Sprawy połączone od C-278/07 do C-280/07

Hauptzollamt Hamburg-Jonas

przeciwko

Josef Vosding Schlacht-, Kühl- und Zerlegebetrieb GmbH & Co. i in.

(wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożone przez Bundesfinanzhof)

„Rozporządzenie (WE, Euratom) nr 2988/95 — Ochrona interesów finansowych Wspólnot Europejskich — Artykuł 3 — Odzyskanie refundacji wywozowej — Ustalenie okresu przedawnienia — Nieprawidłowości, których dopuszczono się przed wejściem w życie rozporządzenia nr 2988/95 — Reguła przedawnienia stanowiąca część ogólnego prawa cywilnego państwa członkowskiego”

Opinia rzecznika generalnego E. Sharpston przedstawiona w dniu 25 września 2008 r.   I ‐ 460

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 29 stycznia 2009 r.   I ‐ 477

Streszczenie wyroku

1. Środki własne Wspólnot Europejskich – Rozporządzenie w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich – Postępowanie w sprawie nieprawidłowości – Termin przedawnienia

   (rozporządzenie Rady nr 2988/95, art. 1 ust. 2, art. 3 ust. 1 akapit 1)

2. Środki własne Wspólnot Europejskich – Rozporządzenie w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich – Postępowanie w sprawie nieprawidłowości – Termin przedawnienia

   (rozporządzenie Rady nr 2988/95, art. 3 ust. 1 akapity 1 i 3)

3. Środki własne Wspólnot Europejskich – Rozporządzenie w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich – Postępowanie w sprawie nieprawidłowości – Termin przedawnienia

   (rozporządzenie Rady nr 2988/95, art. 3 ust. 3)

1.  Artykuł 3 ust. 1 akapit pierwszy rozporządzenia nr 2988/95 w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich, który ustanawia w zakresie ścigania czteroletni termin przedawnienia, który biegnie od chwili dopuszczenia się nieprawidłowości, ma zastosowanie do środków administracyjnych takich jak odzyskanie refundacji wywozowych nienależnie pobranych przez eksportera w związku z nieprawidłowościami, których się on dopuścił.

   (por. pkt 21, 23; pkt 1 sentencji)

2.  Co się tyczy korzyści nienależnie uzyskanych z budżetu wspólnotowego ze względu na nieprawidłowości, których dopuszczono się przed wejściem w życie rozporządzenia nr 2988/95 w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich, należy stwierdzić, że poprzez ustanowienie art. 3 ust. 1 tego rozporządzenia i bez uszczerbku dla ust. 3 tego artykułu prawodawca wspólnotowy określił ogólną regułę przedawnienia, poprzez którą dobrowolnie skrócił do czterech lat okres, w którym władze państw członkowskich, działając w imieniu i na rachunek budżetu wspólnotowego, powinny lub powinny były odzyskać takie nienależnie uzyskane korzyści.

   Co się tyczy długów powstałych pod rządami krajowych przepisów o przedawnieniu, które to długi nie uległy jeszcze przedawnieniu, konsekwencją wejścia w życie rozporządzenia nr 2988/95 jest to, że w zastosowaniu art. 3 ust. 1 akapit pierwszy tego rozporządzenia dług taki musi co do zasady ulec przedawnieniu w terminie czterech lat, który zaczyna bieg z datą dopuszczenia się nieprawidłowości. W tych okolicznościach w zastosowaniu omawianego przepisu wszelkie kwoty nienależnie uzyskane przez przedsiębiorców przed wejściem w życie rozporządzenia nr 2988/95 muszą, co do zasady, zostać uznane za przedawnione z braku czynności zawieszającej podjętej w okresie czterech lat następujących po dopuszczeniu się takiej nieprawidłowości, z zastrzeżeniem jednakże możliwości, którą zachowują państwa członkowskie na mocy art. 3 ust. 3 wspomnianego rozporządzenia, ustalenia dłuższych terminów przedawnienia.

   Termin przedawnienia przewidziany w art. 3 ust. 1 akapit pierwszy rozporządzenia nr 2988/95 ma zatem zastosowanie do nieprawidłowości, których dopuszczono się przed wejściem w życie tego rozporządzenia, i rozpoczyna swój bieg z datą dopuszczenia się rzeczonej nieprawidłowości.

   (por. pkt 29, 31–34; pkt 2 sentencji)

3.  Dłuższe okresy przedawnienia, których możliwość stosowania państwa członkowskie zachowują na mocy art. 3 ust. 3 rozporządzenia nr 2988/95 w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich, mogą wynikać z przepisów prawa powszechnego poprzedzających ustanowienie tego rozporządzenia. W istocie art. 3 ust. 3 omawianego rozporządzenia nie może być interpretowany w ten sposób, że państwa członkowskie muszą, w kontekście tego przepisu, przewidzieć rzeczone dłuższe okresy przedawnienia w szczególnych lub sektorowych przepisach.

   (por. pkt 46, 47; pkt 3 sentencji)