikacji, do przyjęcia decyzji orzekającej o zgodności bądź też niezgodności tej pomocy ze wspólnym rynkiem na podstawie dostępnych informacji, gdy ma do czynienia z państwem członkowskim, które uchybiając spoczywającemu na nim obowiązkowi współpracy, nie udziela wymaganych odeń informacji. Ponadto w danym przypadku decyzja ta może, w warunkach przewidzianych przez art. 14 omawianego rozporządzenia, wymagać odzyskania uzyskanej pomocy.

Jednakże możliwości tej, którą dysponuje Komisja, nie należy interpretować jako zwalniającej ją całkowicie z obowiązku oparcia swoich decyzji na informacjach charakteryzujących się pewnym stopniem pewności i spójności, i mogących uzasadnić sformułowane przez nią wnioski. Komisja jest zobowiązana do zapewnienia co najmniej, że informacje, którymi dysponuje, nawet jeśli są niepełne i fragmentaryczne, stanowią wystarczającą podstawę dla stwierdzenia, że przedsiębiorstwo odniosło korzyść stanowiącą pomoc państwa.

Względy te mają znaczenie tym bardziej, gdy Komisja nakazuje odzyskanie pomocy od jej beneficjenta, przy czym zwrot ten ma na celu dokładnie wyeliminowanie zakłócenia konkurencji spowodowanego przez daną przewagę konkurencyjną i przywrócenie sytuacji sprzed wypłacenia pomocy.

Komisja nie może zatem twierdzić, że przedsiębiorstwo odniosło korzyść stanowiącą pomoc państwa, opierając się po prostu na negatywnym przypuszczeniu, opartym na braku informacji pozwalających na dojście do przeciwnego wniosku, gdy brak jest innych informacji umożliwiających stwierdzenie odniesienia takiej korzyści.

(por. pkt 54–58)